"Канвенцыя памiж Урадам Рэспублiкi Беларусь i Урадам Iтальянскай Рэспублiкi аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання ў дачыненнi да падаткаў на даходы i капiтал i папярэджаннi ўхiлення ад выплаты падаткаў"

Текст документа с изменениями и дополнениями по состоянию на ноябрь 2013 года

< Главная страница

Зарегистрировано в НРПА РБ 18 декабря 2009 г. N 3/2397

--------------------------------

<*> Вступила в силу 30 ноября 2009 года.

Урад Рэспублiкi Беларусь i Урад Iтальянскай Рэспублiкi,

жадаючы заключыць Канвенцыю аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання ў дачыненнi да падаткаў на даходы i капiтал i папярэджаннi ўхiлення ад выплаты падаткаў,

пагадзiлiся аб наступным:

Раздзел I СФЕРА ПРЫМЯНЕННЯ КАНВЕНЦЫI

Артыкул 1 Асобы, да якiх прымяняецца Канвенцыя

Дадзеная Канвенцыя прымяняецца да асоб, якiя з'яўляюцца рэзiдэнтамi адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў.

Артыкул 2 Падаткi, на якiя распаўсюджваецца Канвенцыя

1. Дадзеная Канвенцыя прымяняецца да падаткаў на даходы i капiтал, якiя спаганяюцца ад iмя кожнай Дагаворнай Дзяржавы, або яе палiтыка-адмiнiстрацыйных падраздзяленняў, або мясцовых органаў улады, незалежна ад спосабу iх спагнання.

2. Падаткамi на даходы i капiтал лiчацца ўсе падаткi, што спаганяюцца з агульнай сумы даходаў, з агульнай сумы капiталу або з элементаў даходу або капiталу, уключаючы падаткi на даходы ад адчужэння маёмасцi любога вiду, падаткi на агульную суму заработнай платы, якая выплачваецца прадпрыемствамi, а таксама падаткi на прырост кошту капiталу.

3. Iснуючымi падаткамi, на якiя распаўсюджваецца Канвенцыя, з'яўляюцца ў прыватнасцi:

а) у выпадку Беларусi:

падатак на даходы i прыбытак;

падаходны падатак з фiзiчных асоб;

падатак на нерухомасць;

зямельны падатак;

незалежна ад таго, цi спаганяюцца яны ўтрыманнем з крынiцы цi не (далей - "беларускi падатак");

b) у выпадку Iталii:

(i) - асабiсты падаходны падатак (I'imposta sul reddito delle persone fisiche);

(ii) - карпаратыўны падаходны падатак (I'imposta sul reddito delle persone giuridiche),

(iii) - рэгiянальны падатак на вытворчую дзейнасць (I'imposta regionale sulle attivita produttive);

незалежна ад таго, цi спаганяюцца яны ўтрыманнем з крынiцы цi не (далей - "iтальянскi падатак").

4. Канвенцыя распаўсюджваецца таксама на любыя iдэнтычныя або па сутнасцi аналагiчныя падаткi, якiя спаганяюцца пасля даты падпiсання дадзенай Канвенцыi ў дапаўненне да iснуючых падаткаў або замест iх. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў паведамляюць адзiн аднаму аб любых значных змяненнях, якiя ўнесены ў iх падатковае заканадаўства.

Раздзел II АЗНАЧЭННI

Артыкул 3 Агульныя азначэннi

1. У дадзенай Канвенцыi, калi з кантэксту не вынiкае iншае:

а) тэрмiн "Беларусь" абазначае Рэспублiку Беларусь i пры выкарыстаннi ў геаграфiчным сэнсе абазначае тэрыторыю, якая знаходзiцца пад суверэнiтэтам Рэспублiкi Беларусь i якая ў адпаведнасцi з заканадаўствам Беларусi i мiжнародным правам знаходзiцца пад юрысдыкцыяй Рэспублiкi Беларусь;

b) тэрмiн "Iталiя" абазначае Iтальянскую Рэспублiку;

с) тэрмiны "адна Дагаворная Дзяржава" i "другая Дагаворная Дзяржава" абазначаюць Беларусь або Iталiю ў залежнасцi ад кантэксту;

d) тэрмiн "асоба" ўключае фiзiчную асобу, кампанiю i любое iншае аб'яднанне асоб;

е) тэрмiн "кампанiя" абазначае любую юрыдычную асобу або любую арганiзацыю, якая разглядаецца ў якасцi асобнай арганiзацыi для мэт падаткаабкладання;

f) тэрмiны "прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы" i "прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы" абазначаюць адпаведна: прадпрыемства, якiм кiруе рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы, i прадпрыемства, якiм кiруе рэзiдэнт другой Дагаворнай Дзяржавы;

g) тэрмiн "мiжнародная перавозка" абазначае любую перавозку марскiм або паветраным суднам, што эксплуатуецца прадпрыемствам, якое з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, за выключэннем выпадкаў, калi марское або паветранае судна эксплуатуецца выключна памiж пунктамi ў другой Дагаворнай Дзяржаве;

h) тэрмiн "грамадзяне" абазначае:

(i) усiх фiзiчных асоб, якiя маюць грамадзянства Дагаворнай Дзяржавы;

(ii) любыя юрыдычныя асобы, таварыствы i асацыяцыi, якiя атрымлiваюць свой статус як такi па заканадаўстве, што дзейнiчае ў Дагаворнай Дзяржаве;

i) тэрмiн "кампетэнтны орган" абазначае:

(i) у выпадку Беларусi - Мiнiстэрства па падатках i зборах або яго паўнамоцнага прадстаўнiка;

(ii) у выпадку Iталii - Мiнiстэрства фiнансаў.

2. Што датычыцца прымянення дадзенай Канвенцыi Дагаворнай Дзяржавай, то любы тэрмiн, не вызначаны ў ёй, мае, калi з кантэксту не вынiкае iншае, тое значэнне, якое ён мае па заканадаўстве гэтай Дагаворнай Дзяржавы ў адносiнах да падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя.

Артыкул 4 Рэзiдэнт

1. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы" абазначае любую асобу, якая па заканадаўстве гэтай Дзяржавы падлягае падаткаабкладанню ў ёй на падставе месца жыхарства, месца рэгiстрацыi, пастаяннага месцазнаходжання, месца кiравання або любой iншай аналагiчнай прыкметы. Аднак гэты тэрмiн не ўключае асобу, якая падлягае падаткаабкладанню ў гэтай Дзяржаве толькi ў дачыненнi да даходаў з крынiц у гэтай Дзяржаве або капiталу, якi ў ёй знаходзiцца.

