ПОИСК ДОКУМЕНТОВ

Постановление Министерства культуры Республики Беларусь от 01.11.2007 № 44 "Аб зацвярджэннi Iнструкцыi аб парадку камплектавання музейных фондаў, унутрымузейнага ўлiку, навуковай апрацоўкi i захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, уключаных у Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў i Палажэння аб фондава-закупачнай камiсii музея"

Текст документа с изменениями и дополнениями по состоянию на ноябрь 2013 года

< Главная страница

Стр. 1

Страницы: | Стр. 1 | Стр. 2 | Стр. 3 |

Зарегистрировано в НРПА РБ 28 января 2008 г. N 8/18050

На падставе пункта 4 артыкула 3 Закона Рэспублiкi Беларусь ад 12 снежня 2005 года "Аб музеях i Музейным фондзе Рэспублiкi Беларусь", пункта 22 Палажэння аб Музейным фондзе Рэспублiкi Беларусь, зацверджанага пастановай Савета Мiнiстраў Рэспублiкi Беларусь ад 10 чэрвеня 2006 г. N 730, Мiнiстэрства культуры Рэспублiкi Беларусь ПАСТАНАЎЛЯЕ:

1. Зацвердзiць прыкладзеныя:

Iнструкцыю аб парадку камплектавання музейных фондаў, унутрымузейнага ўлiку, навуковай апрацоўкi i захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, уключаных у Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў;

Палажэнне аб фондава-закупачнай камiсii музея.

2. Упраўленню ўстаноў культуры i народнай творчасцi Мiнiстэрства культуры Рэспублiкi Беларусь, галоўным упраўленням, упраўленням (аддзелам) культуры абласных, Мiнскага гарадскога, раённых, гарадскiх выканаўчых камiтэтаў i мясцовых адмiнiстрацый раёнаў у гарадах забяспечыць да 1 студзеня 2009 г. пераход дзяржаўных музеяў на ўлiк музейных прадметаў i музейных калекцый у аўтаматызаваным рэжыме.

Мiнiстр У.Ф.МАТВЕЙЧУК

УЗГОДНЕНА                 УЗГОДНЕНА
Старшыня                  Старшыня
Брэсцкага абласнога       Вiцебскага абласнога
выканаўчага камiтэта      выканаўчага камiтэта
К.А.Сумар                 У.П.Андрэйчанка
18.09.2007                24.10.2007

УЗГОДНЕНА                 УЗГОДНЕНА
Старшыня                  Старшыня
Гомельскага абласнога     Гродзенскага абласнога
выканаўчага камiтэта      выканаўчага камiтэта
А.С.Якабсон               У.Я.Саўчанка
24.10.2007                25.10.2007

УЗГОДНЕНА                 УЗГОДНЕНА
Старшыня                  Старшыня
Мiнскага абласнога        Магiлёўскага абласнога
выканаўчага камiтэта      выканаўчага камiтэта
Л.Ф.Крупец                Б.В.Батура
24.10.2007                25.10.2007

УЗГОДНЕНА
Старшыня
Мiнскага гарадскога
выканаўчага камiтэта
М.Я.Паўлаў
26.10.2007

                                               ЗАЦВЕРДЖАНА
                                               Пастанова
                                               Мiнiстэрства культуры
                                               Рэспублiкi Беларусь
                                               01.11.2007 N 44

Глава 1 АГУЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННI

1. Iнструкцыя аб парадку камплектавання музейных фондаў, унутрымузейнага ўлiку, навуковай апрацоўкi i захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, уключаных у Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў (далей - Iнструкцыя) распрацавана ў адпаведнасцi з Законам Рэспублiкi Беларусь ад 12 снежня 2005 года "Аб музеях i Музейным фондзе Рэспублiкi Беларусь" (Национальный реестр правовых актов Республики Беларусь, 2005 г., N 197, 2/1167), Палажэннем аб Музейным фондзе Рэспублiкi Беларусь, зацверджаным пастановай Савета Мiнiстраў Рэспублiкi Беларусь ад 10 чэрвеня 2006 г. N 730 (Национальный реестр правовых актов Республики Беларусь, 2006 г., N 93, 5/22433), i вызначае парадак камплектавання музейных фондаў, унутрымузейнага ўлiку, навуковай апрацоўкi i захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, уключаных у Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў i распаўсюджваецца на ўсе дзяржаўныя музеi, якiя з'яўляюцца як юрыдычнымi асобамi, так i структурнымi падраздзяленнямi юрыдычных асоб (далей - музеi), а таксама на прыватныя музеi, якiя захоўваюць музейныя прадметы i музейныя калекцыi, уключаныя ў Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь.

2. На падставе дадзенай Iнструкцыi музеi могуць распрацоўваць уласныя iнструкцыi аб парадку камплектавання, унутрымузейнага ўлiку, навуковай апрацоўкi i захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў з улiкам спецыфiкi музея.

3. Заснавальнiк музея абавязаны забяспечыць музей будынкам (памяшканнем), якi адпавядае профiлю музея i патрабаванням па захоўваннi музейных прадметаў i музейных калекцый, а таксама абсталяваннем i фiнансавымi, тэхнiчнымi i iншымi сродкамi, неабходнымi для ажыццяўлення музейнай дзейнасцi.

4. Кiраўнiк музея нясе адказнасць за стварэнне належных умоў для захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, за арганiзацыю працэсу iх камплектавання i ўлiку, навуковую iнвентарызацыю музейных прадметаў i музейных калекцый у адпаведнасцi з патрабаваннямi дадзенай Iнструкцыi, супрацьпажарны стан музея.

5. Непасрэдную адказнасць за цэласнасць i захоўванне музейных прадметаў i музейных калекцый, арганiзацыю iх улiку ў адпаведнасцi з патрабаваннямi дадзенай Iнструкцыi, своечасовую кансервацыю i рэстаўрацыю музейных прадметаў i музейных калекцый нясе галоўны захавальнiк музея.

6. Намеснiк кiраўнiка музея па навуковай рабоце (пры адсутнасцi такой пасады ў музеi гэтыя функцыi выконвае кiраўнiк музея) нясе адказнасць за камплектаванне музейнага фонду, навуковую апрацоўку музейных прадметаў i музейных калекцый, iх выкарыстанне.

7. Кiраўнiк службы бяспекi музея нясе адказнасць за арганiзацыю аховы ўсiх памяшканняў i аб'ектаў музея, музейных прадметаў i музейных калекцый.

У музеях, дзе штатным раскладам не прадугледжана пасада кiраўнiка службы бяспекi, адказнасць за арганiзацыю аховы i абароны памяшканняў i аб'ектаў, музейных прадметаў i музейных калекцый ускладаецца на намеснiка дырэктара па адмiнiстрацыйна-гаспадарчай рабоце.

8. Кiраўнiкi спецыялiзаваных службаў музея (намеснiкi дырэктара па капiтальным будаўнiцтве, адмiнiстрацыйна-гаспадарчай рабоце, галоўны iнжынер i iншыя) нясуць адказнасць за забеспячэнне належнага тэмпературна-вiльготнаснага, бiялагiчнага, светлавога рэжымаў у памяшканнях музея, стан санiтарна-тэхнiчнага i электратэхнiчнага абсталявання, своечасовы рамонт памяшканняў, забеспячэнне ўлiкова-захавальнiцкай i рэстаўрацыйнай службаў неабходнымi матэрыяламi i абсталяваннем. Кiраўнiкi вышэйадзначаных службаў усе работы па забеспячэннi аховы i паляпшэннi ўмоў захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый абавязаны каардынаваць i ўзгадняць з галоўным захавальнiкам, а пры адсутнасцi апошняга - з асобай, якая яго замяшчае.

9. Музей адыгрывае вядучую ролю ў справе прадухiлення працэсу дэградацыi гiстарычных, прыродных, археалагiчных, этнаграфiчных, лiтаратурных i мастацкiх помнiкаў краiны.

10. У дадзенай Iнструкцыi прымяняюцца наступныя паняццi i iх вызначэннi:

навукова-метадычны (вучоны) савет - дарадчы орган музея, якi ствараецца для абмеркавання найбольш значных i актуальных праблем навукова-даследчай дзейнасцi музея. У склад навукова-метадычнага (вучонага) савета ўваходзяць спецыялiсты па ўсiх галiнах навуковых ведаў, прадстаўленых у музеi, як з лiку навуковых супрацоўнiкаў музея, так i iншых навукова-даследчых арганiзацый. Склад навукова-метадычнага (вучонага) савета зацвярджаецца кiраўнiком музея;

рэстаўрацыйны савет - рабочы орган музея, на разгляд якога выносяцца ўсе мерапрыемствы, звязаныя з праблемамi кансервацыi i рэстаўрацыi музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў. Рэстаўрацыйны савет зацвярджае гадавыя планы па рэстаўрацыi музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў, дае рэкамендацыi па методыцы iх кансервацыi i рэстаўрацыi, а таксама заключэнне аб выкананнi найбольш складаных работ па кансервацыi i рэстаўрацыi, аб якасцi гэтых работ. У склад рэстаўрацыйнага савета ўваходзяць супрацоўнiкi структурных падраздзяленняў музея, якiя займаюцца кансервацыяй i рэстаўрацыяй музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў, галоўны захавальнiк цi намеснiк кiраўнiка музея па навуковай рабоце (старшыня рэстаўрацыйнага савета). Склад рэстаўрацыйнага савета зацвярджаецца кiраўнiком музея;

профiль музея - катэгорыя класiфiкацыi музеяў, якая вызначае сувязь музейнай дзейнасцi з профiльнай дысцыплiнай, а менавiта з канкрэтнай галiной навукi, тэхнiкi, вытворчасцi, культуры, вiдам мастацтва (напрыклад, музеi гiстарычныя, лiтаратурныя, мастацкiя, комплексныя i iншыя);

тып музея - катэгорыя класiфiкацыi музеяў, якая вызначае iх размеркаванне ў залежнасцi ад грамадскага выкарыстання, асноўнага прызначэння (напрыклад, музеi-запаведнiкi, мемарыяльныя музеi, экамузеi i iншыя);

экспедыцыя музейная - мэтанакiраваная паездка групы музейных работнiкаў (адна з формаў навуковых камандзiровак музейных работнiкаў) для вывучэння пэўнай тэмы, прадугледжанай праграмай камплектавання музейных фондаў, i правядзення збiральнiцкай работы.

Глава 2 КАМПЛЕКТАВАННЕ МУЗЕЙНЫХ ФОНДАЎ

11. Камплектаванне музейных фондаў з'яўляецца адным з асноўных вiдаў музейнай дзейнасцi, якi ўяўляе сабой мэтанакiраваны, планавы, заснаваны на метадалагiчных прынцыпах профiльных навуковых дысцыплiн i музеялогii працэс выяўлення i збору прадметаў музейнага значэння цi абмену музейнымi прадметамi ў мэтах фармiравання i папаўнення музейных фондаў, iх захоўвання ў iнтарэсах грамадства i дзяржавы.

12. Камплектаванне музейных фондаў ажыццяўляецца ў адпаведнасцi з профiлем музея, праграмай камплектавання музейных фондаў, узгодненай навукова-метадычным (вучоным) саветам i зацверджанай дзяржаўным органам кiравання па падпарадкаванасцi музея.

Праграма камплектавання музейных фондаў павiнна быць забяспечана вылучэннем адпаведных фiнансавых сродкаў.

13. Праграма камплектавання музейных фондаў пераглядаецца i карэкцiруецца музеем у адпаведнасцi са зменамi ў перспектыўным плане дзейнасцi музея.

14. Формамi камплектавання музейных фондаў з'яўляюцца:

набыццё прадметаў музейнага значэння падчас музейнай экспедыцыi i iншых навуковых камандзiровак;

закупка прадметаў музейнага значэння ў юрыдычных i фiзiчных асоб, у тым лiку на выстаўках, аўкцыёнах, антыкварных рынках;

атрыманне прадметаў музейнага значэння ў дар ад фiзiчных або ад юрыдычных асоб;

атрыманне па завяшчаннi;

выкананне арыгiнальных альбо капiйных работ па заказе музея;

абмен музейнымi прадметамi i (або) музейнымi калекцыямi;

iншыя формы, якiя не супярэчаць заканадаўству.

15. Дзейнасць музея, якая звязана з арганiзацыяй i правядзеннем навуковых экспедыцый з мэтай набыцця прадметаў музейнага значэння, павiнна ажыццяўляцца ў адпаведнасцi з заканадаўствам Рэспублiкi Беларусь.

