Зарегистрировано в НРПА РБ 6 октября 2006 г. N 3/1963
--------------------------------
<*> Вступила в силу 2 сентября 2006 года.
Урад Рэспублiкi Беларусь i Урад Каралеўства Тайланд,
жадаючы заключыць Канвенцыю аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання i папярэджаннi ўхiлення ад выплаты падаткаў у дачыненнi да падаткаў на даходы i маёмасць,
пагадзiлiся аб нiжэйпададзеным:
Артыкул 1
Асобы, да якiх прымяняецца Канвенцыя
Дадзеная Канвенцыя прымяняецца да асоб, якiя з'яўляюцца рэзiдэнтамi адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў.
Артыкул 2
Падаткi, на якiя распаўсюджваецца Канвенцыя
1. Дадзеная Канвенцыя прымяняецца да падаткаў на даходы i маёмасць, якiя спаганяюцца ад iмя Дагаворнай Дзяржавы або яе мясцовых органаў улады, незалежна ад спосабу iх спагнання.
2. Падаткамi на даходы i маёмасць лiчацца ўсе падаткi, якiя спаганяюцца з агульнай сумы даходаў, агульнай сумы маёмасцi або з элементаў даходу або маёмасцi, уключаючы падаткi з даходаў ад адчужэння рухомай або нерухомай маёмасцi, падаткi на агульную суму заработнай платы, што выплачваецца прадпрыемствамi, а таксама падаткi на прырост кошту капiталу (маёмасцi).
3. Iснуючымi падаткамi, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя, з'яўляюцца, у прыватнасцi:
a) y выпадку Беларусi:
(i) падатак на даходы i прыбытак;
(ii) падаходны падатак з фiзiчных асоб i
(iii) падатак на нерухомасць
(далей - беларускiя падаткi);
b) y выпадку Тайланда:
(i) падаходны падатак i
(ii) нафтавы падаходны падатак
(далей - тайскiя падаткi).
4. Дадзеная Канвенцыя распаўсюджваецца таксама на любыя iдэнтычныя або па сутнасцi аналагiчныя падаткi, якiя спаганяюцца пасля даты падпiсання дадзенай Канвенцыi ў дапаўненне да падаткаў, што названы ў пункце 3, або замест iх. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў паведамляюць адзiн аднаму аб любых iстотных змяненнях, якiя ўнесены ў iх падатковае заканадаўства.
Артыкул 3
Агульныя азначэннi
1. Для мэт дадзенай Канвенцыi, калi з кантэксту не вынiкае iншае:
a) тэрмiны "адна Дагаворная Дзяржава" i "другая Дагаворная Дзяржава" абазначаюць у залежнасцi ад кантэксту Беларусь або Тайланд;
b) тэрмiн "Беларусь" абазначае Рэспублiку Беларусь i пры выкарыстаннi ў геаграфiчным сэнсе абазначае тэрыторыю, якая знаходзiцца пад суверэнiтэтам Рэспублiкi Беларусь i якая ў адпаведнасцi з заканадаўствам Беларусi i мiжнародным правам знаходзiцца пад юрысдыкцыяй Рэспублiкi Беларусь;
c) тэрмiн "Тайланд" абазначае Каралеўства Тайланд i ўключае любую вобласць, якая прымыкае да тэрытарыяльных вод Каралеўства Тайланд, якая ў адпаведнасцi з тайскiм заканадаўствам i мiжнародным правам падпадае пад юрысдыкцыю Каралеўства Тайланд;
d) тэрмiн "асоба" ўключае фiзiчную асобу, кампанiю i любое iншае аб'яднанне асоб, а таксама любую арганiзацыю, якая разглядаецца ў якасцi падаткаабкладаемай арганiзацыi па заканадаўстве, што дзейнiчае ў кожнай Дагаворнай Дзяржаве;
e) тэрмiн "кампанiя" абазначае любую юрыдычную асобу або любую арганiзацыю, якая разглядаецца ў якасцi юрыдычнай асобы для мэт падаткаабкладання;
f) тэрмiны "прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы" i "прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы" абазначаюць адпаведна прадпрыемства, якiм кiруе рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы, i прадпрыемства, якiм кiруе рэзiдэнт другой Дагаворнай Дзяржавы;
g) тэрмiн "падатак" абазначае ў залежнасцi ад кантэксту беларускi падатак або тайскi падатак;
h) тэрмiн "мiжнародная перавозка" абазначае любую перавозку марскiм, рачным, паветраным суднам або аўтамабiльным транспартным сродкам, што эксплуатуецца прадпрыемствам, якое з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, за выключэннем выпадкаў, калi марское, рачное, паветранае судна або аўтамабiльны транспартны сродак эксплуатуюцца выключна памiж пунктамi ў другой Дагаворнай Дзяржаве;
i) тэрмiн "грамадзянiн" абазначае:
(i) любую фiзiчную асобу, якая мае грамадзянства Дагаворнай Дзяржавы;
(ii) любую юрыдычную асобу, таварыства, асацыяцыю i любую iншую арганiзацыю, што атрымалi свой статус як такi па заканадаўстве, якое дзейнiчае ў Дагаворнай Дзяржаве;
j) тэрмiн "кампетэнтны орган" абазначае:
(i) у дачыненнi да Беларусi - Мiнiстэрства па падатках i сборах Рэспублiкi Беларусь або яго паўнамоцнага прадстаўнiка;
(ii) y дачыненнi да Тайланда - Мiнiстра фiнансаў або яго паўнамоцнага прадстаўнiка.