2. У выпадку, калi ў адпаведнасцi з палажэннямi пункта 1 фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам абедзвюх Дагаворных Дзяржаў, яе становiшча вызначаецца наступным чынам:

а) яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, у якой яна мае пастаяннае жыллё; калi яна мае пастаяннае жыллё ў абедзвюх Дагаворных Дзяржавах, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, у якой яна мае больш цесныя асабiстыя i эканамiчныя сувязi (цэнтр жыццёвых iнтарэсаў);

b) калi Дагаворная Дзяржава, у якой знаходзiцца цэнтр яе жыццёвых iнтарэсаў, не можа быць вызначана або калi яна не мае пастаяннага жылля нi ў адной з Дагаворных Дзяржаў, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, у якой яна звычайна пражывае;

с) калi яна звычайна пражывае ў абедзвюх Дагаворных Дзяржавах або калi яна звычайна не пражывае нi ў адной з iх, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, грамадзянiнам якой яна з'яўляецца;

d) калi яна не з'яўляецца грамадзянiнам нiводнай з Дагаворных Дзяржаў, кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў вырашаюць пытанне па ўзаемнай згодзе.

3. У выпадку, калi ў адпаведнасцi з палажэннямi пункта 1 асоба, якая не з'яўляецца фiзiчнай асобай, з'яўляецца рэзiдэнтам абедзвюх Дагаворных Дзяржаў, кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў вырашаюць пытанне па ўзаемнай згодзе.

Артыкул 5 Пастаяннае прадстаўнiцтва

1. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" абазначае пастаяннае месца дзейнасцi, праз якое поўнасцю або часткова ажыццяўляецца прадпрымальнiцкая дзейнасць прадпрыемства.

2. Тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" ўключае, у прыватнасцi:

а) месца кiравання;

b) аддзяленне;

c) кантору;

d) фабрыку;

e) майстэрню;

f) руднiк, кар'ер або любое iншае месца здабычы прыродных рэсурсаў;

g) будаўнiчую пляцоўку або будаўнiчы або мантажны аб'ект, якiя iснуюць больш дванаццацi месяцаў.

3. Тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" не разглядаецца як той, якi ўключае:

а) выкарыстанне збудаванняў выключна для мэт захоўвання, дэманстрацыi або пастаўкi тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству;

b) утрыманне запасаў тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству, выключна ў мэтах захоўвання, дэманстрацыi або пастаўкi;

с) утрыманне запасаў тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству, выключна для мэт перапрацоўкi другiм прадпрыемствам;

d) утрыманне пастаяннага месца дзейнасцi выключна для мэт закупкi тавараў або вырабаў або для збору iнфармацыi для прадпрыемства;

е) утрыманне пастаяннага месца дзейнасцi выключна для мэт ажыццяўлення рэкламы, прадастаўлення iнфармацыi, навуковых даследаванняў або падобнай дзейнасцi падрыхтоўчага або дапаможнага характару для прадпрыемства.

4. Асоба, якая дзейнiчае ў адной Дагаворнай Дзяржаве ад iмя прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы, iншая, чым агент з незалежным статусам, да якой прымяняецца пункт 5, разглядаецца ў якасцi пастаяннага прадстаўнiцтва ў першай названай Дзяржаве, калi яна мае i звычайна выкарыстоўвае ў гэтай Дзяржаве паўнамоцтвы заключаць кантракты ад iмя прадпрыемства, калi яе дзейнасць не абмежавана пакупкай тавараў або вырабаў для прадпрыемства.

5. Прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы не разглядаецца як тое, якое мае пастаяннае прадстаўнiцтва ў другой Дагаворнай Дзяржаве толькi на той падставе, што яно ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у гэтай другой Дзяржаве праз брокера, камiсiянера або любога iншага агента з незалежным статусам пры ўмове, што гэтыя асобы дзейнiчаюць у рамках сваёй звычайнай прафесiянальнай дзейнасцi.

6. Той факт, што кампанiя, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, кантралюе або кантралюецца кампанiяй, якая з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, або якая ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнаць у гэтай другой Дзяржаве (праз пастаяннае прадстаўнiцтва або iншым чынам), сам па сабе не пераўтварае адну з гэтых кампанiй у пастаяннае прадстаўнiцтва другой.

Раздзел III ПАДАТКААБКЛАДАННЕ ДАХОДУ

Артыкул 6 Даходы ад нерухомай маёмасцi

1. Даходы, якiя атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ад нерухомай маёмасцi (уключаючы даход ад сельскай або лясной гаспадаркi), што знаходзiцца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, могуць абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

2. Тэрмiн "нерухомая маёмасць" вызначаецца ў адпаведнасцi з заканадаўствам той Дагаворнай Дзяржавы, у якой знаходзiцца гэта маёмасць. Марскiя i паветраныя судны не разглядаюцца ў якасцi нерухомай маёмасцi.

3. Палажэннi пункта 1 прымяняюцца да даходаў, якiя атрымлiваюцца ад прамога выкарыстання, здачы ў арэнду або выкарыстання нерухомай маёмасцi ў любой iншай форме.

4. Палажэннi пунктаў 1 i 3 прымяняюцца таксама да даходаў ад нерухомай маёмасцi прадпрыемства i да даходаў ад нерухомай маёмасцi, якая выкарыстоўваецца для аказання незалежных асабiстых паслуг.

Артыкул 7 Прыбытак ад прадпрымальнiцкай дзейнасцi

1. Прыбытак прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, калi толькi гэта прадпрыемства не ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве праз размешчанае там пастаяннае прадстаўнiцтва. Калi прадпрыемства ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць, як зазначана вышэй, прыбытак прадпрыемства можа абкладацца падаткам у другой Дзяржаве, але толькi ў той частцы, якая адносiцца да гэтага пастаяннага прадстаўнiцтва.

2. З улiкам палажэнняў пункта 3, калi прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве праз пастаяннае прадстаўнiцтва, якое там знаходзiцца, то ў кожнай Дагаворнай Дзяржаве гэтаму пастаяннаму прадстаўнiцтву залiчваецца прыбытак, якi яно магло б атрымаць у выпадку, калi б яно было адасобленым i асобным прадпрыемствам, што ажыццяўляе такую ж або аналагiчную дзейнасць у такiх жа або аналагiчных умовах i дзейнiчае цалкам незалежна ад прадпрыемства, пастаянным прадстаўнiцтвам якога яно з'яўляецца.

3. Пры вызначэннi прыбытку пастаяннага прадстаўнiцтва дапускаецца вылiчэнне выдаткаў, панесеных для мэт такога пастаяннага прадстаўнiцтва, уключаючы кiраўнiцкiя i агульнаадмiнiстрацыйныя расходы, панесеныя як у Дзяржаве, дзе размешчана пастаяннае прадстаўнiцтва, так i за яе межамi.

4. Паколькi вызначэнне прыбытку ў Дагаворнай Дзяржаве, якi адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва, на аснове прапарцыянальнага размеркавання агульнай сумы прыбытку прадпрыемства яго розным падраздзяленням з'яўляецца звычайнай практыкай, нiшто ў пункце 2 не перашкаджае гэтай Дагаворнай Дзяржаве вызначаць падаткаабкладаемы прыбытак з дапамогай такога размеркавання, як прынята на практыцы. Аднак выбраны метад размеркавання павiнен даваць вынiкi, якiя адпавядаюць прынцыпам, змешчаным у гэтым артыкуле.