16. Для вырашэння пытанняў камплектавання музейных фондаў ствараецца фондава-закупачная камiсiя музея (далей - ФЗК).

17. Музеi супрацоўнiчаюць i праводзяць кансультацыi памiж музеямi па пытаннях камплектавання музейных фондаў, асаблiва ў межах аднаго профiлю цi ў межах аднаго тыпу музеяў.

Глава 3 ГАЛОЎНЫ ЗАХАВАЛЬНIК МУЗЕЙНЫХ ФОНДАЎ

18. Галоўны захавальнiк музейных фондаў (далей - галоўны захавальнiк), якi падпарадкоўваецца непасрэдна кiраўнiку музея, з'яўляецца асобай, упаўнаважанай ад iмя музея ажыццяўляць прыём i перадачу музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў на пастаяннае i часовае захоўванне, з'яўляецца членам навукова-метадычнага (вучонага), рэстаўрацыйнага саветаў, ФЗК музея.

19. Галоўны захавальнiк ажыццяўляе кiраўнiцтва работай па ўлiку, захаваннi, кансервацыi i рэстаўрацыi музейных прадметаў, кантроль за яе выкананнем. Ён кантралюе допуск асоб у фондасховiшча i забяспечвае выкананне ўстаноўленых правiл карыстання музейнымi прадметамi.

20. Галоўны захавальнiк размяркоўвае памiж навуковымi супрацоўнiкамi - адказнымi захавальнiкамi на матэрыяльна адказнае захоўванне музейныя прадметы i музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя i сыравiнныя матэрыялы, уносiць свае прапановы на разгляд i зацвярджэнне кiраўнiка музея.

21. На галоўнага захавальнiка ўскладаецца абавязак кантролю за ўвядзеннем у практыку аўтаматызаваных сiстэм улiку музейных прадметаў i музейных калекцый.

22. Прыём i здача спраў пры прызначэннi на пасаду цi вызваленнi з яе галоўнага захавальнiка праводзяцца па актах, якiя фiксуюць даныя аб колькасцi i наяўнасцi музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў адпаведна ўлiковай дакументацыi, стан iх улiку i захоўвання.

23. Падчас адпачынку, хваробы альбо адсутнасцi галоўнага захавальнiка па iншай прычыне яго правы i абавязкi ўскладаюцца на iншага работнiка, якi прызначаецца спецыяльным загадам па музеi.

24. Уся дакументацыя, звязаная з працэсам улiку, захоўвання, кансервацыi i рэстаўрацыi музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, з iх рухам (прыём i выдача, перадача з аднаго аддзела ў другi), павiнны вiзiравацца або падпiсвацца галоўным захавальнiкам.

25. Указаннi i распараджэннi галоўнага захавальнiка па ўлiку i захаваннi музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, дадзеныя ў адпаведнасцi з нормамi i патрабаваннямi дадзенай Iнструкцыi, з'яўляюцца абавязковымi для ўсiх супрацоўнiкаў музея.

26. Усе прызначэннi, звальненнi, пераводы цi перамяшчэннi супрацоўнiкаў, якiя займаюцца ўлiкам, захоўваннем, кансервацыяй i рэстаўрацыяй, а таксама наглядчыкаў экспазiцыйных залаў узгадняюцца з галоўным захавальнiкам.

27. Галоўны захавальнiк абавязаны забяспечыць:

арганiзацыю i кантроль за правядзеннем планавых i аператыўных зверак наяўнасцi музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў з улiковай дакументацыяй i афармленнем адпаведнай дакументацыi па iх вынiках;

распрацоўку бягучых i перспектыўных планаў улiкова-захавальнiцкай работы, працы па кансервацыi i рэстаўрацыi музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў, каардынацыю i кантроль за iх выкананнем, своечасовую распрацоўку ўнутрымузейных iнструкцый, якiя вызначаюць дакладны парадак работ па ўлiку, захоўваннi, кансервацыi i рэстаўрацыi музейных прадметаў, музейных калекцый i навукова-дапаможных матэрыялаў, адказнасць кожнага адказнага захавальнiка за адпаведны ўчастак улiкова-захавальнiцкай работы;

кантроль за працай загадчыкаў аддзелаў, адказных захавальнiкаў i iншых супрацоўнiкаў у галiне ўлiку, захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, iх упакоўкi для транспарцiроўкi.

28. Пра ўсе выпадкi крадзяжу, пашкоджанняў цi страты музейных прадметаў i музейных калекцый галоўны захавальнiк абавязаны тэрмiнова паведамiць кiраўнiку музея, якi перадае дадзеную iнфармацыю у праваахоўныя органы.

29. Ва ўсiх выпадках пашкоджанняў цi сур'ёзных захворванняў музейных прадметаў галоўны захавальнiк абавязаны тэрмiнова забяспечыць складанне дэфектнага акту, у якiм дакладна павiнна быць зафiксавана ступень пашкоджання цi захворвання музейнага прадмета, прычыны i абставiны пашкоджання. Да дэфектнага акта дадаецца фотаздымак пашкоджанага прадмета. Дэфектны акт падпiсваецца галоўным захавальнiкам, зацвярджаецца кiраўнiком музея. Музей абавязаны таксама прыняць ва ўстаноўленым парадку меры па кансервацыi цi рэстаўрацыi музейнага прадмета i лiквiдацыi прычыны захворванняў. Пры пашкоджаннi музейнага прадмета музей павiнен забяспечыць захаванасць усiх яго частак i перадаць iх рэстаўрацыйнай майстэрнi адначасова з перадачай музейнага прадмета на рэстаўрацыю цi кансервацыю.

30. Па пытаннях, якiя звязаны з арганiзацыяй бяспекi музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, галоўны захавальнiк узаемадзейнiчае з кiраўнiкамi спецыялiзаваных службаў музея.

31. Галоўны захавальнiк мае права:

патрабаваць ад кiраўнiка музея стварэння адпаведных умоў для захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, якiя гарантуюць iх бяспеку ад пашкоджанняў i крадзяжоў, забеспячэння музейных фондасховiшчаў неабходным абсталяваннем, тэхнiчнымi сродкамi, упаковачнымi матэрыяламi, забеспячэння аховы працы ў фондасховiшчах;

у выпадку атрымання ад кiраўнiка музея распараджэння, якое супярэчыць заканадаўству Рэспублiкi Беларусь, галоўны захавальнiк абавязаны тэрмiнова паведамiць яму ў пiсьмовай форме аб неадпаведнасцi дадзенага iм распараджэння заканадаўству Рэспублiкi Беларусь. Пры пацвярджэннi кiраўнiком у пiсьмовай форме свайго распараджэння галоўны захавальнiк мае права не выконваць яго i абавязаны тэрмiнова паведамiць аб гэтым у органы кiравання культурай у адпаведнасцi з падпарадкаванасцю ў вуснай, а затым i ў пiсьмовай форме.

Глава 4 ФУНКЦЫI НАВУКОВАГА СУПРАЦОЎНIКА - АДКАЗНАГА ЗАХАВАЛЬНIКА

32. Захоўванне музейных прадметаў i музейных калекцый, якiя знаходзяцца ў фондах музея, музейных экспазiцыях i выстаўках, рэстаўрацыйных аддзелах i майстэрнях, ускладаецца на навуковых супрацоўнiкаў аддзела фондаў музея, якiя выконваюць функцыю адказных захавальнiкаў музейных калекцый (далей - адказныя захавальнiкi).

33. Адказны захавальнiк прызначаецца на пасаду i вызваляецца ад пасады загадам кiраўнiка музея i па ўзгадненнi з галоўным захавальнiкам.

34. Адказны захавальнiк ва ўстаноўленым парадку нясе персанальную адказнасць за ўлiк i захоўванне музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, якiя знаходзяцца на яго адказным захоўваннi, ажыццяўляе свае функцыi ў адпаведнасцi з патрабаваннямi дадзенай Iнструкцыi, унутрымузейнай iнструкцыяй i службовымi абавязкамi.

35. Адказны захавальнiк абавязаны:

пры прызначэннi на пасаду прыняць на адказнае захоўванне музейныя калекцыi, якiя перадаюцца яму паводле загада кiраўнiка музея i актах прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне па форме згодна з дадаткам 1 да дадзенай Iнструкцыi;

прымаць па актах прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне ўсе музейныя прадметы, навукова-дапаможныя i сыравiнныя матэрыялы, якiя паступаюць на пастаяннае захоўванне ў музей i размяркоўваюцца паводле пратакола ФЗК па музейных калекцыях, за якiя ён адказвае;

забяспечыць своечасовую навуковую iнвентарызацыю музейных прадметаў i музейных калекцый, якiя паступаюць яму на матэрыяльна адказнае захоўванне;

сiстэматызаваць музейныя прадметы па месцах захоўвання ў адпаведнасцi з правiламi захоўвання, складаць тапаграфiчныя вопiсы;

ажыццяўляць аўтаматызаваны ўлiк музейных прадметаў i музейных калекцый;

ажыццяўляць зверку наяўнасцi музейных прадметаў i музейных калекцый з улiковай дакументацыяй у адпаведнасцi з зацверджанымi кiраўнiком музея бягучымi i перспектыўнымi планамi-графiкамi;

сачыць за рухам музейных прадметаў i кожны год прадстаўляць у аддзел улiку (альбо галоўнаму захавальнiку) зводныя даныя пра рух музейных прадметаў, якiя знаходзяцца на яго адказным захаваннi;

праводзiць сiстэматычнае назiранне за станам захаванасцi музейных прадметаў i музейных калекцый i прымаць удзел у прафiлактычных аглядах, якiя праводзяцца згодна з унутрымузейнай iнструкцыяй, але не радзей чым адзiн раз у 6 месяцаў;

фiксаваць пры наяўнасцi пашкоджанняў вынiкi аглядаў у акце i, калi ёсць такая неабходнасць, ставiць пытанне пра тэрмiновую кансервацыю цi рэстаўрацыю музейных прадметаў;

сачыць за станам абсталявання фондасховiшчаў, а таксама за станам замкоў, пломбаў i пячатак. Распячатванне пломбы або пячаткi, пастаўленай адказным захавальнiкам, у яго адсутнасць не дапускаецца. У выпадку крайняй неабходнасцi распячатвання фондасховiшча альбо захавальнiцкага абсталявання пры адсутнасцi адказнага захавальнiка распячатванне фондасховiшча ажыццяўляецца камiсiяй у складзе трох чалавек з абавязковай прысутнасцю галоўнага захавальнiка або кiраўнiка музея, а пры адсутнасцi апошнiх - асоб, якiя iх замяшчаюць. Пры гэтым складаецца акт, у якiм фiксуюцца прычыны i вынiкi распячатвання;

паведамляць галоўнаму захавальнiку або намеснiку кiраўнiка музея па навукова-фондавай рабоце, у выпадку адсутнасцi апошнiх - кiраўнiку музея аб выяўленых парушэннях умоў захоўвання ў экспазiцыйных i выставачных залах (распячатванне фондасховiшчаў без адказных асоб, парушэннi пломбаў i пячатак);

кантраляваць рэжымы захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый у фондасховiшчах, экспазiцыйных i выставачных залах, прымаць адпаведныя меры для iх стабiлiзацыi i весцi журнал тэмпературна-вiльготнаснага рэжыму;

паведамляць галоўнаму захавальнiку або кiраўнiку музея аб усiх выпадках страты, крадзяжу, захворванняў, пашкоджанняў музейных прадметаў, адхiленняў тэмпературна-вiльготнаснага i iншых рэжымаў ад устаноўленых нормаў;

акцiраваць усе выпадкi крадзяжоў, захворванняў, пашкоджанняў музейных прадметаў, дакладна фiксуючы абставiны, пры якiх гэтыя выпадкi адбылiся. Да акта павiнны прыкладацца фотаздымкi музейнага прадмета, а пры немагчымасцi зрабiць фотаздымак - апiсанне музейнага прадмета па iнвентарнай кнiзе або навуковым пашпарце;

аказваць дапамогу камiсiям, якiя ажыццяўляюць праверку ўлiку i захаванасцi музейных прадметаў i музейных калекцый;

прымаць удзел у санiтарных днях i кантраляваць уборку памяшканняў у адпаведнасцi з правiламi ўнутранага распарадку ў музеi.