2. Што датычыцца прымянення дадзенай Канвенцыi Дагаворнай Дзяржавай, то любы тэрмiн, якi не вызначаны ў ёй, мае, калi з кантэксту не вынiкае iншае, тое значэнне, якое ён мае па заканадаўстве гэтай Дзяржавы ў дачыненнi да падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя.
Артыкул 4
Рэзiдэнт
1. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы" абазначае любую асобу, якая па заканадаўстве гэтай Дзяржавы падлягае падаткаабкладанню ў ёй на падставе месца жыхарства, пастаяннага месцазнаходжання, месца рэгiстрацыi, месца кiравання або любой iншай аналагiчнай прыкметы, а таксама ўключае гэту Дзяржаву i яе любы мясцовы орган улады. Гэты тэрмiн, аднак, не распаўсюджваецца на асобу, якая падлягае падаткаабкладанню ў гэтай Дзяржаве толькi ў дачыненнi да даходаў з крынiц у гэтай Дзяржаве або маёмасцi, якая ў ёй знаходзiцца.
2. Калi ў адпаведнасцi з палажэннямi пункта 1 фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам абедзвюх Дагаворных Дзяржаў, яе палажэнне вызначаецца наступным чынам:
a) яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, у якой яна мае пастаяннае жыллё; калi яна мае пастаяннае жыллё ў абедзвюх Дагаворных Дзяржавах, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дзяржавы, у якой яна мае больш цесныя асабiстыя i эканамiчныя сувязi (цэнтр жыццёвых iнтарэсаў);
b) калi Дагаворная Дзяржава, у якой знаходзiцца цэнтр яе жыццёвых iнтарэсаў, не можа быць вызначана або калi яна не мае пастаяннага жылля нi ў адной з Дзяржаў, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дзяржавы, у якой яна звычайна пражывае;
c) калi яна звычайна пражывае ў абедзвюх Дагаворных Дзяржавах або калi яна звычайна не пражывае нi ў адной з iх, яна лiчыцца рэзiдэнтам той Дагаворнай Дзяржавы, грамадзянiнам якой яна з'яўляецца;
d) калi яна не з'яўляецца грамадзянiнам нi адной з Дагаворных Дзяржаў, кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў вырашаюць пытанне па ўзаемнай згодзе.
3. Калi ў адпаведнасцi з палажэннямi пункта 1 асоба, якая не з'яўляецца фiзiчнай асобай, з'яўляецца рэзiдэнтам абедзвюх Дагаворных Дзяржаў, кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў вырашаюць пытанне па ўзаемнай згодзе.
Артыкул 5
Пастаяннае прадстаўнiцтва
1. Для мэт дадзенай Канвенцыi тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" абазначае пастаяннае месца дзейнасцi, праз якое поўнасцю або часткова ажыццяўляецца камерцыйная дзейнасць прадпрыемства.
2. Тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" ўключае, у прыватнасцi:
a) месца кiравання;
b) аддзяленне;
c) кантору;
d) фабрыку;
e) майстэрню;
f) руднiк, нафтавую або газавую свiдравiну, кар'ер або любое iншае месца здабычы прыродных рэсурсаў;
g) памяшканне, якое выкарыстоўваецца для збыту тавараў або вырабаў;
h) ферму або плантацыю;
i) склад у дачыненнi да асобы, якая прадастаўляе складскiя памяшканнi iншым.
3. Тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" таксама ўключае:
a) будаўнiчую пляцоўку, будаўнiчы, зборачны або мантажны аб'ект або звязаную з iм наглядальную дзейнасць, таксама калi такiя пляцоўка, аб'ект або дзейнасць вядуцца далей на працягу перыяду, якi перавышае 6 месяцаў;
b) аказанне паслуг, уключаючы кансультацыйныя паслугi, рэзiдэнтам адной з Дагаворных Дзяржаў праз сваiх служачых або iншы персанал, калi дзейнасць такога роду працягваецца ў дачыненнi да аднаго i таго ж або звязанага з iм аб'екта ў другой Дагаворнай Дзяржаве на працягу перыяду або перыядаў, якiя складаюць у сукупнасцi больш трох месяцаў у любым дванаццацiмесячным перыядзе.
4. Нягледзячы на папярэднiя палажэннi гэтага артыкула, тэрмiн "пастаяннае прадстаўнiцтва" не разглядаецца як той, якi ўключае:
a) выкарыстанне збудаванняў выключна для мэт захоўвання, дэманстрацыi або пастаўкi без продажу тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству;
b) утрыманне запасу тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству, выключна ў мэтах захоўвання, дэманстрацыi або пастаўкi без продажу;
c) утрыманне запасу тавараў або вырабаў, якiя належаць прадпрыемству, выключна для мэт перапрацоўкi iншым прадпрыемствам;
d) утрыманне пастаяннага месца дзейнасцi выключна для мэт закупкi тавараў або вырабаў або для збору iнфармацыi для прадпрыемства;
e) утрыманне пастаяннага месца дзейнасцi выключна для мэт ажыццяўлення для прадпрыемства любой iншай дзейнасцi падрыхтоўчага або дапаможнага характару;
f) утрыманне пастаяннага месца дзейнасцi выключна для любога спалучэння вiдаў дзейнасцi, што названы ў падпунктах "а" - "е", пры ўмове, што такая дзейнасць у цэлым пастаяннага месца дзейнасцi, якая вынiкае з гэтага спалучэння, мае падрыхтоўчы або дапаможны характар.