5. Нiякi прыбытак не адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва на падставе толькi закупкi гэтым пастаянным прадстаўнiцтвам тавараў або вырабаў для прадпрыемства.

6. Для мэт папярэднiх пунктаў прыбытак, якi адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва, вызначаецца кожны год адным i тым жа метадам, калi толькi не будзе дастатковай i важкай прычыны для яго змянення.

7. Калi прыбытак уключае вiды даходаў, якiя разглядаюцца асобна ў iншых артыкулах дадзенай Канвенцыi, палажэннi гэтых артыкулаў не закранаюцца палажэннямi дадзенага артыкула.

Артыкул 8 Марскi i паветраны транспарт

1. Прыбытак, якi атрымлiвае прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ад эксплуатацыi марскiх або паветраных суднаў у мiжнародных перавозках, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

2. Палажэннi пункта 1 прымяняюцца таксама да прыбытку ад удзелу ў пуле, у сумеснай дзейнасцi або мiжнароднай арганiзацыi па эксплуатацыi транспартных сродкаў.

Артыкул 9 Асацыiраваныя прадпрыемствы

1. У выпадку, калi:

а) прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы прама або ўскосна ўдзельнiчае ў кiраваннi, кантролi або капiтале прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы, або

b) адны i тыя ж асобы прама або ўскосна ўдзельнiчаюць у кiраваннi, кантролi або капiтале прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы i прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы,

i ў кожным выпадку памiж двума прадпрыемствамi ў iх камерцыйных або фiнансавых узаемаадносiнах ствараюцца або ўстанаўлiваюцца ўмовы, адрозныя ад тых, якiя мелi б месца памiж незалежнымi прадпрыемствамi, тады любы прыбытак, якi мог бы быць налiчаны аднаму з прадпрыемстваў, але з-за наяўнасцi гэтых умоў не быў яму налiчаны, можа быць уключаны ў прыбытак гэтага прадпрыемства i, адпаведна, абкладзены падаткам.

2. У выпадку, калi адна Дагаворная Дзяржава ўключае ў прыбытак прадпрыемства гэтай Дзяржавы i адпаведна абкладае падаткам прыбытак, па якiм прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы абкладзена падаткам у гэтай другой Дзяржаве, i прыбытак, такiм чынам уключаны, з'яўляецца прыбыткам, якi быў бы налiчаны прадпрыемству першай названай Дзяржавы, калi б умовы ўзаемаадносiн памiж двума прадпрыемствамi былi б умовамi, якiя iснуюць памiж незалежнымi прадпрыемствамi, тады гэта другая Дзяржава робiць адпаведную карэкцiроўку ў суме падатку, што спаганяецца з гэтага прыбытку. Любая такая карэкцiроўка выконваецца толькi ў адпаведнасцi з працэдурай узаемнага пагаднення, што прадугледжана артыкулам 26 дадзенай Канвенцыi i пунктам 10 дадатковага пратакола да Канвенцыi.

Артыкул 10 Дывiдэнды

1. Дывiдэнды, што выплачваюцца кампанiяй, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.

2. Аднак такiя дывiдэнды могуць таксама абкладацца падаткамi ў той Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, якая выплачвае дывiдэнды, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дагаворнай Дзяржавы, але калi атрымальнiк з'яўляецца сапраўдным уладальнiкам дывiдэндаў, спаганяемы падатак не перавышае:

а) 5 працэнтаў валавой сумы дывiдэндаў, калi сапраўдным уладальнiкам з'яўляецца кампанiя (iншая, чым таварыства), якая непасрэдна валодае не менш чым 25 працэнтамi капiталу кампанii, якая выплачвае дывiдэнды;

b) 15 працэнтаў валавой сумы дывiдэндаў ва ўсiх iншых выпадках.

Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў вызначаюць спосаб прымянення гэтага абмежавання па ўзаемнай згодзе.

Гэты пункт не закранае падаткаабкладання кампанii ў дачыненнi да прыбытку, з якога выплачваюцца дывiдэнды.

3. Тэрмiн "дывiдэнды" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае даход ад акцый або iншых правоў, якiя не з'яўляюцца даўгавымi патрабаваннямi, што даюць права на ўдзел у прыбытку, а таксама даход ад iншых правоў, якi падлягае такому ж падатковаму рэгуляванню, як даходы ад акцый, у адпаведнасцi з падатковым заканадаўствам той Дзяржавы, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, якая размяркоўвае прыбытак.

4. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк дывiдэндаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, што выплачвае дывiдэнды, праз размешчанае пастаяннае прадстаўнiцтва, што знаходзiцца ў ёй, або ажыццяўляе ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з размешчанай пастаяннай базы, якая знаходзiцца там, i холдынг, у дачыненнi да якога выплачваюцца дывiдэнды, сапраўды адносiцца да такога пастаяннага прадстаўнiцтва або пастаяннай базы. У такiм выпадку дывiдэнды абкладаюцца падаткам у гэтай другой Дагаворнай Дзяржаве ў адпаведнасцi з яе ўласным заканадаўствам.

5. У выпадку, калi кампанiя, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, атрымлiвае прыбытак або даходы з другой Дагаворнай Дзяржавы, гэта другая Дзяржава не абкладае падаткам дывiдэнды, якiя выплачваюцца гэтай кампанiяй, за выключэннем, калi гэтыя дывiдэнды выплачваюцца рэзiдэнту гэтай другой Дзяржавы або калi холдынг, у дачыненнi да якога выплачваюцца дывiдэнды, сапраўды звязаны з пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай, што знаходзяцца ў гэтай другой Дзяржаве, i не падвяргае неразмеркаваны прыбытак кампанii падатку на неразмеркаваны прыбытак кампанii, нават калi выплачваемыя дывiдэнды або неразмеркаваны прыбытак складаюцца поўнасцю або часткова з прыбытку або даходу, якiя ўзнiкаюць у такой другой Дзяржаве.

Артыкул 11 Працэнты

1. Працэнты, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве i выплачваюцца рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.

2. Аднак такiя працэнты могуць таксама абкладацца падаткамi ў той Дагаворнай Дзяржаве, у якой яны ўзнiкаюць, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы, але калi атрымальнiк з'яўляецца сапраўдным уладальнiкам працэнтаў, спаганяемы падатак не перавышае 8 працэнтаў валавой сумы працэнтаў.

3. Нягледзячы на палажэннi пункта 2, працэнты, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве, вызваляюцца ад падатку ў гэтай Дзяржаве, калi:

а) плацельшчыкам працэнтаў з'яўляецца Урад гэтай Дагаворнай Дзяржавы або яе мясцовы орган улады; або

b) працэнты выплачваюцца Ураду другой Дагаворнай Дзяржавы або яе мясцоваму органу ўлады або любому агенцтву або органу (уключаючы фiнансавую ўстанову), якi поўнасцю належыць гэтай другой Дагаворнай Дзяржаве або яе мясцоваму органу ўлады; або

c) працэнты выплачваюцца любому другому агенцтву або органу (уключаючы фiнансавую ўстанову) у дачыненнi да займаў, што прадстаўлены ў сувязi з прымяненнем пагаднення, якое заключана памiж Урадамi Дагаворных Дзяржаў.