36. Адказны захавальнiк мае права:

патрабаваць ад галоўнага захавальнiка стварэння адпаведных умоў для захоўвання перададзеных яму на матэрыяльна адказнае захоўванне музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў згодна з нормамi дадзенай Iнструкцыi i ўнутрымузейнай iнструкцыi;

выносiць прапановы на ФЗК аб мэтазгоднасцi набыцця тых цi iншых прадметаў музейнага значэння, аб выдзяленнi ў складзе асноўнага фонду калекцыйнага фонду, аб аднясеннi музейных прадметаў да асноўнага фонду цi фонду навукова-дапаможных матэрыялаў;

быць членам або прымаць удзел у працы навукова-метадычнага (вучонага) i рэстаўрацыйнага саветаў, ФЗК музея.

37. Пры вызваленнi адказнага захавальнiка ад службовых абавязкаў кiраўнiк музея павiнен забяспечыць своечасовае стварэнне камiсii для перадачы музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў, якiя знаходзяцца на яго матэрыяльна адказным захоўваннi, новаму адказнаму захавальнiку ў адпаведнасцi з дадзенай Iнструкцыяй i ўнутрымузейнай iнструкцыяй.

Глава 5 СТРУКТУРА ФОНДАЎ МУЗЕЯ

38. Структура фондаў музея застаецца нязменнай пры любых магчымых зменах iх складу i ўключае наступныя часткi:

асноўны фонд;

фонд навукова-дапаможных матэрыялаў;

фонд сыравiнных матэрыялаў.

39. Исключен.

40. Усе пытаннi, звязаныя з аднясеннем прадметаў музейнага значэння да асноўнага фонду музейных прадметаў цi фонду навукова-дапаможных матэрыялаў, вырашаюцца ФЗК, фiксуюцца ў пратаколе яе пасяджэння i зацвярджаюцца кiраўнiком музея.

41. Асноўны фонд музейных прадметаў (далей - асноўны фонд) - найбольш каштоўная частка музейных прадметаў, якiя адпавядаюць профiлю i тыпу музея, канцэпцыi яго развiцця. Ён уключае арыгiнальныя культурныя каштоўнасцi розных тыпаў: рухомыя i нерухомыя музейныя прадметы, прыродныя аб'екты.

42. Уключаныя ў асноўны фонд музейныя прадметы арганiзуюцца па асобных музейных калекцыях згодна з класiфiкацыяй музейных прадметаў у адпаведнасцi з дадаткам 2 да дадзенай Iнструкцыi.

43. Склад асноўнага фонду фiксуецца ў кнiзе паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду (галоўная iнвентарная кнiга) (далей - КП) згодна з дадаткам 3 да дадзенай Iнструкцыi.

44. У асноўны фонд можа прымацца не больш за пяць iдэнтычных прадметаў. У выключных выпадках гэтая колькасць можа быць большай, калi:

усе музейныя прадметы з'яўляюцца унiкальнымi;

складаюць камплект (6 лыжак, набор з 12 паштовак);

усе дублетныя экзэмпляры з'яўляюцца часткай манетнага, манетна-рэчавага або рэчавага скарбу;

усе дублетныя экзэмпляры ўваходзяць у склад калекцыi, якая была сабрана знакамiтым вучоным, калекцыянерам, дзяржаўным дзеячам i iншай выдатнай асобай (бiблiятэка пiсьменнiка, нумiзматычная калекцыя).

45. Исключен.

46. Исключен.

47. Исключен.

48. Исключен.

49. Исключен.

50. У прыродазнаўчых музеях акрамя асноўнага фонду асобна вылучаецца фонд сыравiнных матэрыялаў, якi ўключае прыродныя аб'екты, прызначаныя для лабараторных даследаванняў i прэпаравання: скуры жывёл, сырыя экспедыцыйныя i кансерваваныя матэрыялы.

Склад фонду сыравiнных матэрыялаў музея фiксуецца ў кнiзе ўлiку фонду сыравiнных матэрыялаў згодна з дадаткам 5 да дадзенай Iнструкцыi.

51. Фонд навукова-дапаможных матэрыялаў - частка фондаў музея, якая складаецца з матэрыялаў, набытых або спецыяльна вырабленых па заказе музея для раскрыцця зместу тэм экспазiцыi або выставы. Яны не валодаюць уласцiвасцямi музейнага прадмета, не маюць статуса музейнага прадмета i выконваюць дапаможную функцыю ў працэсе вывучэння, выкарыстання i экспанавання музейных прадметаў i музейных калекцый.

52. Да фонду навукова-дапаможных матэрыялаў адносяцца матэрыялы, якiя замяняюць аўтэнтычныя (арыгiнальныя) прадметы:

копii, муляжы, макеты, мадэлi, злепкi, рэплiкi, дублiкаты;

таблiцы, схемы, дыяграмы, чарцяжы;

планы, карты;

рэканструкцыi;

ксеракопii;

фотакопii;

мiкра- i макраздымкi;

копii на электронных носьбiтах.

53. Да фонду навукова-дапаможных матэрыялаў дапускаецца аднясенне арыгiнальных (аўтэнтычных) прадметаў, якiя не маюць устаноўленага музейнага статуса, не вызначаны iх атрыбуцыйныя характарыстыкi, напрыклад час i месца вытворчасцi, аўтарская прыналежнасць. Пасля складання дакладнай навукова абгрунтаванай атрыбуцыi такi прадмет рашэннем ФЗК пераводзiцца ў асноўны фонд.

54. Дапускаецца аднясенне да фонду навукова-дапаможных матэрыялаў арыгiнальных (аўтэнтычных) прадметаў, доўгатэрмiновае захоўванне якiх забяспечыць немагчыма. Да гэтай катэгорыi адносяцца: прадметы з саломы, пластылiну, гiпсу, сiнтэтычных i палiмерных матэрыялаў, харчовыя прадукты (вясельны каравай), фарбавальнiкi, узоры сельскагаспадарчых культур i iншых натуральных матэрыялаў.

55. Чарцёж, схема, план, карта або таблiца маюць статус музейнага прадмета i залiчваюцца ў асноўны фонд, калi яны з'яўляюцца арыгiнальнымi прадметамi, творамi мастацтва, узорамi друкаванай прадукцыi альбо рукапiсам, зробленым вучоным, дзяржаўным дзеячам або iншай выдатнай асобай.

56. У выпадку, калi арыгiнал страчаны альбо знаходзiцца за межамi краiны, дакладная копiя арыгiнальнага музейнага прадмета або прадмета музейнага значэння можа быць аднесена да асноўнага фонду.

57. Склад фонду навукова-дапаможных матэрыялаў фiксуецца ў кнiзе ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў (далей - кнiга НД) згодна з дадаткам 6 да дадзенай Iнструкцыi.

58. Исключен.

59. Музейныя прадметы i прадметы музейнага значэння, якiя прымаюцца на часовае захоўванне, фiксуюцца ў кнiзе ўлiку прадметаў часовага захоўвання па форме згодна з дадаткам 7.

60. Исключен.

61. Исключен.

62. Исключен.

Глава 6 АРГАНIЗАЦЫЯ АСНОЎНАГА ФОНДУ

63. Асноўны фонд складаецца з усiх музейных прадметаў i музейных калекцый, якiя захоўваюцца ў музеi. Яго склад фармiруецца зыходзячы з профiлю музея i змяняецца ў залежнасцi ад таго, колькi прадметаў набыта ў музейны фонд або выключана з яго. Змяненнi складу асноўнага фонду вызначаюцца канцэпцыяй развiцця музея, праграмай камплектавання i працэсамi аптымiзацыi музейных фондаў.

64. Склад асноўнага фонду фармiруецца на падставе прынятай у музеялогii i музейнай практыцы класiфiкацыi, з улiкам стварэння найбольш спрыяльных умоў захоўвання, вывучэння i выкарыстання музейных прадметаў. Аднясенне музейнага прадмета да канкрэтнага тыпу культурных каштоўнасцей павiнна быць абумоўлена прыродай паходжання гэтага прадмета, спосабам кадзiравання iнфармацыi, якую ён утрымлiвае. Прадметы, прынятыя ў асноўны фонд, павiнны быць аднесены да адпаведнага тыпу цi вiду культурных каштоўнасцей у адпаведнасцi з класiфiкацыяй музейных прадметаў згодна з дадаткам 2 да дадзенай Iнструкцыi.

65. Усе музейныя прадметы размяркоўваюцца па музейных калекцыях.

Вызначэнне колькасцi музейных калекцый i iх складу адбываецца адпаведна профiлю i канцэпцыi развiцця музея, у залежнасцi ад складу асноўнага фонду канкрэтнага музея, колькасцi музейных прадметаў, якiя ўвайшлi ў музейныя калекцыi, паўнаты i прадстаўнiцтва фондаў музея. Пералiк музейных калекцый, якiя фармiруюцца ў музеi, павiнен быць абмеркаваны на ФЗК i зацверджаны навукова-метадычным (вучоным) саветам музея. Iнфармацыя аб музейных калекцыях знаходзiць адлюстраванне ў iнвентарных кнiгах, навукова-дапаможных картатэках, друкаваных i электронных каталогах, базе даных iнфармацыйна-пошукавай сiстэмы музея.

66. Усе музейныя прадметы, якiя былi прыняты на пастаяннае захоўванне ў музейныя фонды, павiнны быць аднесены да адпаведнай музейнай калекцыi. Кожны прадмет, якi ўвайшоў у склад музейнай калекцыi, павiнен быць зарэгiстраваны i задакументаваны ў адпаведнасцi з главой 7 дадзенай Iнструкцыi.

67. Музейная калекцыя з'яўляецца асноўным элементам стварэння сiстэмы захоўвання музейных прадметаў незалежна ад тыпу захоўвання (па вiдах музейных прадметаў або комплекснага захоўвання музейных прадметаў розных тыпаў). Колькасць i памеры прадметаў у музейных калекцыях, а таксама перспектывы iх далейшага папаўнення ўлiчваюцца пры праектаваннi фондасховiшчаў, якiя прызначаны для размяшчэння музейных фондаў.

68. Музеi, прадметам захоўвання якiх з'яўляюцца "жывыя" ўзоры (жывая фаўна i флора), абавязаны перыядычна замяняць цi абнаўляць частку сваiх калекцый.

Глава 7 УНУТРЫМУЗЕЙНЫ ЎЛIК МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ I МУЗЕЙНЫХ КАЛЕКЦЫЙ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ I СЫРАВIННЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ

69. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя i сыравiнныя матэрыялы, што захоўваюцца ў музеях, падлягаюць дакладнаму ўлiку, якi забяспечвае iх ахову i стварае ўмовы для вывучэння i рацыянальнага выкарыстання.

70. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя i сыравiнныя матэрыялы бухгалтарскаму ўлiку не падлягаюць.

71. Улiк музейных прадметаў прадугледжвае дзве абавязковыя ступенi:

першасная рэгiстрацыя музейных прадметаў;

навуковая iнвентарызацыя музейных прадметаў.

72. Улiковымi дакументамi музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў (далей - улiковыя дакументы) з'яўляюцца:

акт прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 1;

кнiга паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду (галоўная iнвентарная кнiга), складзеная па форме згодна з дадаткам 3;

кнiга ўлiку фонду сыравiнных матэрыялаў, складзеная па форме згодна з дадаткам 5;

кнiга ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў, складзеная па форме згодна з дадаткам 6;

кнiга ўлiку прадметаў часовага захоўвання, складзеная па форме згодна з дадаткам 7;

акт прыёму на пастаяннае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 9;

акт прыёму на часовае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 11;

акт звароту з часовага захоўвання, складзены па форме згодна з дадаткам 15;

акт перадачы на пастаяннае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 18;

акт перадачы на часовае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 19;

акт унутрымузейнай перадачы, складзены па форме згодна з дадаткам 20;

iнвентарная кнiга, складзеная па форме згодна з дадаткам 22;

журнал рэгiстрацыi актаў прыёму на часовае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 23;

журнал рэгiстрацыi актаў прыёму на пастаяннае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 25;

журнал рэгiстрацыi актаў прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 26;

журнал рэгiстрацыi актаў звароту з часовага захоўвання, складзены па форме згодна з дадаткам 28;

журнал рэгiстрацыi актаў перадачы на пастаяннае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 30;

журнал рэгiстрацыi актаў перадачы на часовае захоўванне, складзены па форме згодна з дадаткам 31;

журнал рэгiстрацыi актаў унутрымузейнай перадачы, складзены па форме згодна з дадаткам 32;

журнал рэгiстрацыi пратаколаў фондава-закупачнай камiсii, складзены па форме згодна з дадаткам 33;

акт на скасаванне старых iнвентарных кнiг, складзены па форме згодна з дадаткам 35;

акт зверкi наяўнасцi музейных прадметаў з улiковай дакументацыяй згодна з дадаткам 36.