5. Нягледзячы на палажэннi пунктаў 1 i 2, калi асоба, iншая чым агент з незалежным статусам, да якой прымяняецца пункт 6, дзейнiчае ў адной Дагаворнай Дзяржаве ад iмя прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы, то лiчыцца, што гэта прадпрыемства мае пастаяннае прадстаўнiцтва ў першай названай Дагаворнай Дзяржаве, калi такая асоба:
a) мае i звычайна не выкарыстоўвае ў першай названай Дзяржаве паўнамоцтвы заключаць кантракты ад iмя гэтага прадпрыемства, калi толькi яе дзейнасць не абмежавана закупкай тавараў або вырабаў для прадпрыемства;
b) не валодае такiмi паўнамоцтвамi, але звычайна ўтрымлiвае ў першай названай Дзяржаве запас тавараў або вырабаў, што належаць прадпрыемству, з якога ажыццяўляецца рэалiзацыя.
6. Прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы не разглядаецца як тое, якое мае пастаяннае прадстаўнiцтва ў другой Дагаворнай Дзяржаве, толькi на той падставе, што яно ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у гэтай другой Дзяржаве праз брокера, камiсiянера або любога iншага агента з незалежным статусам пры ўмове, што такiя асобы дзейнiчаюць у рамках сваёй звычайнай прафесiянальнай дзейнасцi. Аднак калi дзейнасць такога агента поўнасцю або амаль поўнасцю праводзiцца ад iмя самога гэтага прадпрыемства або ад iмя гэтага прадпрыемства i iншых прадпрыемстваў, якiя iм кантралююцца або маюць кантрольны пакет акцый у iм, яна не разглядаецца ў якасцi агента з незалежным статусам у рамках гэтага пункта.
7. Той факт, што кампанiя, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, кантралюе або кантралюецца кампанiяй, якая з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы або якая ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у гэтай другой Дзяржаве (праз пастаяннае прадстаўнiцтва або iншым чынам), сам па сабе не пераўтварае адну з гэтых кампанiй у пастаяннае прадстаўнiцтва другой.
Артыкул 6
Даходы ад нерухомай маёмасцi
1. Даходы, якiя атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ад нерухомай маёмасцi (уключаючы даход ад сельскай або лясной гаспадаркi), што знаходзiцца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, могуць абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
2. Тэрмiн "нерухомая маёмасць" мае тое значэнне, якое ён мае па заканадаўстве Дагаворнай Дзяржавы, у якой знаходзiцца гэта маёмасць. Марскiя i паветраныя судны не разглядаюцца ў якасцi нерухомай маёмасцi.
3. Палажэннi пункта 1 прымяняюцца да даходаў, якiя атрымлiваюцца ад прамога выкарыстання, здачы ў арэнду або выкарыстання нерухомай маёмасцi ў любой iншай форме.
4. Палажэннi пунктаў 1 i 3 прымяняюцца таксама да даходаў ад нерухомай маёмасцi прадпрыемства i да даходаў ад нерухомай маёмасцi, што выкарыстоўваецца для аказання незалежных асабiстых паслуг.
Артыкул 7
Прыбытак ад камерцыйнай дзейнасцi
1. Прыбытак прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, калi толькi гэта прадпрыемства не ажыццяўляе камерцыйнай дзейнасцi ў другой Дагаворнай Дзяржаве праз пастаяннае прадстаўнiцтва, якое размешчана там. Калi прадпрыемства ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць, як зазначана вышэй, прыбытак гэтага прадпрыемства можа абкладацца падаткам у другой Дзяржаве, але толькi ў той частцы, якая адносiцца да гэтага пастаяннага прадстаўнiцтва.
2. З улiкам палажэнняў пункта 3, калi прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве праз пастаяннае прадстаўнiцтва, якое размешчана там, то ў кожнай Дагаворнай Дзяржаве гэтаму пастаяннаму прадстаўнiцтву залiчваецца прыбытак, якi яно магло б атрымаць у выпадку, калi б яно было адасобленым i асобным прадпрыемствам, што занята такой жа або аналагiчнай дзейнасцю ў такiх жа або аналагiчных умовах i дзейнiчае цалкам незалежна ад прадпрыемства, пастаянным прадстаўнiцтвам якога яно з'яўляецца.
3. Пры вызначэннi прыбытку пастаяннага прадстаўнiцтва дапускаецца вылiчэнне расходаў, што панесены для мэт камерцыйнай дзейнасцi, якая ажыццяўляецца праз пастаяннае прадстаўнiцтва, уключаючы кiраўнiцкiя i агульнаадмiнiстрацыйныя расходы, што панесены як у Дзяржаве, дзе размешчана пастаяннае прадстаўнiцтва, так i за яе межамi.