4. Тэрмiн "працэнты" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае даход ад урадавых каштоўных папер, аблiгацый або даўгавых абавязацельстваў без залежнасцi ад iпатэчнага забеспячэння i без залежнасцi ад валодання правам на ўдзел у прыбытках даўжнiка, i даўгавых патрабаванняў любога вiду, а таксама ўсе iншыя даходы, падобныя даходу ад пазык, выдадзеных па падатковым заканадаўстве той Дзяржавы, у якой узнiкае даход.

5. Палажэннi пунктаў 1 - 3 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк працэнтаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, у якой узнiкаюць працэнты, праз размешчанае там пастаяннае прадстаўнiцтва або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, якая там размешчана, i даўгавое патрабаванне, на падставе якога выплачваюцца працэнты, сапраўды звязана з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку працэнты абкладаюцца падаткам у гэтай другой Дагаворнай Дзяржаве ў адпаведнасцi з яе ўласным заканадаўствам.

6. Лiчыцца, што працэнты ўзнiкаюць у Дагаворнай Дзяржаве, калi плацельшчыкам з'яўляецца сама гэта Дзяржава, палiтыка-адмiнiстрацыйнае падраздзяленне, мясцовы орган улады або рэзiдэнт гэтай Дзяржавы. Калi, аднак, асоба, якая выплачвае працэнты, незалежна ад таго, цi з'яўляецца яна рэзiдэнтам Дагаворнай Дзяржавы цi не, мае ў Дагаворнай Дзяржаве пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянную базу, у сувязi з якiмi ўзнiкла запазычанасць, па якой выплачваюцца працэнты, i расходы па выплаце гэтых працэнтаў нясе гэта пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база, то лiчыцца, што такiя працэнты ўзнiкаюць у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой размешчана пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база.

7. Калi па прычыне асаблiвых адносiн памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам або памiж iмi абодвума i якой-небудзь трэцяй асобай сума працэнтаў, што адносiцца да даўгавога патрабавання, у сувязi з якiм яны выплачваюцца, перавышае суму, якая была б узгоднена памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам пры адсутнасцi такiх адносiн, то палажэннi гэтага артыкула прымяняюцца толькi да апошняй названай сумы. У такiм выпадку залiшняя частка плацяжоў па-ранейшаму падлягае падаткаабкладанню ў адпаведнасцi з заканадаўствам кожнай Дагаворнай Дзяржавы з належным улiкам iншых палажэнняў дадзенай Канвенцыi.

Артыкул 12 Роялцi

1. Роялцi, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве i выплачваюцца рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.

2. Аднак такiя роялцi могуць таксама абкладацца падаткамi у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой яны ўзнiкаюць, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы, але калi атрымальнiк з'яўляецца сапраўдным уладальнiкам роялцi, спаганяемы падатак не перавышае 6 працэнтаў валавой сумы роялцi.

3. Тэрмiн "роялцi" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае плацяжы любога вiду, што атрыманы ў якасцi ўзнагароджання за выкарыстанне або за прадастаўленне права выкарыстання любога аўтарскага права на творы лiтаратуры, мастацтва або навукi, уключаючы кiнафiльмы або плёнкi, што выкарыстоўваюцца для тэлебачання або радыёвяшчання, любога патэнта, гандлёвай маркi, дызайна або мадэлi, плана, сакрэтнай формулы або працэсу, або за выкарыстанне, або за прадастаўленне права выкарыстання прамысловага, камерцыйнага або навуковага абсталявання, або транспартных сродкаў, або за iнфармацыю, што датычыцца прамысловага, камерцыйнага або навуковага вопыту.

4. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк роялцi як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, у якой узнiкаюць роялцi, праз размешчанае там пастаяннае прадстаўнiцтва або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, што там знаходзiцца, i права або маёмасць, у дачыненнi да якiх выплачваюцца роялцi, сапраўды звязаны з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку роялцi абкладаюцца падаткам у гэтай другой Дагаворнай Дзяржаве ў адпаведнасцi з яе ўласным заканадаўствам.

5. Лiчыцца, што роялцi ўзнiкаюць у Дагаворнай Дзяржаве, калi плацельшчыкам з'яўляецца сама Дагаворная Дзяржава, палiтыка-адмiнiстрацыйнае падраздзяленне, мясцовы орган улады або рэзiдэнт гэтай Дзяржавы. Калi, аднак, асоба, якая выплачвае роялцi, незалежна ад таго, цi з'яўляецца яна рэзiдэнтам Дагаворнай Дзяржавы цi не, мае ў Дагаворнай Дзяржаве пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянную базу, у сувязi з якiмi ўзнiкла абавязацельства выплачваць роялцi, i такiя роялцi выплачваюцца гэтым пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай, тады лiчыцца, што роялцi ўзнiкаюць у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой знаходзiцца пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база.

6. Калi па прычыне асаблiвых адносiн памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам або памiж iмi абодвума i якой-небудзь трэцяй асобай сума роялцi, якая адносiцца да выкарыстання, права або iнфармацыi, на падставе якiх яны выплачваюцца, перавышае суму, якая была б узгоднена памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам пры адсутнасцi такiх адносiн, палажэннi гэтага артыкула прымяняюцца толькi да апошняй названай сумы. У такiм выпадку залiшняя частка плацяжу па-ранейшаму падлягае падаткаабкладанню ў адпаведнасцi з заканадаўствам кожнай Дагаворнай Дзяржавы з належным улiкам iншых палажэнняў дадзенай Канвенцыi.

Артыкул 13 Прырост капiталу

1. Даходы ад адчужэння нерухомай маёмасцi, як вызначана ў пункце 2 артыкула 6, могуць абкладацца падаткамi ў той Дагаворнай Дзяржаве, у якой знаходзiцца такая маёмасць.

2. Даходы ад адчужэння маёмасцi, iншай, чым нерухомая маёмасць, якая складае частку камерцыйнай маёмасцi пастаяннага прадстаўнiцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, або маёмасцi, iншай, чым нерухомая маёмасць, што адносiцца да пастаяннай базы, даступнай рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы ў другой Дагаворнай Дзяржаве для аказання незалежных асабiстых паслуг, уключаючы даходы ад адчужэння такога пастаяннага прадстаўнiцтва (асобна або ў сукупнасцi з цэлым прадпрыемствам) або такой пастаяннай базы, могуць абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

3. Даходы, якiя атрымлiвае прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ад адчужэння марскiх або паветраных суднаў, што эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках, або маёмасцi, iншай, чым нерухомая маёмасць, што адносiцца да эксплуатацыi такiх марскiх або паветраных суднаў, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

4. Даходы ад адчужэння любой маёмасцi, акрамя пералiчанай у пунктах 1, 2 i 3, абкладаюцца падаткам толькi ў той Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца асоба, якая адчужае маёмасць.