73. Улiковыя дакументы вядуцца на электронных носьбiтах з дапамогай аўтаматызаванай музейнай сiстэмы (далей - АМС).

74. Улiковыя дакументы музея, выкананыя ў рэжыме АМС, раздрукоўваюцца з базы даных, захоўваюцца ў друкаваным выглядзе i дадаткова - на знешнiх электронных носьбiтах. Перыядычнасць раздрукоўкi i капiравання на электронных носьбiтах адбываецца па меры запаўнення ўлiковых дакументаў.

75. Улiковыя дакументы павiнны запаўняцца дакладна, без неабгрунтаваных выпраўленняў.

76. Выпраўленне запiсаў ва ўлiковых дакументах дапускаецца толькi ў выключных выпадках пры дапушчэннi недакладнасцей цi памылак. Пры неабходнасцi ўнясення выпраўленняў прымаецца адпаведнае рашэнне ФЗК, вядзецца электронны журнал фiксацыi выпраўленняў у кнiзе паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду згодна з дадаткам 39 да дадзенай Iнструкцыi, у якiм фiксуюцца даныя аб выпраўленнях. Журнал раздрукоўваецца ў канцы справаздачнага года. Запiсы аб выпраўленнях завяраюцца подпiсам кiраўнiка музея i пячаткай музея.

Ва ўлiковых дакументах, аформленых на папяровых носьбiтах, выпраўленнi ў запiсах, зробленых па рашэннi ФЗК, выконваюцца чырвонымi чарнiламi. Пры гэтым старыя запiсы закрэслiваюцца адной рысай, новыя запiсы павiнны добра чытацца. Выпраўленне завяраецца подпiсам кiраўнiка музея, галоўнага захавальнiка, пячаткай музея.

Глава 8 ПАРАДАК ПРЫЁМУ ПРАДМЕТАЎ МУЗЕЙНАГА ЗНАЧЭННЯ, МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ НА ЧАСОВАЕ I ПАСТАЯННАЕ ЗАХОЎВАННЕ

77. Прадметы музейнага значэння, якiя паступаюць у музей у працэсе камплектавання, павiнны быць прыняты i аформлены па актах прыёму на часовае захоўванне i падрыхтаваны для разгляду на ФЗК.

78. Музейны работнiк, якi праводзiць камплектаванне музейнага фонду, складае акт прыёму на часовае захоўванне.

Захоўванне ў музеi прадметаў музейнага значэння, якiя не аформлены актамi прыёму на часовае захоўванне, забараняецца.

79. Пры неабходнасцi, калi прадмет патрабуе дадатковай атрыбуцыi, да акта прыёму на часовае захоўванне прыкладаецца заключэнне спецыялiстаў або экспертнай камiсii, заверанае подпiсам адказнай асобы i пячаткай арганiзацыi, якая праводзiла экспертызу.

80. Для археалагiчных матэрыялаў да акта прыёму на часовае захоўванне прыкладаецца палявы або калекцыйны вопiс прадметаў, якi складаецца арганiзацыяй, што праводзiла археалагiчныя раскопкi.

81. Акты прыёму на часовае захоўванне падлягаюць рэгiстрацыi ў журнале рэгiстрацыi актаў прыёму на часовае захоўванне. Запiсы вядуцца на працягу года, затым журнал раздрукоўваецца, падшываецца ў асобную справу, прашнуроўваецца, завяраецца подпiсам галоўнага захавальнiка i пячаткай музея.

Акты прыёму на часовае захоўванне з'яўляюцца падставай для запiсу ў кнiгу ўлiку прадметаў часовага захоўвання.

82. Исключен.

83. Исключен.

84. Нумар акта прыёму на часовае захоўванне прысвойвае загадчык сектара ўлiку або навуковы супрацоўнiк, адказны за ўлiк музейных фондаў, адразу ў базе даных. Нумарацыя актаў прыёму на часовае захоўванне штогод пачынаецца з першага нумара. У канцы кожнага каляндарнага года акты прыёму на часовае захоўванне нумаруюцца па лiстах, падшываюцца ў храналагiчным парадку ў асобную справу, прашнуроўваюцца, завяраюцца подпiсамi галоўнага захавальнiка, кiраўнiка музея i пячаткай музея.

85. Навуковы супрацоўнiк музея, якi выявiў i прыняў прадметы музейнага значэння ў музей па акце прыёму на часовае захоўванне да перадачы iх сакратару ФЗК, нясе адказнасць за iх захоўванне.

86. Исключен.

87. Сакратар ФЗК прымае прадметы музейнага значэння па актах прыёму на часовае захоўванне ад навуковых супрацоўнiкаў музея разам з суправаджальнымi дакументамi (легенда, экспертнае заключэнне спецыялiстаў, даведка, вопiс (па неабходнасцi) i iншыя матэрыялы). Сакратар ФЗК з'яўляецца адказным за вядзенне пратакола ФЗК i журнала рэгiстрацыi пратаколаў ФЗК.

88. ФЗК вызначае статус прадметаў музейнага значэння. У 15-дзённы тэрмiн пасля пасяджэння ФЗК складаецца пратакол ФЗК згодна з дадаткам 40, якi раздрукоўваецца, падпiсваецца ўсiмi членамi камiсii, зацвярджаецца кiраўнiком i завяраецца пячаткай музея.

89. Для прадметаў, якiя па рашэннi ФЗК павiнны быць уключаны ў музейны фонд, прысвойваюцца iдэнтыфiкацыйныя нумары, складаюцца акты прыёму на пастаяннае захоўванне. Яны раздрукоўваюцца ў двух (пры дарэннi), трох (пры закупцы) экзэмплярах, падпiсваюцца галоўным захавальнiкам i здатчыкам (фiзiчнай цi юрыдычнай асобай) i завяраюцца пячаткай музея.

Нумарацыя актаў прыёму на пастаяннае захоўванне фармiруецца год ад году, пачынаючы з першага нумара.

Нумар акта прыёму на пастаяннае захоўванне прысвойвае загадчык сектара ўлiку або навуковы супрацоўнiк, адказны за ўлiк музейных фондаў, адразу ў базе даных.

90. Адзiн экзэмпляр акта прыёму на пастаяннае захоўванне знаходзiцца ў музеi, другi (у выпадку закупкi) - перадаецца ў бухгалтэрыю, трэцi - асобе, у якой набыты прадмет (далей - здатчык).

91. Пры закупцы альбо дарэннi прадметаў музейнага значэння ад фiзiчных асоб пасля пасяджэння ФЗК разам з актам прыёму на пастаяннае захоўванне афармляецца адпаведна дагавор куплi-продажу альбо дагавор дарэння ва ўстаноўленым заканадаўствам Рэспублiкi Беларусь парадку.

92. Неабходнасць набыцця антыкварных прадметаў, рарытэтных выданняў, у тым лiку праз букiнiстычную або антыкварную краму, папярэдне вырашае ФЗК. Пры набыццi прадметаў музейнага значэння праз букiнiстычную або антыкварную краму выпiсваецца рахунак, якi перадаецца ў бухгалтэрыю музея цi бухгалтэрыю арганiзацыi, структурным падраздзяленнем якой з'яўляецца музей. Аплата ажыццяўляецца ва ўстаноўленым заканадаўствам Рэспублiкi Беларусь парадку.

93. Акты прыёму на пастаяннае захоўванне разам з пратаколам ФЗК з'яўляюцца падставай для ўнясення адпаведнага запiсу ў кнiгу паступленняў асноўнага фонду, кнiгу ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў i iншыя ўлiковыя дакументы.

94. Кнiга паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду (далей - КП), як i iншая ўлiковая дакументацыя, вядзецца ў электронным выглядзе. Яна раздрукоўваецца па меры запiсу новых паступленняў, нумаруецца i падшываецца ў асобную справу. Кожны выведзены тэкст падпiсваецца галоўным захавальнiкам, кiраўнiком музея i завяраецца пячаткай музея.

У канцы кожнага каляндарнага года КП пераплятаецца ў асобны том цi некалькi тамоў, прашнуроўваецца i падпiсваецца на тытульным лiсце кiраўнiком музея, завяраецца пячаткай музея.

95. На перыяд пераходу на аўтаматызаваную сiстэму ўлiку дазваляецца вядзенне КП на папяровых носьбiтах. У гэтым выпадку яна да запаўнення павiнна быць пранумаравана, прашнуравана, зацверджана подпiсам галоўнага захавальнiка, кiраўнiка музея, заверана пячаткай музея.

96. Скарочаная назва музея i парадкавы нумар па КП прастаўляюцца на кожным музейным прадмеце.

97. Усе музейныя прадметы падлягаюць абавязковай фотафiксацыi.

98. Да запiсу музейнага прадмета ў КП i надання яму ўлiковых абазначэнняў забараняецца выдача яго ў карыстанне.

99. Скарбы, а таксама прыватныя калекцыi, недзялiмыя комплексы i наборы рэчаў, якiя перадаюцца ў музей, захоўваюцца ў поўным складзе i не могуць змешвацца з iншымi прадметамi. Кожнаму музейнаму прадмету, якi ўваходзiць у склад скарбу цi прыватнай калекцыi (набору рэчаў), прысвойваецца асобнае ўлiковае абазначэнне, а ў базе даных у полi "Агульнае прадметнае iмя" ў адпаведнасцi са структурай навуковага апiсання музейнага прадмета згодна з дадаткам 41 фiксуецца прыналежнасць дадзенага прадмета да таго цi iншага скарбу цi прыватнай калекцыi (набору рэчаў).

100. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi пасля рэгiстрацыi ў КП перадаюцца на матэрыяльна адказнае захоўванне навуковым супрацоўнiкам - адказным захавальнiкам калекцый па актах прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне.

Па актах прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне музейныя прадметы перадаюцца з фондаў музея на экспазiцыю (выстаўку) наглядчыку экспазiцыi (выстаўкi).

101. Падставай для афармлення акта прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне з'яўляецца акт прыёму на пастаяннае захоўванне i пратакол ФЗК.

102. Акты прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне падпiсваюцца асобамi, якiя здалi i прынялi прадметы, вiзiруюцца галоўным захавальнiкам, зацвярджаюцца кiраўнiком i завяраюцца пячаткай музея. Яны складаюцца ў двух экзэмплярах: першы застаецца ў аддзеле ўлiку, другi - перадаецца адказнаму захавальнiку музейнай калекцыi.

103. Акты прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне рэгiструюцца ў спецыяльным журнале рэгiстрацыi актаў прыёму на матэрыяльна адказнае захоўванне ў парадку скразной нумарацыi.

Глава 9 ПАРАДАК ВЯРТАННЯ ПРАДМЕТАЎ МУЗЕЙНАГА ЗНАЧЭННЯ, МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ З ЧАСОВАГА ЗАХОЎВАННЯ

104. У выпадку, калi ФЗК адмаўляецца ад набыцця прадмета музейнага значэння, ён вяртаецца ўладальнiку асабiста, аб чым складаецца акт звароту з часовага захоўвання. Адзiн экзэмпляр акта звароту з часовага захоўвання перадаецца ўладальнiку, а другi - застаецца ў музеi.

105. Акты звароту рэгiструюцца ў журнале рэгiстрацыi актаў звароту з часовага захоўвання.

Глава 10 НАВУКОВАЯ IНВЕНТАРЫЗАЦЫЯ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ

106. Усе музейныя прадметы асноўнага фонду падлягаюць навуковай iнвентарызацыi, якая з'яўляецца асноўнай формай iх даследавання, навуковага апiсання i атрыбуцыi.

107. У працэсе навуковай iнвентарызацыi музейныя прадметы сiстэматызуюцца па групах у адпаведнасцi з прынятай i зацверджанай музеем класiфiкацыяй музейных прадметаў. Класiфiкацыя музейных прадметаў распрацоўваецца музеем у адпаведнасцi з парадкам класiфiкацыi музейных прадметаў.

108. Згодна з зацверджанай музеем класiфiкацыяй музейных прадметаў i колькасцю асноўных груп усе музейныя прадметы асноўнага фонду размяркоўваюцца памiж адпаведнымi музейнымi калекцыямi. Кожная музейная калекцыя мае сваю iнвентарную кнiгу i шыфр.

109. Навуковы супрацоўнiк музея, якi атрымаў музейны прадмет для навуковага даследавання, у аптымальны тэрмiн вывучае прадмет, праводзiць яго навуковае апiсанне ў базе даных у адпаведнасцi са структурай навуковага апiсання музейнага прадмета згодна з дадаткам 41.