4. Калi iнфармацыя, якая маецца ў падатковага органа адной Дагаворнай Дзяржавы, недастатковая для вызначэння прыбытку, што адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва прадпрыемства, нiякiя палажэннi гэтага артыкула не закранаюць прымянення любога закону гэтай Дзяржавы, што адносiцца да вызначэння падатковага абавязацельства асобы, пры ўмове, што гэты закон прымяняецца ў адпаведнасцi з прынцыпамi гэтага артыкула.
5. Нiякi прыбытак не адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва на падставе простай закупкi гэтым пастаянным прадстаўнiцтвам вырабаў або тавараў для прадпрыемства.
6. Для мэт папярэднiх пунктаў прыбытак, што адносiцца да пастаяннага прадстаўнiцтва, вызначаецца кожны год адным i тым жа метадам, калi толькi не будзе дастатковай i важкай прычыны для яго змянення.
7. Калi прыбытак уключае вiды даходаў, якiя разглядаюцца асобна ў iншых артыкулах дадзенай Канвенцыi, палажэннi гэтых артыкулаў не закранаюцца палажэннямi дадзенага артыкула.
Артыкул 8
Мiжнародны транспарт
1. Даход або прыбытак прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ад эксплуатацыi паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту ў мiжнародных перавозках абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
2. Даход або прыбытак ад эксплуатацыi марскiх, рачных, паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту ў мiжнародных перавозках уключае даход або прыбытак ад здачы ў арэнду на аснове судна без экiпажу марскiх, рачных, паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту пры выкарыстаннi ў мiжнародных перавозках, калi даход або прыбытак ад такой здачы ў арэнду другарадны ў дачыненнi да даходу або прыбытку, аб якiх гаворыцца ў пункце 1.
3. Палажэннi пункта 1 прымяняюцца таксама да даходу або прыбытку ад удзелу ў пуле, сумеснай дзейнасцi або мiжнародным транспартным агенцтве.
Артыкул 9
Асацыiраваныя прадпрыемствы
1. У выпадку, калi:
а) прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы прама або ўскосна ўдзельнiчае ў кiраваннi, кантролi або капiтале прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы або
b) адны i тыя ж асобы прама або ўскосна ўдзельнiчаюць у кiраваннi, кантролi або капiтале прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы i прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы,
i ў кожным выпадку памiж двума прадпрыемствамi ў iх камерцыйных або фiнансавых узаемаадносiнах ствараюцца або ўстанаўлiваюцца ўмовы, адрозныя ад тых, якiя мелi б месца памiж незалежнымi прадпрыемствамi, тады любы прыбытак, якi быў бы налiчаны аднаму з прадпрыемстваў, але з-за наяўнасцi гэтых умоў не быў яму налiчаны, можа быць уключаны ў прыбытак гэтага прадпрыемства i адпаведна абкладзены падаткам.
2. У выпадку, калi адна Дагаворная Дзяржава ўключае ў прыбытак прадпрыемствы гэтай Дзяржавы i адпаведна абкладае падаткам прыбытак, па якiм прадпрыемства другой Дагаворнай Дзяржавы было абкладзена падаткам у гэтай другой Дзяржаве, i прыбытак, такiм чынам уключаны, з'яўляецца прыбыткам, якi быў бы налiчаны прадпрыемству першай названай Дзяржавы, калi б умовы, што створаны памiж двума прадпрыемствамi, былi б такiмi ж, як памiж незалежнымi прадпрыемствамi, тады гэта другая Дзяржава робiць адпаведную карэкцiроўку ў суме падатку, што спаганяецца з гэтага прыбытку, у адпаведнасцi з падатковым заканадаўствам гэтай другой Дзяржавы. Пры вызначэннi такой карэкцiроўкi належная ўвага ўдзяляецца iншым палажэнням дадзенай Канвенцыi, а кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў пры неабходнасцi пракансультуюцца адзiн з адным.
Артыкул 10
Дывiдэнды
1. Дывiдэнды, што выплачваюцца кампанiяй, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.
2. Аднак такiя дывiдэнды могуць таксама абкладацца падаткамi ў той Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, што выплачвае дывiдэнды, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы, але калi сапраўдны ўладальнiк дывiдэндаў з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, спаганяемы падатак не перавышае 10 працэнтаў валавой сумы дывiдэндаў.
Гэты пункт не закранае падаткаабкладання кампанii ў дачыненнi да прыбытку, з якога выплачваюцца дывiдэнды.
3. Тэрмiн "дывiдэнды" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае даход ад акцый або iншых правоў, што не з'яўляюцца даўгавымi патрабаваннямi, якiя даюць права на ўдзел у прыбытку, а таксама даход ад iншых правоў, якi падлягае такому ж падатковаму рэжыму, як даходы ад акцый, у адпаведнасцi з заканадаўствам той Дзяржавы, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, што размяркоўвае прыбытак.
4. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк дывiдэндаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца кампанiя, што выплачвае дывiдэнды, праз пастаяннае прадстаўнiцтва, што размешчана там, або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, што размешчана там, i холдынг, у дачыненнi да якога выплачваюцца дывiдэнды, сапраўды адносiцца да такога пастаяннага прадстаўнiцтва або пастаяннай базы. У такiм выпадку прымяняюцца палажэннi артыкула 7 або артыкула 14 у залежнасцi ад абставiн.
5. У выпадку, калi кампанiя, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, атрымлiвае прыбытак або даходы з другой Дагаворнай Дзяржавы, гэта другая Дзяржава не абкладае падаткам дывiдэнды, што выплачваюцца гэтай кампанiяй, за выключэннем калi такiя дывiдэнды выплачваюцца рэзiдэнту гэтай другой Дзяржавы або калi холдынг, у дачыненнi да якога выплачваюцца дывiдэнды, сапраўды звязаны з пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай, што размешчаны ў гэтай другой Дзяржаве, i не падвяргае неразмеркаваны прыбытак кампанii падатку на неразмеркаваны прыбытак кампанii нават калi дывiдэнды, якiя выплачваюцца, або неразмеркаваны прыбытак складаюцца поўнасцю або часткова з прыбытку або даходу, што ўзнiкаюць у такой другой Дзяржаве. Нiякiя палажэннi гэтага пункта не разглядаюцца як тыя, якiя перашкаджаюць Дагаворнай Дзяржаве спаганяць падаходны падатак у адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы пры пералiчэннi прыбытку, якi атрыманы пастаянным прадстаўнiцтвам, што размешчана там.
Артыкул 11
Працэнты
1. Працэнты, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве i выплачваюцца рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.
2. Аднак такiя працэнты могуць таксама абкладацца падаткамi ў той Дагаворнай Дзяржаве, у якой яны ўзнiкаюць, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы, але калi сапраўдны ўладальнiк працэнтаў з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, спаганяемы падатак не перавышае 10 працэнтаў валавой сумы працэнтаў, калi яны атрыманы любым банкам, фiнансавай установай або страхавой кампанiяй або яны выплачваюцца ў дачыненнi да запазычанасцi, якая ўзнiкае ў сувязi з продажам у крэдыт рэзiдэнтам гэтай другой Дзяржавы любога абсталявання, вырабаў або паслуг.
3. Нягледзячы на палажэннi пункта 2, працэнты, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве, вызваляюцца ад падаткаабкладання ў гэтай Дзяржаве пры ўмове, што iх атрымальнiкам i сапраўдным уладальнiкам з'яўляюцца:
a) у выпадку Тайланда:
(i) Урад Каралеўства Тайланд,
(ii) Банк Тайланда,
(iii) Экспартна-iмпартны банк Тайланда,
(iv) мясцовыя органы ўлады i
(v) такiя ўстановы, капiтал якiх поўнасцю належыць Ураду Каралеўства Тайланд або любым мясцовым органам улады, як можа быць узгоднена час ад часу памiж кампетэнтнымi органамi дзвюх Дагаворных Дзяржаў;
b) y выпадку Беларусi:
(i) Урад Рэспублiкi Беларусь,
(ii) Нацыянальны банк Рэспублiкi Беларусь,
(iii) такiя ўстановы, капiтал якiх поўнасцю належыць Дзяржаве або любым мясцовым органам улады, як можа быць узгоднена час ад часу памiж кампетэнтнымi органамi дзвюх Дагаворных Дзяржаў.
4. Тэрмiн "працэнты" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае даход ад даўгавых патрабаванняў любога вiду без залежнасцi ад iпатэчнага забеспячэння i без залежнасцi ад валодання правам на ўдзел у прыбытках даўжнiка i, у прыватнасцi, даход ад урадавых каштоўных папер i даход ад аблiгацый або даўгавых абавязацельстваў, уключаючы прэмii i выйгрышы па гэтых каштоўных паперах, аблiгацыях або даўгавых абавязацельствах, a таксама любы даход, што вызначаецца як даход ад пазык па падатковым заканадаўстве той Дагаворнай Дзяржавы, у якой узнiкае даход. Штрафы за несвоечасовыя выплаты не разглядаюцца ў якасцi працэнтаў для мэт гэтага Артыкула.
5. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк працэнтаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, у якой узнiкаюць працэнты, праз пастаяннае прадстаўнiцтва, якое размешчана там, або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, якая размешчана там, i даўгавое патрабаванне, на падставе якога выплачваюцца працэнты, сапраўды звязана з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку прымяняюцца палажэннi артыкула 7 або артыкула 14 у залежнасцi ад абставiн.
6. Лiчыцца, што працэнты ўзнiкаюць у Дагаворнай Дзяржаве, калi плацельшчыкам з'яўляюцца сама гэта Дзяржава, яе мясцовы орган улады або рэзiдэнт гэтай Дзяржавы. Калi, аднак, асоба, якая выплачвае працэнты, незалежна ад таго, з'яўляецца яна рэзiдэнтам Дагаворнай Дзяржавы цi не, мае ў Дагаворнай Дзяржаве пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянную базу, у сувязi з якiмi ўзнiкла запазычанасць, па якой выплачваюцца працэнты, i расходы па выплаце гэтых працэнтаў нясе такое пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база, то лiчыцца, што такiя працэнты ўзнiкаюць у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой размешчана пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база.