Артыкул 14 Незалежныя асабiстыя паслугi

1. Даход, якi атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў дачыненнi да прафесiянальных паслуг або iншай незалежнай дзейнасцi падобнага характару, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, за выключэннем выпадкаў, калi ён мае рэгулярна даступную пастаянную базу ў другой Дагаворнай Дзяржаве для ажыццяўлення гэтай дзейнасцi. Калi ён мае такую пастаянную базу, даход можа абкладацца падаткам у другой Дагаворнай Дзяржаве, але толькi па даходу, якi адносiцца да гэтай пастаяннай базы.

2. Тэрмiн "прафесiянальныя паслугi" ўключае, у прыватнасцi, незалежную навуковую, лiтаратурную, артыстычную, адукацыйную або выкладчыцкую дзейнасць, таксама як i незалежную дзейнасць урачоў, адвакатаў, iнжынераў, архiтэктараў, зубных урачоў i бухгалтараў.

Артыкул 15 Залежныя асабiстыя паслугi

1. З улiкам палажэнняў артыкулаў 16, 18, 19 i 20 заработная плата i iншыя падобныя ўзнагароджаннi, якiя атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў дачыненнi да работы па найме, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, калi толькi работа па найме не ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве. Калi работа па найме ажыццяўляецца такiм чынам, атрыманае ў сувязi з гэтым узнагароджанне можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

2. Нягледзячы на палажэннi пункта 1, узнагароджанне, якое атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў дачыненнi да работы па найме, што ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, абкладаецца падаткам толькi ў першай названай Дзяржаве, калi:

а) атрымальнiк знаходзiцца ў другой Дзяржаве на працягу перыяду або перыядаў, якiя не перавышаюць у сукупнасцi 183 дзён у любым дванаццацiмесячным перыядзе, якi пачынаецца або заканчваецца ў адпаведным падатковым годзе, i

b) узнагароджанне выплачваецца наймальнiкам або ад iмя наймальнiка, якi не з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дзяржавы, i

с) расходы па выплаце ўзнагароджання не нясе пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база, якiя наймальнiк мае ў другой Дзяржаве.

3. Нягледзячы на папярэднiя палажэннi гэтага артыкула, узнагароджанне, якое атрымлiваецца ў дачыненнi да работы па найме, што ажыццяўляецца на борце марскога або паветранага судна, якiя эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках прадпрыемствам адной Дагаворнай Дзяржавы, можа абкладацца падаткам у гэтай Дзяржаве.

Артыкул 16 Ганарары дырэктараў

Ганарары дырэктараў i iншыя падобныя выплаты, якiя атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў якасцi члена савета дырэктараў кампанii, якая з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.

Артыкул 17 Артысты i спартсмены

1. Нягледзячы на палажэннi артыкулаў 14 i 15, даход, якi атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў якасцi работнiка мастацтваў, такога, як артыст тэатра, кiно, радыё або тэлебачання, або музыканта, або ў якасцi спартсмена ад яго асабiстай дзейнасцi як такой, што ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

2. У выпадку, калi даход у дачыненнi да асабiстай дзейнасцi, што ажыццяўляецца работнiкам мастацтваў або спартсменам у такой яго якасцi, налiчваецца не самому работнiку мастацтваў або спартсмену, а другой асобе, гэты даход, нягледзячы на палажэннi артыкулаў 7, 14 i 15, можа абкладацца падаткам у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой ажыццяўляецца дзейнасць работнiка мастацтваў або спартсмена.

Артыкул 18 Пенсii

1. З улiкам палажэнняў пункта 2 артыкула 19 дадзенай Канвенцыi пенсii i iншыя падобныя ўзнагароджаннi, якiя выплачваюцца рэзiдэнту Дагаворнай Дзяржавы за работу па найме ў мiнулым, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

2. Нягледзячы на палажэннi пункта 1, выплаты, што атрымлiвае фiзiчная асоба, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, па сацыяльным забеспячэннi, якое ўстаноўлена законам другой Дагаворнай Дзяржавы, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай другой Дзяржаве.

Артыкул 19 Дзяржаўная служба

1. а) Узнагароджанне, iншае, чым пенсiя, якое выплачваецца Дагаворнай Дзяржавай, або яе палiтыка-адмiнiстрацыйным падраздзяленнем, або мясцовым органам улады любой фiзiчнай асобе ў дачыненнi да паслуг, якiя аказаны гэтай Дзяржаве, падраздзяленню або органу ўлады, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

b) Аднак такое ўзнагароджанне абкладаецца падаткам толькi ў другой Дагаворнай Дзяржаве, калi паслугi аказваюцца ў гэтай Дзяржаве i фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам гэтай Дзяржавы, якая:

(i) з'яўляецца грамадзянiнам гэтай Дзяржавы, або

(ii) не стала рэзiдэнтам гэтай Дзяржавы толькi з мэтай аказання паслуг.

2. а) Любая пенсiя, якая выплачваецца Дагаворнай Дзяржавай або яе палiтыка-адмiнiстрацыйным падраздзяленнем або мясцовым органам улады або з фондаў, створаных iмi, любой фiзiчнай асобе ў дачыненнi да паслуг, што аказаны гэтай Дзяржаве, падраздзяленню або органу ўлады, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

b) Аднак такая пенсiя абкладаецца падаткам толькi ў другой Дагаворнай Дзяржаве, калi фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам i грамадзянiнам гэтай Дзяржавы.

3. Палажэннi артыкулаў 15, 16 i 18 прымяняюцца да ўзнагароджання або пенсiй у дачыненнi да паслуг, якiя аказваюцца ў сувязi з прадпрымальнiцкай дзейнасцю, што ажыццяўляецца адной з Дагаворных Дзяржаў, або яе палiтыка-адмiнiстрацыйным падраздзяленнем або мясцовым органам улады.

Артыкул 20 Выкладчыкi

1. Выкладчык, якi часова знаходзiцца ў адной Дагаворнай Дзяржаве на працягу перыяду, якi не перавышае двух гадоў, з мэтай выкладання або правядзення навуковых даследаванняў ва унiверсiтэце, каледжы, школе або iншай навучальнай установе i якi з'яўляецца або з'яўляўся непасрэдна перад такiм прыездам рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, вызваляецца ад падатку ў першай названай Дагаворнай Дзяржаве ў дачыненнi да ўзнагароджання за такое выкладанне або навуковае даследаванне.

2. Палажэннi пункта 1 гэтага артыкула не прымяняюцца да даходу ад навуковых даследаванняў, калi такiя даследаваннi прадпрымаюцца не ў дзяржаўных iнтарэсах, а ў першую чаргу для асабiстай выгады гэтай асобы або асоб.