Пры вядзеннi ўлiковай дакументацыi ў аўтаматызаваным рэжыме iнвентарныя кнiгi музейных калекцый i навуковы пашпарт музейнага прадмета згодна з дадаткам 42 фармiруюцца на падставе iнфармацыi, уведзенай у базу даных музея.

Працэс навуковага апiсання музейнага прадмета каардынуецца i кантралюецца галоўным захавальнiкам цi намеснiкам кiраўнiка музея па навуковай рабоце.

110. Аб'ём раздрукаванай iнвентарнай кнiгi, перыядычнасць перанясення электроннай версii на папяровы носьбiт вызначаюцца ўнутрымузейнай iнструкцыяй. Раздрукаваная iнвентарная кнiга павiнна быць падшыта ў асобную справу, прашнуравана, старонкi пранумараваны. Яна павiнна быць падпiсана галоўным захавальнiкам, кiраўнiком музея i заверана пячаткай музея.

111. На перыяд пераходу на аўтаматызаваную сiстэму ўлiку дазваляецца вядзенне iнвентарных кнiг музейных калекцый i навуковых пашпартоў музейных прадметаў на папяровых носьбiтах. У гэтым выпадку iнвентарная кнiга да запаўнення павiнна быць пранумаравана, прашнуравана, зацверджана подпiсам галоўнага захавальнiка, кiраўнiка музея, заверана пячаткай музея.

У рукапiсным варыянце iнвентарныя кнiгi i навуковы пашпарт музейнага прадмета запаўняюцца ў адпаведнасцi з формамi, якiя дадаюцца да дадзенай Iнструкцыi.

112. Усе акты, кнiга паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду, кнiга ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў, кнiга ўлiку фонду сыравiнных матэрыялаў, iнвентарныя кнiгi, пратаколы ФЗК i iншыя ўлiковыя дакументы складаюць архiў улiкова-захавальнiцкай дакументацыi, якi захоўваецца ў асобным памяшканнi або металiчнай шафе, што апламбiруюцца ў канцы працоўнага дня. Доступ да ўлiковай дакументацыi кантралюецца галоўным захавальнiкам, загадчыкам аддзела ўлiку музея.

Вынас усiх пералiчаных дакументаў i кнiг за межы музея забараняецца, акрамя выпадкаў, прадугледжаных заканадаўствам.

Глава 11 ПАРАДАК ПЕРАДАЧЫ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ I МУЗЕЙНЫХ КАЛЕКЦЫЙ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ НА ЧАСОВАЕ I ПАСТАЯННАЕ ЗАХОЎВАННЕ

113. Перадача музейных прадметаў i музейных калекцый, якiя ўключаны ў Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, ад аднаго музея да iншага i ад музея да iншай арганiзацыi на часовае захоўванне тэрмiнам да аднаго года ажыццяўляецца на падставе дамоўленасцi памiж iмi, а для дзяржаўных музеяў, зарэгiстраваных як юрыдычныя асобы, таксама пры наяўнасцi пiсьмовага дазволу заснавальнiка музея.

Перадача на часовае захоўванне тэрмiнам да аднаго года музейных прадметаў i музейных калекцый, уключаных у Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, якiя з'яўляюцца гiсторыка-культурнымi каштоўнасцямi 0, 1, 2-й катэгорыi, а таксама тых, што стаяць на спецыяльным улiку, ажыццяўляецца з пiсьмовага дазволу Мiнiстэрства культуры.

114. Асноўнымi дакументамi для перадачы музейных прадметаў i музейных калекцый, а таксама навукова-дапаможных матэрыялаў на часовае захоўванне iншым музеям i арганiзацыям з'яўляюцца:

акт перадачы на часовае захоўванне;

гарантыйнае пiсьмо ад музея цi iншай арганiзацыi, якой перадаюцца музейныя прадметы i (або) музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя матэрыялы;

даверанасць на асобу, якой выдаюцца музейныя прадметы i (або) музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя матэрыялы.

115. Забараняецца перадача музейных прадметаў, навукова-дапаможных матэрыялаў, якiя знаходзяцца на часовым захаваннi, iншым музеям i арганiзацыям без згоды iх уладальнiка.

116. Пры стварэннi выстаўкi або экспазiцыi ў музеi i яго фiлiялах музейныя прадметы i навукова-дапаможныя матэрыялы выдаюцца па акце ўнутрымузейнай перадачы.

117. Iншы рух музейных прадметаў, навукова-дапаможных матэрыялаў унутры музея (перадача ў фоталабараторыю, для навуковай работы або напiсання навуковых пашпартоў, для правядзення работ па кансервацыi i рэстаўрацыi) ажыццяўляецца з дазволу галоўнага захавальнiка i афармляецца таксама актам унутрымузейнай перадачы.

Акты ўнутрымузейнай перадачы рэгiструюцца ў спецыяльным журнале рэгiстрацыi актаў унутрымузейнай перадачы.

118. Кантроль за своечасовым вяртаннем музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных матэрыялаў, якiя былi прыняты або выдадзены на часовае захоўванне, вядзе загадчык сектара ўлiку або адказны навуковы супрацоўнiк музея.

119. Па сканчэннi тэрмiну перадачы музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных матэрыялаў на часовае захоўванне ён можа быць падоўжаны ў парадку, пазначаным у пункце 113, але не болей чым на адзiн год.

120. Музейныя прадметы, навукова-дапаможныя матэрыялы, якiя не ўвайшлi ў экспазiцыю цi ў склад выстаўкi, вяртаюцца ў музейныя фонды на працягу трох дзён пасля адкрыцця выстаўкi, экспазiцыi.

У выключных выпадках, калi музейныя прадметы або музейныя калекцыi, навукова-дапаможныя матэрыялы былi выдадзены на выстаўку, якая экспануецца на далёкай адлегласцi ад музея, тэрмiн iх вяртання можа быць падоўжаны па ўзгадненнi з галоўным захавальнiкам i кiраўнiком музея на перыяд, якi патрабуецца для iх вяртання.

121. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi, уключаныя ў Музейны фонд, вывазу за межы Рэспублiкi Беларусь на пастаяннае захоўванне не падлягаюць, за выключэннем выпадкаў, прадугледжаных заканадаўствам Рэспублiкi Беларусь.

122. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi, уключаныя ў Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, могуць перадавацца ад аднаго дзяржаўнага музея да другога ў парадку унiверсальнай правапераемнасцi, у выпадку абмену на iншы музейны прадмет i музейную калекцыю цi iншым спосабам, якi не супярэчыць заканадаўству, толькi па дамоўленасцi памiж музеямi або юрыдычнымi асобамi, структурнымi падраздзяленнямi якiх з'яўляюцца музеi, i з дазволу Мiнiстэрства культуры ў форме загада.

123. Перадача музейных прадметаў i музейных калекцый, якiя ўключаны ў Музейны фонд Рэспублiкi Беларусь, ад аднаго музея да iншага i ад музея да iншай арганiзацыi на пастаяннае захоўванне ажыццяўляецца па актах перадачы музейных прадметаў на пастаяннае захоўванне, якiя рэгiструюцца ў журнале актаў перадачы музейных прадметаў на пастаяннае захоўванне.

Глава 12 ПАРАДАК ЗВАРОТУ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ I МУЗЕЙНЫХ КАЛЕКЦЫЙ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ, ЯКIЯ БЫЛI ПЕРАДАДЗЕНЫ НА ЧАСОВАЕ ЗАХОЎВАННЕ

124. Вяртанне музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных матэрыялаў, якiя былi перададзены на часовае захоўванне, ажыццяўляецца па актах звароту з часовага захоўвання.

125. Акты звароту з часовага захоўвання рэгiструюцца ў журнале рэгiстрацыi актаў звароту з часовага захоўвання.

Глава 13 ПАРАДАК ВЫКЛЮЧЭННЯ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ З МУЗЕЙНАГА ФОНДУ РЭСПУБЛIКI БЕЛАРУСЬ

126. Музейныя прадметы i музейныя калекцыi выключаюцца з Музейнага фонду Рэспублiкi Беларусь, калi яны:

пашкоджаны ў такой ступенi, што iх немагчыма рэстаўрыраваць;

страцiлi сваю культурную, гiстарычную, навуковую i (або) мастацкую вартасць;

страчаны або знiшчаны ў вынiку ўздзеяння прыродных фактараў;

выкрадзены, што пацвярджаецца адпаведнымi дзяржаўнымi органамi;

знаходзяцца ў музейным фондзе прыватнага музея i выключаюцца на падставе пiсьмова аформленай заявы гэтага музея;

абменьваюцца згодна з заканадаўствам на iншы музейны прадмет, якi знаходзiцца ў замежным музеi, або прадмет музейнага значэння цi на iншую музейную калекцыю, якiя знаходзяцца ў замежным музеi.

127. Для прыняцця рашэння аб выключэннi музейных прадметаў i музейных калекцый з Музейнага фонду Рэспублiкi Беларусь музей або юрыдычная асоба, структурным падраздзяленнем якой з'яўляецца музей, падае ў Мiнiстэрства культуры заяву, у якой пазначаны прычыны выключэння музейных прадметаў i музейных калекцый, прадугледжаныя ў пункце 126 дадзенай Iнструкцыi, адпаведную выпiску з пратакола фондава-закупачнай камiсii музея (для дзяржаўных музеяў), а таксама вопiс музейных прадметаў i музейных калекцый, што падлягаюць выключэнню. Пры разглядзе пытанняў аб выключэннi музейных прадметаў i музейных калекцый з Музейнага фонду Рэспублiкi Беларусь пасяджэнне фондава-закупачнай камiсii музея адбываецца з абавязковым удзелам прадстаўнiка дзяржаўнага органа кiравання па падпарадкаваннi музея. Рашэнне аб выключэннi музейных прадметаў i музейных калекцый з Музейнага фонду Рэспублiкi Беларусь прымае Мiнiстэрства культуры ў форме загада.

128. Загад Мiнiстэрства культуры з'яўляецца падставай выключэння музейных прадметаў з КП i iнвентарных кнiг музея.

129. Адзнака аб выключэннi музейнага прадмета з КП, iнвентарных кнiг робiцца ў графе "Заўвагi" са спасылкай на загад Мiнiстэрства культуры, падпiсваецца галоўным захавальнiкам i завяраецца пячаткай музея.

130. Забараняецца выкарыстанне iнвентарных нумароў, вызваленых пасля выключэння музейных прадметаў, для запiсу iншых музейных прадметаў.

131. Перавод музейнага прадмета з адной iнвентарнай кнiгi ў iншую i адпаведна змена iнвентарнага нумара i шыфра робяцца па рашэннi ФЗК, якое зацвярджаецца кiраўнiком музея пры ўмове, што музейны прадмет застаецца ў асноўным фондзе.

132. Замена старых iнвентарных кнiг новымi магчыма толькi ў выключных выпадках, калi кнiгi прыйшлi ў дрэнны стан i не падлягаюць узнаўленню, i з дазволу Мiнiстэрства культуры. Пры атрыманнi дазволу i пасля завяршэння работы па замене старых iнвентарных кнiг складаецца акт на скасаванне старых iнвентарных кнiг згодна з дадаткам 35. Акт зацвярджаецца кiраўнiком музея.

133. У акце на скасаванне старых iнвентарных кнiг дакладна фiксуюцца дата, дакументы, на падставе якiх адбылася замена кнiг, прычына замены, апроч таго, у акце павiнны быць адзначаны:

колькасць нумароў, перанесеных у новыя кнiгi;

колькасць нумароў, раней выключаных;

колькасць страчаных нумароў.

134. Акт на скасаванне старых iнвентарных кнiг складаецца ў 2 экзэмплярах: першы захоўваецца ў аддзеле фондаў музея, другi - перадаецца Мiнiстэрству культуры.

Да зацвярджэння акта на скасаванне старых iнвентарных кнiг дзеючым лiчыцца стары iнвентар.

135. Калi музей мае музейныя прадметы, адносна якiх ёсць доказы, што яны трапiлi да яго ў калекцыю з парушэннем нормаў мiжнародных дагавароў Рэспублiкi Беларусь, музей павiнен спрыяць вяртанню гэтых прадметаў у краiну паходжання.

Глава 14 УЛIК ФОНДУ НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ I ФОНДУ СЫРАВIННЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ

136. Матэрыялы фонду навукова-дапаможных матэрыялаў акцiруюцца па формах актаў прыёму на пастаяннае захоўванне згодна з дадаткам 9 i заносяцца ў кнiгу ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў згодна з дадаткам 6 (далей - кнiга НД).