7. Калi ў вынiку асаблiвых адносiн памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам або памiж iмi або двума i якой-небудзь трэцяй асобай сума працэнтаў, што адносiцца да даўгавога патрабавання, у сувязi з якiм яны выплачваюцца, перавышае суму, якая была б узгоднена памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам пры адсутнасцi такiх адносiн, то палажэннi гэтага артыкула прымяняюцца толькi да апошняй названай сумы. У такiм выпадку залiшняя частка плацяжу па-ранейшаму абкладаецца падаткам у адпаведнасцi з заканадаўствам кожнай Дагаворнай Дзяржавы з належным улiкам iншых палажэнняў дадзенай Канвенцыi.
Артыкул 12
Роялцi
1. Роялцi, якiя ўзнiкаюць у адной Дагаворнай Дзяржаве i выплачваюцца рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
2. Аднак такiя роялцi могуць таксама абкладацца падаткам у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой яны ўзнiкаюць, i ў адпаведнасцi з заканадаўствам гэтай Дзяржавы, але калi сапраўдны ўладальнiк роялцi з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, то спаганяемы падатак не перавышае 15 працэнтаў валавой сумы роялцi.
3. Тэрмiн "роялцi" пры выкарыстаннi ў гэтым артыкуле абазначае плацяжы любога вiду, якiя атрыманы ў якасцi ўзнагароджання за выкарыстанне або за прадастаўленне права выкарыстання любога аўтарскага права на творы лiтаратуры, мастацтва або навукi, уключаючы кiнафiльмы або фiльмы i плёнкi, што выкарыстоўваюцца для радыёвяшчання або тэлебачання, любога патэнта, гандлёвай маркi, чарцяжа або мадэлi, плана, сакрэтнай формулы або працэсу, або за выкарыстанне, або за прадастаўленне права выкарыстання прамысловага, камерцыйнага або навуковага абсталявання або транспартных сродкаў, або за iнфармацыю адносна прамысловага, камерцыйнага або навуковага вопыту.
4. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца, калi сапраўдны ўладальнiк роялцi як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве, у якой узнiкаюць роялцi, праз пастаяннае прадстаўнiцтва, што размешчана там, або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, што размешчана там, i права або маёмасць, у дачыненнi да якiх выплачваюцца роялцi, сапраўды звязана з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку прымяняюцца палажэннi артыкула 7 або артыкула 14 у залежнасцi ад абставiн.
5. Лiчыцца, што роялцi ўзнiкаюць у Дагаворнай Дзяржаве, калi плацельшчыкам з'яўляюцца сама гэта Дагаворная Дзяржава, яе мясцовы орган улады або рэзiдэнт гэтай Дзяржавы. Калi, аднак, асоба, якая выплачвае роялцi, незалежна ад таго, з'яўляецца яна рэзiдэнтам Дагаворнай Дзяржавы цi не, мае ў Дагаворнай Дзяржаве пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянную базу, у сувязi з якiмi ўзнiкла абавязацельства выплачваць роялцi, i такiя роялцi выплачваюцца такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай, тады лiчыцца, што роялцi ўзнiкаюць у той Дзяржаве, у якой размешчана пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база.
6. Калi ў вынiку асаблiвых адносiн памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам або памiж iмi абодвума i якой-небудзь трэцяй асобай сума роялцi, што адносiцца да выкарыстання права або iнфармацыi, на падставе якiх яны выплачваюцца, перавышае суму, якая была б узгоднена памiж плацельшчыкам i сапраўдным уладальнiкам роялцi пры адсутнасцi такiх адносiн, палажэннi гэтага артыкула прымяняюцца толькi да апошняй названай сумы. У такiм выпадку залiшняя частка плацяжу па-ранейшаму абкладаецца падаткам у адпаведнасцi з заканадаўствам кожнай Дагаворнай Дзяржавы з належным улiкам iншых палажэнняў дадзенай Канвенцыi.
Артыкул 13
Даходы ад адчужэння маёмасцi
1. Даходы, якiя атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ад адчужэння нерухомай маёмасцi, аб якой гаварылася ў артыкуле 6, што размешчана ў другой Дагаворнай Дзяржаве, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.
2. Даходы ад адчужэння рухомай маёмасцi, што складае частку камерцыйнай маёмасцi пастаяннага прадстаўнiцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, або рухомай маёмасцi, што адносiцца да пастаяннай базы, даступнай рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы ў другой Дагаворнай Дзяржаве для аказання незалежных асабiстых паслуг, уключаючы даходы ад адчужэння такога пастаяннага прадстаўнiцтва (асобна або ў сукупнасцi з цэлым прадпрыемствам) або такой пастаяннай базы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.
3. Даходы, якiя атрымлiвае прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы ад адчужэння марскiх, рачных, паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту, што эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках, або рухомай маёмасцi, якая адносiцца да эксплуатацыi такiх марскiх, рачных, паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
4. Даходы ад адчужэння любой маёмасцi, акрамя пералiчанай у пунктах 1, 2 i 3 гэтага артыкула, абкладаюцца падаткам толькi ў той Дагаворнай Дзяржаве, рэзiдэнтам якой з'яўляецца асоба, якая адчужае маёмасць. Нiякiя палажэннi гэтага артыкула не перашкаджаюць кожнай з Дагаворных Дзяржаў абкладаць падаткам даходы ад продажу акцый або iншых каштоўных папер.