Артыкул 21 Студэнты

Выплаты, якiя студэнт або навучэнец, што з'яўляецца або непасрэдна перад прыездам у адну Дагаворную Дзяржаву з'яўляўся рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы i якi знаходзiцца ў першай названай Дзяржаве выключна з мэтай атрымання адукацыi або праходжання практыкi, атрымлiвае для мэт яго ўтрымання, навучання або практыкi, не абкладаюцца падаткам у гэтай Дзяржаве пры ўмове, што такiя плацяжы ўзнiкаюць з крынiц за межамi гэтай Дзяржавы.

Артыкул 22 Iншыя даходы

1. Вiды даходаў рэзiдэнта Дагаворнай Дзяржавы незалежна ад таго, дзе яны ўзнiкаюць, не названыя ў папярэднiх артыкулах дадзенай Канвенцыi, абкладаюцца падаткамi толькi ў гэтай Дзяржаве.

2. Палажэннi пункта 1 не прымяняюцца да даходаў, iншых, чым даходы ад нерухомай маёмасцi, вызначанай у пункце 2 артыкула 6, калi атрымальнiк такiх даходаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе прадпрымальнiцкую дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве праз размешчанае там пастаяннае прадстаўнiцтва або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi праз пастаянную базу, якая там знаходзiцца, i права або маёмасць, у адносiнах да якiх выплачваецца даход, сапраўды звязана з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку вiды даходаў абкладаюцца падаткам у гэтай другой Дагаворнай Дзяржаве згодна з яе заканадаўствам.

Артыкул 23 Капiтал

1. Капiтал, якi прадстаўлены нерухомай маёмасцю, аб якой гаворыцца ў артыкуле 6, што належыць рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы i размешчаны ў другой Дагаворнай Дзяржаве, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

2. Капiтал, якi прадстаўлены маёмасцю, iншай, чым нерухомая маёмасць, што з'яўляецца часткай камерцыйнай маёмасцi пастаяннага прадстаўнiцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, або маёмасцю, iншай, чым нерухомая маёмасць, што адносiцца да пастаяннай базы, даступнай рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы ў другой Дагаворнай Дзяржаве з мэтай аказання незалежных асабiстых паслуг, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.

3. Капiтал, якi прадстаўлены марскiмi або паветранымi суднамi, што належаць рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы i эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках, або маёмасцю, iншай, чым нерухомая маёмасць, што адносiцца да эксплуатацыi такiх марскiх або паветраных суднаў, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дагаворнай Дзяржаве.

4. Усе iншыя часткi капiталу рэзiдэнта Дагаворнай Дзяржавы абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.

Раздзел IV

Артыкул 24 Устараненне двайнога падаткаабкладання

1. Дасягнута згода, што двайное падаткаабкладанне ўстараняецца ў адпаведнасцi з наступнымi пунктамi гэтага артыкула.

2. У выпадку Беларусi:

Калi рэзiдэнт Беларусi атрымлiвае даход (прыбытак) або валодае капiталам, якi ў адпаведнасцi з палажэннямi дадзенай Канвенцыi можа абкладацца падаткам у Iталii, тады Беларусь дазваляе:

а) у якасцi вылiчэння з падатку на даход (прыбытак) гэтага рэзiдэнта суму, роўную падатку на даход, якi аплачаны ў Iталii;

b) у якасцi вылiчэння з падатку на капiтал гэтага рэзiдэнта суму, роўную падатку на капiтал, якi аплачаны ў Iталii.

Аднак такое вылiчэнне ў любым выпадку не перавышае той часткi падатку з даходу (прыбытку) або падатку на капiтал, як падлiчана да прадастаўлення вылiчэння, якi адносiцца да даходу або капiталу, якiя могуць абкладацца падаткам у Iталii, у залежнасцi ад абставiн.

3. У выпадку Iталii:

Калi рэзiдэнт Iталii валодае вiдамi даходу, якiя абкладаюцца падаткамi ў Беларусi, Iталiя пры вызначэннi сваiх падаткаў з даходу, агавораных у артыкуле 2 дадзенай Канвенцыi, можа ўключыць у базу падаткаабкладання названыя вiды даходу, калi толькi спецыяльныя палажэннi дадзенай Канвенцыi не прадугледжваюць iншага.

У такiм выпадку Iталiя вылiчвае з падаткаў, такiм чынам налiчаных, падатак з даходаў, якi аплачаны ў Беларусi, але ў суме, якая не перавышае той часткi вышэйназванага iтальянскага падатку, прапарцыянальна якой такiя вiды даходу суадносяцца з агульным даходам.

Аднак нiякi вылiк не прадастаўляецца, калi гэты вiд даходу падлягае ў Iталii канчатковаму падатку з крынiцы па заяве атрымальнiка названага даходу ў адпаведнасцi з iтальянскiм заканадаўствам.

Раздзел V СПЕЦЫЯЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННI

Артыкул 25 Недыскрымiнацыя

1. Грамадзяне адной Дагаворнай Дзяржавы не падлягаюць у другой Дагаворнай Дзяржаве iншаму або больш цяжкаму падаткаабкладанню або звязанаму з iм патрабаванню, чым падаткаабкладанне i звязаныя з iм патрабаваннi, якiм падлягаюць або могуць падлягаць грамадзяне гэтай другой Дзяржавы пры тых жа абставiнах. Дадзенае палажэнне таксама прымяняецца, нягледзячы на палажэннi артыкула 1, да асоб, якiя не з'яўляюцца рэзiдэнтамi адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў.

2. Падаткаабкладанне пастаяннага прадстаўнiцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, не павiнна быць менш спрыяльным у гэтай другой Дзяржаве, чым падаткаабкладанне прадпрыемстваў гэтай другой Дзяржавы, якiя ажыццяўляюць падобную дзейнасць.

Дадзенае палажэнне не павiнна тлумачыцца як тое, якое абавязвае адну Дагаворную Дзяржаву прадастаўляць рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы якiя-небудзь асабiстыя льготы, вызваленнi i скiдкi для мэт падаткаабкладання на аснове грамадзянскага статуса або сямейных абавязацельстваў, якiя яна прадастаўляе сваiм уласным рэзiдэнтам.

3. За выключэннем выпадкаў, калi прымяняюцца палажэннi пункта 1 артыкула 9, пункта 7 артыкула 11 або пункта 6 артыкула 12, працэнты, роялцi i iншыя выплаты, якiя выконвае прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, падлягаюць у мэтах вызначэння падаткаабкладаемага прыбытку такога прадпрыемства вылiчэнням на тых жа ўмовах, як калi б яны былi выплачаны рэзiдэнту першай названай Дзяржавы.

Падобным чынам любыя даўгi прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы падлягаюць у мэтах вызначэння падаткаабкладаемага капiталу такога прадпрыемства вылiчэнням на тых жа ўмовах, што i даўгi рэзiдэнту першай названай Дзяржавы.