137. Матэрыялы фонду навукова-дапаможных матэрыялаў навуковай iнвентарызацыi не падлягаюць.

138. Выдача матэрыялаў фонду навукова-дапаможных матэрыялаў у часовае i пастаяннае захоўванне i выключэнне iх з кнiгi НД праводзiцца паводле рашэння ФЗК i загада кiраўнiка музея.

139. Перавод матэрыялаў з фонду навукова-дапаможных матэрыялаў у асноўны фонд праводзiцца па рашэннi ФЗК, перавод з асноўнага фонду у фонд навукова-дапаможных матэрыялаў магчымы пасля прыняцця рашэння аб выключэннi музейных прадметаў з Музейнага фонду Рэспублiкi Беларусь паволе загада Мiнiстэрства культуры.

140. Сыравiнныя матэрыялы заносяцца ў кнiгу ўлiку фонду сыравiнных матэрыялаў згодна з дадаткам 5 i ў залежнасцi ад вынiкаў далейшай апрацоўкi па рашэннi ФЗК заносяцца ў асноўны фонд цi фонд навукова-дапаможных матэрыялаў.

141. Абрэвiятура музея i парадкавы нумар па кнiзе ўлiку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў i кнiзе ўлiку фонду сыравiнных матэрыялаў прастаўляюцца на прадмеце.

142. Выключэнне прадметаў з фонду навукова-дапаможных матэрыялаў i фонду сыравiнных матэрыялаў ажыццяўляецца паводле пiсьмовага загада кiраўнiка музея на падставе рашэння ФЗК.

Глава 15 ПАРАДАК УЛIКУ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ I МУЗЕЙНЫХ КАЛЕКЦЫЙ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ I СЫРАВIННЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ У ФIЛIЯЛАХ МУЗЕЯ

143. У музеях, якiя маюць фiлiялы, вядзецца цэнтралiзаваны ўлiк музейных фондаў у галаўным музеi.

144. У асобных выпадках, калi фiлiялы маюць значныя гiстарычна сфармiраваныя зборы, дапускаецца асобны ўлiк музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў непасрэдна ў фiлiяле, якi вядзецца ў адпаведнасцi з правiламi, вызначанымi дадзенай Iнструкцыяй. Рашэнне аб вядзеннi фiлiялам музея асобнага ўлiку музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных i сыравiнных матэрыялаў прымаецца кiраўнiком музея i афармляецца загадам.

База даных музейных фондаў фiлiяла музея павiнна мець электронную копiю ў галаўным музеi, у якой даныя пастаянна абнаўляюцца.

145. Зводныя даныя пра рух музейных прадметаў, навукова-дапаможных матэрыялаў у фiлiяле (выдадзеных i прынятых на пастаяннае захоўванне) фiксуюцца ў гадавой справаздачы галаўнога музея вышэйстаячай арганiзацыi ў адпаведнасцi з падпарадкаваннем.

Глава 16 ЗВЕРКА НАЯЎНАСЦI МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ, НАВУКОВА-ДАПАМОЖНЫХ МАТЭРЫЯЛАЎ З УЛIКОВАЙ ДАКУМЕНТАЦЫЯЙ

146. Музеi абавязаны сiстэматычна праводзiць зверку наяўнасцi музейных прадметаў, навукова-дапаможных матэрыялаў з улiковай дакументацыяй (далей - зверка наяўнасцi).

147. Музеi, якiя маюць калекцыi да 3 тысяч адзiнак, зверку наяўнасцi музейных прадметаў праводзяць штогод.

148. Музеi, калекцыi якiх складаюць 3 тысячы i больш адзiнак, штогод праводзяць зверку наяўнасцi музейных прадметаў па музейных калекцыях у адпаведнасцi з планам, зацверджаным кiраўнiком музея.

Зверка наяўнасцi навукова-дапаможных матэрыялаў адбываецца ў адпаведнасцi з планам, зацверджаным кiраўнiком музея. Вынiкi зверкi фiксуюцца па актах, зацверджаных кiраўнiком музея.

149. Зверку наяўнасцi праводзiць камiсiя ў складзе не меней 3 чалавек, прызначаная загадам кiраўнiка музея.

150. Канчатковыя вынiкi зверкi наяўнасцi музейных прадметаў i музейных калекцый з улiковай дакументацыяй фiксуюцца ў акце зверкi наяўнасцi музейных прадметаў з улiковай дакументацыяй згодна з дадаткам 36, якi падпiсваецца членамi камiсii, галоўным захавальнiкам фондаў i зацвярджаецца кiраўнiком музея.

151. У выпадку, калi ў вынiку зверкi выяўлены недахоп музейных прадметаў, акт зверкi накiроўваецца ў вышэйстаячую арганiзацыю з дадаткам усёй неабходнай дакументацыi i тлумачальнай запiскай кiраўнiка музея аб прычынах страты i прынятых мерах.

Глава 17 УЛIКОВЫЯ АБАЗНАЧЭННI (IДЭНТЫФIКАЦЫЙНЫЯ НУМАРЫ)

152. Адначасова з занясеннем музейных прадметаў, навукова-дапаможных матэрыялаў у КП, кнiгу НД i iнвентарныя кнiгi на iх прастаўляюцца ўлiковыя абазначэннi (iдэнтыфiкацыйныя нумары): абрэвiятура музея, нумар па КП альбо па кнiзе НД, нумар па iнвентарнай кнiзе.

153. Прадметы, якiя не маюць iдэнтыфiкацыйных нумароў, не могуць знаходзiцца ў фондасховiшчах музея, экспанавацца, перадавацца для экспанавання ў iншыя музеi i арганiзацыi, публiкавацца.

154. Iдэнтыфiкацыйны нумар наносiцца на тую частку музейнага прадмета, якая не будзе бачнай пры яго экспанаваннi.

155. У выпадку немагчымасцi праставiць улiковыя абазначэннi непасрэдна на музейным прадмеце iх прастаўляюць на яго аздабленнi (раме, футарале, канверце, паспарту i гэтак далей) у выглядзе этыкеткi цi ярлыка, якi мацуецца да прадмета.

156. Усе старыя этыкеткi, iдэнтыфiкацыйныя нумары на музейных прадметах скасуюцца пры замене iх новымi, але скасоўваюцца ўмоўным знакам (касым крыжом) чорнай тушшу, для графiкi - графiтным алоўкам, пры гэтым яны павiнны лёгка чытацца. Ярлыкi, этыкеткi i надпiсы старых збораў, якiя адлюстроўваюць гiсторыю прадмета, скасаванню не падлягаюць.

157. Прадметы, якiя паступiлi ў музей на часовае захоўванне, шыфруюцца спрошчанай тэхнiкай:

на карцiнах шыфры наносяцца алоўкам на падрамнiку;

малюнках, гравюрах - на адгорце графiтным алоўкам;

скульптурах, керамiчных i металiчных вырабах, на тканiнах прымацоўваюцца ярлыкi з улiковымi абазначэннямi.

158. На карцiнах iдэнтыфiкацыйны нумар прастаўляецца белай фарбай на нiжняй планцы падрамнiка ў левым вугле, без падрамнiка - на адваротным баку палатна ў левым нiжнiм вугле. На карцiнах, памер якiх вельмi вялiкi, улiковыя абазначэннi прастаўляюцца зверху i знiзу.

На iконах (дошках) шыфр i нумар прастаўляюцца белай (светлай) фарбай на тарцы або на адваротным баку дошкi. На двухбаковай iконе шыфр прастаўляецца на тарцы.

159. Акварэлi, малюнкi, гравюры, плакаты маркiруюцца штампам на адваротным баку прадмета ў левым нiжнiм вугле, нумары наносяцца графiтным алоўкам. На малюнках, уманцiраваных у раму, паспарту або акантоўку, шыфр i нумар дублююцца на акантоўцы. У выпадку асаблiва складанай манцiроўкi, калi раскантоўка можа прывесцi да пашкоджання прадмета, iдэнтыфiкацыйны нумар прастаўляецца на акантоўцы прадмета, аб чым робiцца адпаведная адзнака ў графе "Заўвагi" ў iнвентарнай кнiзе.

Для гравюр i малюнкаў на тонкай i празрыстай або старой паперы напiсанне нумароў дазваляецца толькi на акантоўцы цi манцiроўцы.

На графiчных творах забараняецца рабiць надпiсы чарнiлам, тушшу або хiмiчным алоўкам.

160. Рукапiсы маркiруюцца толькi мiнiяцюрным штампам. Iдэнтыфiкацыйны нумар прастаўляецца графiтным алоўкам.

161. Кнiгi, часопiсы, альбомы з малюнкамi цi фотаздымкамi шыфруюцца на адваротным баку тытульнага лiста ў правым нiжнiм вугле. На адваротным баку кожнага лiста альбома таксама прастаўляецца iдэнтыфiкацыйны нумар.

162. Да iкон з металу, крыжоў, а таксама мiнiяцюр, дробных прадметаў, на якiх немагчыма праставiць нумары непасрэдна на прадмеце, прымацоўваюць этыкеткi з шчыльнага кардону суравой нiткай.

163. На скульптуры (дрэва, мармур, метал) нумары ставяцца ззаду злева ў нiжнiм вугле плiнта алейнай фарбай. На дробнай скульптуры ўлiковыя абазначэннi прастаўляюцца на паддоне.

164. На прадметах з керамiкi, шкла, дрэва iдэнтыфiкацыйны нумар прастаўляецца на паддоне чорнай тушшу i пакрываецца празрыстым лакам, пры гэтым клеймы i маркi, якiя маюцца на прадмеце, павiнны чытацца.

165. На прадметах, якiя адчыняюцца (скрынках, табакерках i iншых), улiковыя нумары ставяцца ўнутры.

166. Манеты, медалi, гемы маркiруюцца на манцiроўцы i на ўпакоўцы (канвертах, футаралах, скрынках).

167. На тканiнах этыкетка са светлай матэрыi прышываецца з адваротнага боку ў левым вугле (дываны, ручнiкi, паясы i iншыя), да прадметаў (спаднiцы, кашулi) этыкетка прышываецца да нiжняга краю споду. Iдэнтыфiкацыйны нумар на этыкетцы прастаўляецца чорнай тушшу.

168. На мэблi iдэнтыфiкацыйны нумар наносiцца фарбай ззаду цi пад сядзеннем, з тыльнага боку або да асноўнай рамы (для сталоў). Для этыкеткi выбiраецца месца, не пакрытае лакам.

169. На аўдыёвiзуальных матэрыялах улiковыя абазначэннi прастаўляюцца тушшу на ўпакоўцы. На фотаадбiтках - на адвароце ў левым нiжнiм вугле. На негатывах памерам меней за 9 x 12 мм iдэнтыфiкацыйныя нумары прастаўляюцца на канверце. На негатывах вялiкiх памераў дазваляецца ставiць улiковыя абазначэннi тушшу на палях з эмульсiйнага боку цi на ўчастку памiж перфарацыйнымi адтулiнамi на перфарыраванай плёнцы.

170. На агнястрэльнай зброi iдэнтыфiкацыйны нумар наносiцца на затворнай каробцы цi на ўнутраным баку спускавой планкi; на халоднай зброi - на эфесе, або на чаранку, або на спецыяльным металiчным жэтоне. На металiчных прадметах - эмалевай фарбай.

171. Музейныя прадметы, якiя адносяцца да натуральна-гiстарычных крынiц, маркiруюцца:

тушкi жывёл - на спецыяльных падвясных ярлыках;

чучалы - на падстаўках, на прэпаратах, якiя заключаны ў слоiкi цi пастаянныя футаралы, звонку слоiка цi футарала;

гербарныя лiсты - на кожным лiсце ўнiзе злева; на гербарных лiстах, сабраных у альбом, - на першым лiсце альбома;

геалагiчныя i палеанталагiчныя ўзоры - непасрэдна на прадметах;

узоры глебы - на сценцы скрынi з маналiтамi цi на бляшанках i каробках з узорамi;

сыпучыя матэрыялы - на ўпакоўцы.

Глава 18 ДАПАМОЖНЫЯ ФОРМЫ ЎНУТРЫМУЗЕЙНАГА ЎЛIКУ

172. Дапаможны ўнутрымузейны ўлiк вядзецца з дапамогай электроннай базы даных, а на перыяд яе фармiравання - з дапамогай улiковых картатэк.