Артыкул 14
Незалежныя асабiстыя паслугi
1. Даход, якi атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы за прафесiянальныя паслугi або iншую дзейнасць незалежнага характару, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, за выключэннем наступных з выпадкаў, калi такi даход можа таксама абкладацца падаткам у другой Дагаворнай Дзяржаве:
a) калi ён мае рэгулярна пастаянную базу, даступную яму ў другой Дагаворнай Дзяржаве, для ажыццяўлення сваёй дзейнасцi; або
b) калi ён знаходзiцца ў другой Дагаворнай Дзяржаве на працягу перыяду або перыядаў, якiя складаюць або перавышаюць у сукупнасцi 183 днi на працягу любога дванаццацiмесячнага перыяду; у такiм выпадку толькi тая частка даходу, якая атрымана ад яго дзейнасцi, што ажыццяўляецца ў гэтай другой Дзяржаве, можа абкладацца падаткам у гэтай Дзяржаве.
2. Тэрмiн "прафесiянальныя паслугi" ўключае, у прыватнасцi, незалежную навуковую, лiтаратурную, артыстычную, адукацыйную або выкладчыцкую дзейнасць, таксама як i незалежную дзейнасць урачоў, адвакатаў, iнжынераў, архiтэктараў, зубных урачоў i бухгалтараў.
Артыкул 15
Залежныя асабiстыя паслугi
1. З улiкам палажэнняў артыкулаў 16, 18 i 19 заработная плата i iншае падобнае ўзнагароджанне, якое атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы за работу па найме, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве, калi толькi работа па найме не ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве. Калi работа па найме ажыццяўляецца такiм чынам, то ўзнагароджанне, што атрымана ў сувязi з гэтым, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
2. Нягледзячы на палажэннi пункта 1, узнагароджанне, якое атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы за работу па найме, што ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, абкладаецца падаткам толькi ў першай названай Дзяржаве, калi:
a) атрымальнiк знаходзiцца ў другой Дзяржаве на працягу перыяду або перыядаў, што не перавышаюць у сукупнасцi 183 днi ў любым дванаццацiмесячным перыядзе; i
b) узнагароджанне выплачваецца наймальнiкам або ад iмя наймальнiка, якi не з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дзяржавы; i
c) расходы па выплаце ўзнагароджання не нясе пастаяннае прадстаўнiцтва або пастаянная база, якую наймальнiк мае ў другой Дзяржаве.
3. Нягледзячы на папярэднiя палажэннi гэтага артыкула, узнагароджанне, якое атрымлiваецца за работу па найме, што ажыццяўляецца на борце марскога, рачнога, паветранага судна або аўтамабiльнага транспартнага сродку, якiя эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках прадпрыемствам адной Дагаворнай Дзяржавы, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
Артыкул 16
Ганарары дырэктараў
Ганарары дырэктараў i iншыя падобныя выплаты, што атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў якасцi або ад iмя члена савета дырэктараў кампанii, якая з'яўляецца рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы, могуць абкладацца падаткамi ў гэтай другой Дзяржаве.
Артыкул 17
Артысты i спартсмены
1. Нягледзячы на палажэннi артыкулаў 14 i 15, даход, якi атрымлiвае рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ў якасцi работнiка мастацтваў, такога, як артыст тэатра, кiно, радыё або тэлебачання, або музыканта, або ў якасцi спартсмена, ад яго асабiстай дзейнасцi як такой, што ажыццяўляецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
2. У выпадку, калi даход ад асабiстай дзейнасцi, што ажыццяўляецца работнiкам мастацтваў або спартсменам у такой яго якасцi, налiчваецца не самому работнiку мастацтваў або спартсмену, а другой асобе, гэты даход, нягледзячы на палажэннi артыкулаў 7, 14 i 15, можа абкладацца падаткам у той Дагаворнай Дзяржаве, у якой ажыццяўляецца дзейнасць работнiка мастацтваў або спартсмена.
3. Палажэннi пунктаў 1 i 2 не прымяняюцца да даходу ад дзейнасцi, якая ажыццяўляецца ў адной Дагаворнай Дзяржаве работнiкамi мастацтваў або спартсменамi, калi гэта дзейнасць ажыццяўляецца ў рамках пагаднення аб культурным або спартыўным супрацоўнiцтве памiж Дагаворнымi Дзяржавамi.
Артыкул 18
Пенсii
1. З улiкам палажэнняў пункта 2 артыкула 19 дадзенай Канвенцыi пенсii i iншае падобнае ўзнагароджанне, якiя выплачваюцца рэзiдэнту Дагаворнай Дзяржавы за работу па найме ў мiнулым, падлягаюць падаткаабкладанню толькi ў гэтай Дзяржаве.