4. Прадпрыемствы адной Дагаворнай Дзяржавы, капiтал якiх поўнасцю або часткова належыць аднаму або некалькiм рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы або прама цi ўскосна кантралюецца iмi, не падлягаюць у першай названай Дзяржаве iншаму або больш цяжкаму падаткаабкладанню або звязанаму з iм патрабаванню, чым падаткаабкладанне i звязаныя з iм патрабаваннi, якiм падвяргаюцца або могуць падвяргацца падобныя прадпрыемствы першай названай Дзяржавы.

5. Палажэннi гэтага артыкула, нягледзячы на палажэннi артыкула 2, прымяняюцца да падаткаў любога роду i вiду.

Артыкул 26 Працэдура ўзаемнага пагаднення

1. Калi асоба лiчыць, што дзеяннi адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў прыводзяць або прывядуць да падаткаабкладання яе не ў адпаведнасцi з палажэннямi дадзенай Канвенцыi, яна можа незалежна ад сродкаў абароны, якiя прадугледжаны нацыянальным заканадаўствам гэтых Дзяржаў, прадставiць сваю справу для разгляду ў кампетэнтны орган той Дагаворнай Дзяржавы, рэзiдэнтам якой яна з'яўляецца, або, калi яе выпадак падпадае пад дзеянне пункта 1 артыкула 25, той Дагаворнай Дзяржавы, грамадзянiнам якой яна з'яўляецца. Заява павiнна быць прадстаўлена на працягу двух гадоў з даты першага паведамлення аб дзеяннях, што прыводзяць да падаткаабкладання не ў адпаведнасцi з палажэннямi дадзенай Канвенцыi.

2. Кампетэнтны орган iмкнецца, калi ён палiчыць пярэчанне абгрунтаваным i калi ён сам не ў стане прыйсцi да здавальняючага рашэння, вырашыць пытанне па ўзаемнай згодзе з кампетэнтным органам другой Дагаворнай Дзяржавы з мэтай пазбягання падаткаабкладання, якое не адпавядае дадзенай Канвенцыi.

3. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў iмкнуцца вырашаць па ўзаемнай згодзе любыя цяжкасцi або сумненнi, якiя узнiкаюць пры тлумачэннi або прымяненнi дадзенай Канвенцыi.

4. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў могуць уступаць у прамыя кантакты адзiн з адным у мэтах дасягнення пагаднення ў сэнсе папярэднiх пунктаў. Калi акажацца пажаданым для дасягнення пагаднення правесцi вусны абмен думкамi, такi абмен думкамi можа мець месца ў камiсii, якая складаецца з прадстаўнiкоў кампетэнтных органаў Дагаворных Дзяржаў.

Артыкул 27 Абмен iнфармацыяй

1. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў абменьваюцца такой iнфармацыяй, якая неабходна для выканання палажэнняў дадзенай Канвенцыi або ўнутранага заканадаўства Дагаворных Дзяржаў, што датычыцца падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя ў той ступенi, у якой такое падаткаабкладанне не супярэчыць дадзенай Канвенцыi, а таксама для папярэджання ўхiлення ад выплаты падаткаў. Абмен iнфармацыяй не абмяжоўваецца артыкулам 1. Любая iнфармацыя, атрыманая Дагаворнай Дзяржавай, лiчыцца канфiдэнцыяльнай такiм жа чынам, як i iнфармацыя, атрыманая ў рамках нацыянальнага заканадаўства гэтай Дзяржавы, i раскрываецца толькi асобам або органам (уключаючы суды i адмiнiстрацыйныя органы), якiя звязаны з падлiчэннем або сысканнем, прымусовым спагнаннем або судовым пераследаваннем у дачыненнi да падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя, або разглядам апеляцый у дачыненнi да такiх падаткаў. Такiя асобы або органы павiнны выкарыстоўваць iнфармацыю толькi для такiх мэт. Яны могуць раскрываць iнфармацыю ў ходзе адкрытага судовага пасяджэння або пры прыняццi судовых рашэнняў.

2. Нi ў якiм выпадку палажэннi пункта 1 не павiнны тлумачыцца як тыя, што абавязваюць адну Дагаворную Дзяржаву:

а) праводзiць адмiнiстрацыйныя меры, якiя супярэчаць заканадаўству i адмiнiстрацыйнай практыцы гэтай або iншай Дагаворнай Дзяржавы;

b) прадастаўляць iнфармацыю, якую нельга атрымаць па заканадаўстве або ў ходзе звычайнай адмiнiстрацыйнай практыкi гэтай або другой Дагаворнай Дзяржавы;

с) прадастаўляць iнфармацыю, якая раскрывала б якую-небудзь гандлёвую, прадпрымальнiцкую, прамысловую, камерцыйную або прафесiянальную тайну або гандлёвы працэс, або iнфармацыю, раскрыццё якой супярэчыла б дзяржаўнай палiтыцы.

Артыкул 28 Дыпламатычныя прадстаўнiкi i консульскiя работнiкi

Нiякiя палажэннi дадзенай Канвенцыi не закранаюць падатковых прывiлей дыпламатычных прадстаўнiкоў або консульскiх работнiкаў, прадастаўленых агульнымi нормамi мiжнароднага права або палажэннямi спецыяльных пагадненняў.

Артыкул 29 Вяртанне падатку

1. Падаткi, утрыманыя з крынiцы ў адной Дагаворнай Дзяржаве, будуць вяртацца па запыце падаткаплацельшчыка або Дзяржавы, рэзiдэнтам якой яна з'яўляецца, калi права спаганяць названыя падаткi закранаецца палажэннямi дадзенай Канвенцыi.

2. Заявы на вяртанне, якiя падаюцца на працягу часу, вызначанага заканадаўствам той Дагаворнай Дзяржавы, якая абавязана выканаць вяртанне, павiнны суправаджацца афiцыйнай даведкай той Дагаворнай Дзяржавы, рэзiдэнтам якой з'яўляецца падаткаплацельшчык, якая пацвярджае наяўнасць умоў, што даюць права на прымяненне скiдак, прадугледжаных дадзенай Канвенцыяй.

3. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў па ўзаемнай згодзе вызначаюць спосаб прымянення гэтага артыкула ў адпаведнасцi з палажэннямi артыкула 26 дадзенай Канвенцыi.

Раздзел VI ЗАКЛЮЧНЫЯ ПАЛАЖЭННI

Артыкул 30 Уваходжанне ў сiлу

1. Дадзеная Канвенцыя падлягае ратыфiкацыi ў кожнай Дагаворнай Дзяржаве.

2. Дадзеная Канвенцыя ўваходзiць у сiлу з даты абмену ратыфiкацыйнымi граматамi, i яе палажэннi прымяняюцца:

а) у дачыненнi да падаткаў, утрыманых з крынiцы, да сум, якiя атрыманы першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм Канвенцыя ўвайшла ў сiлу; i

b) у дачыненнi да iншых падаткаў на даходы i капiтал, да даходаў, што спаганяюцца за любы падатковы перыяд, якi пачынаецца першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм Канвенцыя ўваходзiць у сiлу.

3. Канвенцыя аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання даходаў, якая падпiсана ў Рыме 26 лютага 1985 года, спыняе сваё дзеянне з уваходжання ў сiлу дадзенай Канвенцыi.