173. Улiковыя картатэкi могуць быць наступных вiдаў:

улiковая - уключае фонды музея ў парадку iх запiсу ў кнiгах паступленняў;

iнвентарная - уключае музейныя прадметы ў парадку iх запiсу ў iнвентарных кнiгах;

тапаграфiчная - фiксуе месцазнаходжанне музейных прадметаў у фондасховiшчах, экспазiцыях;

сiстэматычная (аўтарская, iмянная, прадметная, геаграфiчная, храналагiчная i iншая);

тэматычная - сiстэматызуе музейны збор па розных тэмах;

здатчыкаў (фондастваральнiкаў);

захаванасцi - фiксуе фiзiчны стан музейнага прадмета ў момант яго паступлення i далейшыя яго змены, рэстаўрацыю.

174. Вышэйадзначаныя картатэкi спыняюць сваё iснаванне з моманту ўключэння ўсёй iнфармацыi аб музейных прадметах у базу даных на электронных носьбiтах.

Глава 19 ЗАХОЎВАННЕ МУЗЕЙНЫХ ФОНДАЎ. АГУЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННI

175. Асноўнымi сховiшчамi музейных прадметаў i музейных калекцый у Рэспублiцы Беларусь з'яўляюцца дзяржаўныя i прыватныя музеi, iншыя ўстановы музейнага тыпу (галерэi, выставачныя залы, заалагiчныя сады, гiстарычныя i археалагiчныя паркi i iншыя).

176. Мэтай музейнага захоўвання з'яўляецца забеспячэнне аптымальных рэжымаў i рацыянальных сiстэм утрымання музейных прадметаў i музейных калекцый у фондасховiшчах, на экспазiцыях, падчас перамяшчэнняў, iх ахова ад разбурэння, захворвання, крадзяжоў, iншых небяспечных абставiн.

177. Галоўная ўмова захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый - гэта належны будынак, забяспечаны сiстэмамi асвятлення, ацяплення, вентыляцыi, кандыцыянiравання, супрацьпажарнай бяспекi, аховы, якi максiмальна адпавядае нормам захоўвання культурных каштоўнасцей.

178. Перамяшчэнне музеяў з памяшканняў, спецыяльна прызначаных для экспазiцый i фондасховiшчаў, у iншыя, не прыстасаваныя для захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый, а таксама выкарыстанне будынка музея (альбо яго часткi), у тым лiку фондасховiшча, не па прамым прызначэннi забараняецца.

179. Прыстасаванне пад фондасховiшчы памяшканняў, якiя знаходзяцца непасрэдна пад дахам, сутарэнняў, якiя не маюць гiдраiзаляцыi, забараняецца.

180. Ахова будынкаў музеяў, экспазiцыйных, выставачных i рэстаўрацыйных памяшканняў можа быць грамадзянскай, пазаведамаснай, мiлiцэйскай i камбiнаванай. Яна ажыццяўляецца па iнструкцыi, якая зацвярджаецца кiраўнiком музея i прадугледжвае забеспячэнне бесперапыннай кругласутачнай аховы музейных прадметаў i музейных калекцый i памяшканняў музея.

181. У дзённы час у музеi павiнна дзейнiчаць спецыяльная служба аховы (наглядчыкi экспазiцыйных i выставачных залаў, пасты аховы i iншыя) у адпаведнасцi з унутрымузейнымi iнструкцыямi, улiчваючы спецыфiку музея.

182. Асоба, адказная за арганiзацыю работы музейных наглядчыкаў, размяркоўвае пасты ўнутранага назiрання памiж iмi па ўзгадненнi з галоўным захавальнiкам або кiраўнiком музея, а таксама захавальнiкамi экспазiцый i часовых выставак i пастаянна кантралюе выкананне наглядчыкамi абавязкаў па ахове музейных прадметаў i музейных калекцый, навукова-дапаможных матэрыялаў i памяшканняў музея.

183. Дзверы сховiшчаў, экспазiцыйных залаў, а таксама шафы i вiтрыны павiнны мець свой парадкавы нумар, петлi для пломбаў, надзейныя замкi.

184. Першыя экзэмпляры ключоў ад памяшканняў фондасховiшчаў i экспазiцыйных залаў павiнны захоўвацца ў спецыяльным замкнёным сейфе. Ключ ад сейфа захоўваецца ў адказнага дзяжурнага.

185. Выдача ключоў дазваляецца толькi асобам, указаным у спецыяльным распараджэннi кiраўнiка музея.

186. Другiя экзэмпляры ключоў знаходзяцца ў галоўнага захавальнiка або кiраўнiка музея.

Запiсы аб выдачы i вяртаннi ключоў робяцца ў спецыяльным журнале, якi захоўваецца ў дзяжурнага ўнутранай аховы.

187. Вынас пламбiраў i пячатак, ключоў ад памяшканняў музея з будынка музея забараняецца.

188. Кожны адказны захавальнiк павiнен мець асабiсты пламбiр або пячатку са сваiм нумарам або знакам. Перадача пламбiра i пячаткi другой асобе забараняецца.

189. Адкрыццё, закрыццё i апячатванне фондасховiшчаў ажыццяўляецца захавальнiкамi або галоўным захавальнiкам.

190. Накладанне i зняцце пячатак цi пломбаў без прысутнасцi матэрыяльна адказнай асобы забараняецца, за выключэннем асобных выпадкаў, па якiх прымаецца спецыяльнае рашэнне кiраўнiка музея i складаецца спецыяльны акт, якi падпiсваецца камiсiяй з работнiкаў музея i зацвярджаецца кiраўнiком музея.

191. Наяўнасць экспанатаў i стан экспазiцыйных залаў (у пачатку i ў канцы рабочага дня) павiнны быць зафiксаваны матэрыяльна адказнымi навуковымi супрацоўнiкамi i музейнымi наглядчыкамi ў спецыяльных журналах, складзеных па форме, зацверджанай музеем.

192. Перадача экспазiцыi ад дзённай аховы да начной (пры закрыццi музея), i наадварот (пры адкрыццi), ажыццяўляецца адказным дзяжурным або матэрыяльна адказнай асобай i музейнымi наглядчыкамi (цi спецыяльнай камiсiяй) у адпаведнасцi з унутрымузейнай iнструкцыяй, зацверджанай кiраўнiком музея.

193. Парадак аховы фондасховiшчаў зброi вызначаецца ў адпаведнасцi з заканадаўствам Рэспублiкi Беларусь.

194. Допуск у фондасховiшчы i рэстаўрацыйныя майстэрнi пабочных асоб ажыццяўляецца толькi з дазволу кiраўнiка музея або галоўнага захавальнiка.

195. Адказны навуковы супрацоўнiк вядзе журнал рэгiстрацыi наведвальнiкаў фондасховiшчаў.

196. Аб усiх выпадках крадзяжу, пашкоджання музейных прадметаў i музейных калекцый кiраўнiк i галоўны захавальнiк музея, яго заснавальнiк абавязаны неадкладна праiнфармаваць Мiнiстэрства культуры.

У выпадках крадзяжу, значнага пашкоджання кiраўнiк музея павiнен звярнуцца ў праваахоўныя органы, правесцi ўласнае службовае даследаванне i прадставiць у Мiнiстэрства культуры ўсю неабходную дакументацыю ў залежнасцi ад прычын здарэння: акт здарэння (крадзеж, аварыя, пажар i iншае), якi складаецца ў момант выяўлення i фiксуе абставiны пашкоджання цi страты музейных прадметаў, дакументы аб мерах, прынятых па факце здарэння, заключэнне спецыялiстаў аб мастацкай i гiсторыка-культурнай каштоўнасцi музейных прадметаў, фотаздымкi музейных прадметаў, акты адпаведных службаў (пажарнай iнспекцыi, тэхнiчных службаў i iншых).

Глава 20 АБСТАЛЯВАННЕ ЭКСПАЗIЦЫЙНЫХ ЗАЛАЎ

197. Абсталяванне экспазiцыйных залаў павiнна прадугледжваць стварэнне ўмоў для дэманстрацыi музейных прадметаў, а таксама забяспечваць iх захаванасць ад натуральнага зносу, пашкоджанняў i крадзяжоў.

198. Экспазiцыйны iнвентар робiцца з улiкам габарытаў i вагi экспанатаў i павiнен быць трывалым i ўстойлiвым.

199. Унiкальныя, асаблiва каштоўныя i крохкiя экспанаты, а таксама рарытэтную зброю забараняецца экспанаваць у адкрытым захоўваннi. Вiтрыны i шафы для такiх экспанатаў павiнны быць абсталяваны сiгналiзацыяй.

200. Экспазiцыйная мэбля павiнна размяшчацца ў адносiнах да акна такiм чынам, каб пазбавiць экспанаты ад уздзеяння прамых сонечных прамянёў.

201. Музейнае абсталяванне ўсiх тыпаў у экспазiцыi павiнна быць iзалявана ад пылу.

202. Размяшчэнне экспанатаў паблiзу ацяпляльных прыбораў i вентыляцыйных адтулiн забараняецца.

203. Абсталяванне часовых выставак павiнна быць нейтральным па форме i разлiчаным на шматразовае выкарыстанне для розных катэгорый экспанатаў.

Глава 21 ФОНДАСХОВIШЧЫ I IХ АБСТАЛЯВАННЕ

204. Фондасховiшчы музеяў размяшчаюцца ў спецыяльна абсталяваных сховiшчах з вентыляцыяй, кандыцыянiраваннем i супрацьпажарным абсталяваннем.

205. Плошча фондасховiшчаў вызначаецца з улiкам:

складу музейных фондаў;

ступенi даступнасцi музейных калекцый для працы з iмi (адкрытае захоўванне фондаў цi захоўванне, разлiчанае на азнаямленне i вывучэнне калекцый толькi спецыялiстамi);

штогадовага прыросту калекцый па катэгорыях;

комплекснасцi фондавых памяшканняў.

206. Пры музейных фондасховiшчах мэтазгодна мець наступныя дадатковыя групы памяшканняў:

офiсныя - для працы захавальнiкаў;

для даведачнай дакументацыi;

для работы наведвальнiкаў;

для часовага захоўвання прадметаў;

iзалятар.

207. Музейнае абсталяванне ў фондасховiшчах размяшчаецца такiм чынам, каб дзвярныя i аконныя праёмы заставалiся свабоднымi.

208. Размяшчэнне музейнага абсталявання ў фондасховiшчах павiнна быць на адлегласцi не меней за 10 - 15 см ад сцен i ад падлогi.

209. Музейнае абсталяванне для захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый робiцца з металу або сухога дрэва, апрацаванага антысептычнымi прэпаратамi.

210. Драўлянае абсталяванне падлягае перыядычнаму агляду для своечасовага выяўлення шкоднiкаў драўнiны.

211. Фондасховiшчы музеяў павiнны быць абсталяваны замкамi, апламбiраваны i апячатаны.

Глава 22 РЭЖЫМЫ ЗАХОЎВАННЯ МУЗЕЙНЫХ ПРАДМЕТАЎ I МУЗЕЙНЫХ КАЛЕКЦЫЙ. АГУЛЬНЫЯ ПАЛАЖЭННI

212. Рэжымы захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый устанаўлiваюць навукова абгрунтаваныя ўмовы захоўвання, што забяспечваюць доўгатэрмiновае iснаванне музейных прадметаў i музейных калекцый, замаруджваюць натуральныя працэсы старэння матэрыялаў, з якiх яны зроблены.

213. Рэжымы захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый павiнны забяспечваць недапушчэнне:

рэзкага хiстання i парушэння нормаў тэмпературы i вiльготнасцi;

шкоднага ўздзеяння святла або недахопу яго;

забруджвання паветра шкоднымi газамi, сажай, пылам;

уздзеяння бiялагiчных шкоднiкаў;

нядбайнага абыходжання з музейным прадметам, якое вядзе да механiчных пашкоджанняў;

неналежнага захоўвання i выкарыстання гэтых прадметаў;

несвоечасовай рэстаўрацыi прадметаў альбо няякаснага правядзення рэстаўрацыйных мерапрыемстваў.

214. Рэжымамi захоўвання музейных прадметаў i музейных калекцый з'яўляюцца: тэмпературна-вiльготнасны, светлавы, бiялагiчны рэжымы.

Глава 23 ТЭМПЕРАТУРНА-ВIЛЬГОТНАСНЫ РЭЖЫМ

215. З мэтай забеспячэння ўмоў для доўгатэрмiновай захаванасцi музейных прадметаў i музейных калекцый яны павiнны размяшчацца толькi ў будынках, якiя маюць сiстэму кандыцыянiравання. У будынках, якiя не маюць адпаведнага абсталявання, тэмпературна-вiльготнасны рэжым падтрымлiваецца пры дапамозе ацяпляльнай сiстэмы, праветрывання, увiльгатняльнiкаў i асушальнiкаў.

216. Аптымальная тэмпература паветра ў музейных памяшканнях пры комплексным захоўваннi музейных прадметаў з розных матэрыялаў павiнна быць у межах 18 +/- 1 град. C. Аптымальныя ўмовы адноснай вiльготнасцi пры комплексным захоўваннi музейных прадметаў з розных матэрыялаў - 55 +/- 5%.

Неабходная тэмпература пры паасобным захоўваннi:

для металу - +18 +/- 20 град. C;

шкла, керамiкi, эмалей - +18 +/- 20 град. C;

каштоўных i паўкаштоўных камянёў - +15 +/- 18 град. C;

дрэва - +15 +/- 18 град. C;

тканiны - +15 +/- 18 град. C;

скуры, пергаменту, футра - +16 +/- 18 град. C;

косцi, рогу - +14 +/- 15 град. C;

паперы - +17 +/- 19 град. C;

жывапiсу - +12 +/- 18 град. C;

чорна-белых фотаздымкаў - +12 град. C;

каляровых фотаздымкаў - +5 град. C.

Неабходная вiльготнасць пры паасобным захоўваннi:

для металу - 50%;

шкла, эмалi, керамiкi - 55 - 65%;

каштоўных i паўкаштоўных камянёў - 50 - 55%;

дрэва - 50 - 60%;

тканiны - 55 - 60%;

скуры, пергаменту, футра - 50 - 60%;

косцi, рогу - 55 - 65%;

паперы - 50 - 55%;

жывапiсу - 60 - 70%;

чорна-белых фотаздымкаў - 40 - 50%;

каляровых фотаздымкаў - 40 - 50%.

217. Для захоўвання асобных прадметаў археалогii, мiнералаў, каштоўных металаў i камянёў, калекцый з волава, воску, пластылiну i iншых неабходны асобны тэмпературна-вiльготнасны рэжым у адпаведнасцi з правiламi захоўвання азначаных матэрыялаў.

218. Для рэгiстрацыi тэмпературы i вiльготнасцi ў кожным фондасховiшчы i экспазiцыйнай зале неабходна ўсталяваць прыборы для вымярэння тэмпературы i вiльготнасцi (псiхрометры, гiгрометры, тэрмометры i гiгрографы, iншыя).

219. Паказчыкi тэмпературы i вiльготнасцi рэгiструюцца адпаведна з правiламi, прадугледжанымi ўнутрымузейнай iнструкцыяй.

220. Усялякая змена тэмпературна-вiльготнаснага рэжыму ажыццяўляецца паволi i паступова. Пры перамяшчэннi музейных прадметаў з аднаго будынка ў iншы неабходна прадугледзець стварэнне ўмоў, якiя забяспечваюць паступовую аклiматызацыю.

Глава 24 СВЕТЛАВЫ РЭЖЫМ

221. Абсталяванне фондасховiшчаў, экспазiцыйных i выставачных залаў павiнна забяспечыць максiмальна магчымую ахову музейных прадметаў i музейных калекцый ад шкоднага ўздзеяння сонечнага святла. Для гэтага ўсе вокны ў памяшканнях, дзе ўтрымлiваюцца музейныя прадметы, павiнны быць забяспечаны сучасным зацямняльным абсталяваннем (шторамi, жалюзi i iншым).

222. Недапушчальна ўздзеянне прамых сонечных прамянёў на ўсе вiды матэрыялаў, i перш за ўсё на неарганiчныя матэрыялы, а таксама на каштоўныя металы i каштоўныя камянi, мiнералы, вырабы з паперы, жывапiс, графiку i каляровае шкло.

223. Для ўсiх вiдаў графiкi, кнiг, рукапiсных матэрыялаў, фотаздымкаў, тканiн, батанiчных i заалагiчных калекцый, скуры асвятляльнасць музейных памяшканняў павiнна знаходзiцца ў межах 50 - 75 люкс. Для ўсiх астатнiх музейных прадметаў - 75 люкс.

224. Не рэкамендуецца выкарыстанне ў музеях люмiнесцэнтных лямпаў. Найбольш пажадана выкарыстоўваць лямпы напальвання.

225. Пры выкарыстаннi лямпаў напальвання апошнiя павiнны размяшчацца на такой адлегласцi, каб не награваць паверхню музейнага прадмета.

Глава 25 БIЯЛАГIЧНЫ РЭЖЫМ

226. Бiяпашкоджаннi - гэта непажаданыя змены ў характарыстыках матэрыялу, выклiканыя ўздзеяннем жывых арганiзмаў (агентаў бiяпашкоджанняў): мiкраарганiзмаў, насякомых, грызуноў.

Галоўны напрамак у галiне аховы музейных калекцый ад бiяпашкоджанняў - рэгулярныя прафiлактычныя мерапрыемствы.

227. Неабходна своечасова выяўляць ачагi паражэння. Наяўнасць бiялагiчнага пашкоджання цi яго верагоднасць можна канстатаваць на падставе выяўлення як самiх агентаў бiяпашкоджання, так i слядоў iх жыццядзейнасцi. У музейнай практыцы гэта могуць быць як вынiкi былой жыццядзейнасцi розных арганiзмаў да паступлення прадмета ў музейны фонд, так i праявы актыўнага ўздзеяння на яго ў працэсе захоўвання цi экспанавання.

Музейныя прадметы павiнны рэгулярна праглядацца на наяўнасць бiяпашкоджанняў.

228. Асноўны метад барацьбы з бiяпашкоджаннямi - гэта прадухiленне пранiкнення ў фондасховiшчы i музейныя экспазiцыi насякомых, грызуноў, спораў грыбоў; скарачэнне магчымых крынiц iх харчавання; выкананне агульных санiтарна-гiгiенiчных патрабаванняў.

229. Галоўнай умовай прэвентыўных (прафiлактычных) захадаў для выключэння выпадкаў бiяпашкоджанняў з'яўляецца захоўванне рэкамендаванага для музея тэмпературна-вiльготнаснага рэжыму.

Нельга дапускаць рэзкiх змен тэмпературы, бо гэта выклiкае ўтварэнне воднага кандэнсату на паверхнi прадметаў, якi спрыяе прарастанню спор грыбоў (для росту многiм з iх дастаткова вiльгацi, што знаходзiцца ў паветры), а таксама дае неабходную для жыццядзейнасцi ваду некаторым насякомым (цукровая рыбка, прусакi).

230. Новыя паступленнi музейных прадметаў павiнны быць добра ачышчаны ад забруджанняў, пах якiх можа прываблiваць насякомых. Забруджанасць паверхнi музейных прадметаў, абсталявання (нават у выглядзе пылу) стварае спрыяльнае асяроддзе для развiцця мiкраарганiзмаў, якiя выкарыстоўваюць матэрыял як харчовы субстрат цi прадуктамi жыццядзейнасцi псуюць вонкавы выгляд, выклiкаюць працэсы бiякарозii.

231. Новыя паступленнi музейных прадметаў павiнны да змяшчэння ў фондасховiшча накiроўвацца ў спецыяльны iзалятар (iзаляванае памяшканне) i там праходзiць прафiлактычны агляд, абеззаражванне ў выпадку неабходнасцi. Для праверкi на заражанасць шашалем прадметы вытрымлiваюць у iзалятары не менш аднаго летняга сезона (з чэрвеня па жнiвень).

232. Для прадухiлення пранiкнення насякомых у цёплы перыяд года форткi, вокны, вентыляцыйныя адтулiны ў фондасховiшчах i экспазiцыйных залах павiнны быць зацягнуты сеткай з памерамi ячэек дыяметрам не больш за 1 мм.

233. З мэтай абмежавання доступу насякомых да калекцый, асядання пылу з грыбнымi спорамi шафы, вiтрыны ўшчыльняюцца спецыяльнай тканiнаю, абсталёўваюцца дыхальным фiльтрам з такой жа тканiны.

234. Апрацаваныя прадметы для папярэджання рэцыдыву пашкоджання цвiллю цi насякомымi павiнны быць абавязкова змешчаны ва ўмовы адпаведнага тэмпературна-вiльготнаснага рэжыму.

235. Для асобных вiдаў музейных прадметаў праводзяцца спецыфiчныя мерапрыемствы:

235.1. музейныя прадметы з тканiны, адзенне, шкуры жывёл пажадана захоўваць у падвешаным стане, бо паслойнае захоўванне стварае спрыяльныя ўмовы для запаўзання лiчынак скураедаў;

235.2. дываны, габелены, сувоi сукна пракладваюцца газапранiкальнай паперай, перасцеленай слоем паперы, насычанай сумессю газы цi шкiпiнару (1:2), злёгку падсушанай, а затым накручваюцца на драўляны цi металiчны вал;

235.3. для афармлення экспазiцыi, вiтрын, выставак, пры ўпакоўцы неабходна выключаць з лiку дапаможных матэрыялаў тканiны, якiя ўтрымлiваюць воўну. Трэба абмежаваць выкарыстанне матэрыялаў з варсiстаю, рыхлавалакнiстаю, шурпатаю структурай паверхнi як спрыяльных распаўзанню лiчынак скураедаў, прыдатных для адкладкi iх яек;

235.4. неабходна па магчымасцi пазбягаць выязных выставак у вясенне-летнi перыяд, калi адбываецца вылет большасцi насякомых;

235.5. тарцы, месцы сутыкнення драўляных паверхняў музейнага абсталявання павiнны быць абаронены лакафарбавым пакрыццём;

235.6. ад паражэння некаторым вiдам пiльшчыка можа абаранiць выкарыстанне саставаў на аснове буры, борнай кiслаты, водныя растворы якiх досыць эфектыўныя супраць прусакоў, мурашак. Посуд з растворам змяшчаюць у зацiшных месцах;

235.7. адзiн з асноўных спосабаў прафiлактыкi пашкоджанняў моллю, некаторымi iншымi насякомымi - выкарыстанне рэпелентаў - рэчываў, якiя маюць уласцiвасць адганяць насякомых. Аднак выкарыстанне iх найбольш мэтазгодна ў выпадках, калi непажадана выкарыстанне iнсектыцыдных прэпаратаў (на экспазiцыi, у працоўным памяшканнi);

235.8. для адпалохвання грызуноў i некаторых насякомых можа эфектыўна выкарыстоўвацца ультрагук. З гэтай мэтай карыстаюцца спецыяльнымi прыборамi, у тым лiку бытавымi;

235.9. для прадухiлення з'яўлення ў музейных будынках галубоў, гнёзды якiх з'яўляюцца крынiцай заражэння памяшкання моллю, скураедамi, абмяжоўваецца доступ да магчымых месцаў гнездавання цi выкарыстоўваюцца спецыяльныя сiстэмы для дахаў, заснаваныя на прапусканнi па правадах слабага электрычнага току;

235.10. пры азеляненнi тэрыторыi, прылеглай да музейных будынкаў, неабходна абмяжоўваць выкарыстанне раслiн з сямейства ружакветных (верабiна, глог, шыпшына, спiрэя), а таксама парасонавых (сныць), кветкi якiх прываблiваюць жукоў-скураедаў у перыяд лёту, павышаюць iх канцэнтрацыю паблiзу музея;

235.11. прылеглыя да тэрыторыi музея часткi паркавай, лясной, азеляняльнай зоны павiнны рэгулярна ачышчацца ад сухастою як адной з крынiц заражэння дрэваразбуральнымi насякомымi.

236. Мерапрыемствы па знiшчэннi агентаў бiяпашкоджанняў у музейных будынках i памяшканнях павiнны ажыццяўляцца толькi вопытнымi, з веданнем спецыфiкi працы, спецыялiстамi.

Глава 26 СУПРАЦЬПАЖАРНЫ РЭЖЫМ ЗАХОЎВАННЯ МУЗЕЙНЫХ ФОНДАЎ

237. Для папярэджання пажараў неабходна выконваць усе правiлы супрацьпажарнага рэжыму ў музеi, у тым лiку:

ажыццявiць вогнестойкую прапiтку драўляных перакрыццяў;

забяспечыць правiльнае размяшчэнне абсталявання;

забяспечыць наяўнасць i належны стан супрацьпажарнага iнвентару, сiстэм аўтаматычнага пажаратушэння i сiгналiзацыi;

Страницы: | Стр. 1 | Стр. 2 | Стр. 3 |

Архіў дакументаў Папярэдні | Наступны