Артыкул 31 Спыненне дзеяння

Дадзеная Канвенцыя застаецца ў сiле да той пары, пакуль яе дзеянне не будзе спынена Дагаворнай Дзяржавай. Кожная з Дагаворных Дзяржаў можа спынiць дзеянне Канвенцыi па дыпламатычных каналах шляхам паведамлення аб спыненнi дзеяння не менш чым за 6 месяцаў да заканчэння любога каляндарнага года, наступнага за перыядам у пяць гадоў з даты ўваходжання дадзенай Канвенцыi ў сiлу. У такiм выпадку дзеянне Канвенцыi спыняецца:

а) у дачыненнi да падаткаў, што ўтрыманы з крынiцы, у дачыненнi да сум, атрыманых першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм дадзена паведамленне аб спыненнi дзеяння;

b) у дачыненнi да iншых падаткаў на даходы або капiтал, у дачыненнi да падаткаў, што спаганяюцца ў любы падатковы перыяд, якi пачынаецца першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм дадзена паведамленне аб спыненнi дзеяння.

У сведчанне чаго нiжэйпадпiсаныя, адпаведным чынам на тое ўпаўнаважаныя сваiмi Урадамi, падпiсалi дадзеную Канвенцыю.

Здзейснена ў горадзе Мiнску 11 жнiўня 2005 года ў двух экземплярах на беларускай, iтальянскай i англiйскай мовах, прычым усе тэксты маюць аднолькавую сiлу. У выпадку любога разыходжання ў тлумачэннi памiж тэкстамi на беларускай i iтальянскай мовах перавагу мае тэкст на англiйскай мове.

За Урад Рэспублiкi Беларусь Подпiс

За Урад Iтальянскай Рэспублiкi Подпiс

Пры падпiсаннi Канвенцыi, заключанай сёння памiж Урадам Рэспублiкi Беларусь i Урадам Iтальянскай Рэспублiкi аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання ў дачыненнi да падаткаў на даходы i капiтал i папярэджаннi ўхiлення ад выплаты падаткаў, нiжэйпадпiсаныя пагадзiлiся аб наступных дадатковых палажэннях, якiя складаюць неад'емную частку названай Канвенцыi.

Разумеецца, што:

1. У адносiнах пункта 3 b) артыкула 2, калi ў будучым у Iталii будзе ўведзены падатак на капiтал, дадзеная Канвенцыя будзе прымяняцца да такога падатку i двайное падаткаабкладанне будзе ўстараняцца ў адпаведнасцi з палажэннямi артыкула 24 дадзенай Канвенцыi.

2. Для мэт дадзенай Канвенцыi ў выпадку Беларусi:

а) тэрмiн "капiтал" абазначае рухомую i нерухомую маёмасць;

b) тэрмiн "нерухомая маёмасць" разумеецца, як вызначана ў пункце 2 артыкула 6;

с) тэрмiн "рухомая маёмасць" абазначае любую маёмасць, якая не вызначана ў пункце 2 артыкула 6.

3. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "палiтыка-адмiнiстрацыйнае падраздзяленне" адносiцца толькi да Iталii.

4. У адносiнах пункта 3 артыкула 7 выраз "расходы, панесеныя для мэт пастаяннага прадстаўнiцтва" абазначае расходы, непасрэдна звязаныя з дзейнасцю пастаяннага прадстаўнiцтва.

5. У адносiнах пункта 1 артыкула 8 прыбытак ад эксплуатацыi марскiх i паветраных суднаў у мiжнародных перавозках уключае:

а) прыбытак ад выкарыстання, утрымання або здачы ў арэнду кантэйнераў (уключаючы трэйлеры, баржы i абсталяванне, якое адносiцца да транспарцiроўкi кантэйнераў), што выкарыстоўваюцца для перавозкi тавараў або вырабаў у мiжнародных перавозках; i

b) прыбытак, што атрыманы ад здачы ў арэнду марскiх або паветраных суднаў на аснове поўнасцю абсталяванага судна з экiпажам, i прыбытак, што атрымлiваецца ад здачы ў арэнду марскiх або паветраных суднаў на аснове судна без экiпажа, пры ўмове калi ў апошнiм выпадку такi прыбытак ад арэнды другарадны ў дачыненнi да iншага прыбытку ад эксплуатацыi марскiх або паветраных суднаў у мiжнародных перавозках.

6. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "пастаянная база" абазначае пастаяннае месца, такое, як кабiнет або офiс, праз якое поўнасцю або часткова ажыццяўляецца дзейнасць фiзiчнай асобы, якая аказвае незалежныя асабiстыя паслугi.

7. У адносiнах пункта 2 артыкула 18 тэрмiн "пенсii" абазначае ў выпадку Iталii плацяжы, якiя не носяць характар адлiчэння.

8. У адносiнах пункта 4 артыкула 10, пункта 5 артыкула 11, пункта 4 артыкула 12 i пункта 2 артыкула 22 апошняя прапанова не павiнна разглядацца як тая, якая супярэчыць прынцыпам, што змяшчаюцца ў артыкуле 7 i артыкуле 14 дадзенай Канвенцыi.

9. У адносiнах артыкула 25 палажэннi гэтага артыкула не павiнны абмяжоўваць прымяненне ўнутраных палажэнняў для папярэджання ўхiлення ад аплаты падаткаў i пазбягання двайнога падаткаабкладання. Выраз "унутраныя палажэннi" ў любым выпадку ўключае палажэннi па абмежаваннi вылiчэння расходаў i iншага падобнага вылiчаемага цяжару, якi ўзнiкае ў вынiку здзелак памiж прадпрыемствамi адной Дагаворнай Дзяржавы i прадпрыемствамi, размешчанымi ў другой Дагаворнай Дзяржаве.

10. У адносiнах пункта 1 артыкула 26 выраз "незалежна ад сродкаў абароны, якiя прадугледжаны нацыянальным заканадаўствам" абазначае, што ўзаемаўзгадняльная працэдура не выключае ўнутраныя спрэчныя судовыя разборы, якiя павiнны быць пры любых абставiнах прэвентыўна пачаты, калi прэтэнзiя адносiцца да вылiчэння падаткаў, не ў адпаведнасцi з дадзенай Канвенцыяй.

11. Палажэнне пункта 3 артыкула 29 не павiнна перашкаджаць кампетэнтным органам Дагаворных Дзяржаў прымяняць па ўзаемнай згодзе iншыя нормы па прадастаўленнi скiдак для мэт падаткаабкладання, што прадугледжаны ў дадзенай Канвенцыi.

12. Дадзены Пратакол увойдзе ў сiлу адначасова з уваходжаннем у сiлу Канвенцыi, да якой ён адносiцца i з'яўляецца яе неад'емнай часткай.

За Урад Рэспублiкi Беларусь Подпiс

За Урад Iтальянскай Рэспублiкi Подпiс

dokumenty archiwalne Папярэдні | Наступны


	Под общей редакцией Валерия Левоневского