2. Нягледзячы на палажэннi пункта 1, плацяжы, што атрымлiвае фiзiчная асоба, якая з'яўляецца рэзiдэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, у адпаведнасцi з заканадаўствам па сацыяльным забеспячэннi другой Дагаворнай Дзяржавы, абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай другой Дзяржаве.
Артыкул 19
Дзяржаўная служба
1. а) Узнагароджанне, iншае, чым пенсiя, якое выплачваецца Дагаворнай Дзяржавай або яе мясцовым органам улады фiзiчнай асобе за паслугi, што аказваюцца гэтай Дзяржаве або органу ўлады, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
b) Аднак такое ўзнагароджанне абкладаецца падаткам толькi ў другой Дагаворнай Дзяржаве, калi паслугi аказваюцца ў гэтай другой Дзяржаве i фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам гэтай Дзяржавы, якая:
з'яўляецца грамадзянiнам гэтай Дзяржавы; або
не стала рэзiдэнтам гэтай Дзяржавы толькi з мэтай аказання паслуг.
2. а) Любая пенсiя, якая выплачваецца Дагаворнай Дзяржавай або яе мясцовым органам улады або з фондаў, што створаны iмi, фiзiчнай асобе за паслугi, якiя аказаны гэтай Дзяржаве або органу ўлады, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
b) Аднак такая пенсiя абкладаецца падаткам толькi ў другой Дагаворнай Дзяржаве, калi фiзiчная асоба з'яўляецца рэзiдэнтам i грамадзянiнам гэтай Дзяржавы.
3. Палажэннi артыкулаў 15, 16 i 18 прымяняюцца да ўзнагароджання i пенсiй за паслугi, што аказваюцца ў сувязi з камерцыйнай дзейнасцю, якая ажыццяўляецца Дагаворнай Дзяржавай або яе мясцовым органам улады.
Артыкул 20
Студэнты
Выплаты, якiя студэнт або вучань, якi з'яўляецца або непасрэдна перад выездам у адну Дагаворную Дзяржаву з'яўляўся рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы i знаходзiцца ў першай названай Дзяржаве выключна з мэтай атрымання адукацыi або праходжання практыкi, атрымлiвае для мэт яго ўтрымання, адукацыi або практыкi, не абкладаюцца падаткам у гэтай Дзяржаве пры ўмове, што такiя выплаты ўзнiкаюць з крынiц за межамi гэтай Дзяржавы.
Артыкул 21
Выкладчыкi i навуковыя супрацоўнiкi
1. Фiзiчная асоба, якая з'яўляецца або з'яўлялася непасрэдна перад прыездам у адну Дагаворную Дзяржаву рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы i якая па запрашэннi любой навучальнай установы, што прызнана ў першай названай Дзяржаве, знаходзiцца ў гэтай першай названай Дзяржаве на працягу перыяду, якi не перавышае двух гадоў, выключна з мэтай выкладання або правядзення навуковых даследаванняў або таго i другога ў такой навучальнай установе, вызваляецца ад падаткаабкладання ў першай названай Дзяржаве ў дачыненнi да кожнага ўзнагароджання за такое выкладанне або навуковыя даследаваннi.
2. Палажэннi пункта 1 не прымяняюцца да даходу ад навуковых даследаванняў, калi такiя даследаваннi праводзяцца фiзiчнай асобай для асабiстай выгады канкрэтнай асобы або асобаў.
Артыкул 22
Iншыя даходы
1. Вiды даходаў рэзiдэнта Дагаворнай Дзяржавы незалежна ад таго, дзе яны ўзнiкаюць, што не названыя ў папярэднiх артыкулах дадзенай Канвенцыi, абкладаюцца падаткамi толькi ў гэтай Дзяржаве.
2. Палажэннi пункта 1 не прымяняюцца да даходаў, iншых, чым даход ад нерухомай маёмасцi, што вызначана ў пункце 2 артыкула 6, калi атрымальнiк такiх даходаў як рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы ажыццяўляе камерцыйную дзейнасць у другой Дагаворнай Дзяржаве праз пастаяннае прадстаўнiцтва, якое размешчана там, або аказвае ў гэтай другой Дзяржаве незалежныя асабiстыя паслугi з пастаяннай базы, якая размешчана там, i права або маёмасць, у дачыненнi да якiх выплачваецца даход, сапраўды звязаныя з такiм пастаянным прадстаўнiцтвам або пастаяннай базай. У такiм выпадку прымяняюцца палажэннi артыкула 7 або артыкула 14 у залежнасцi ад абставiн.
Артыкул 23
Маёмасць
1. Маёмасць, якая прадстаўлена нерухомай маёмасцю, аб якой гаворыцца ў артыкуле 6, што належыць рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы i размешчана ў другой Дагаворнай Дзяржаве, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
2. Маёмасць, якая прадстаўлена рухомай маёмасцю, што складае частку камерцыйнай маёмасцi пастаяннага прадстаўнiцтва, якую прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, або рухомай маёмасцю, якая адносiцца да пастаяннай базы, даступнай рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы ў другой Дагаворнай Дзяржаве ў мэтах аказання незалежных асабiстых паслуг, можа абкладацца падаткам у гэтай другой Дзяржаве.
3. Маёмасць, якая прадстаўлена марскiмi, рачнымi, паветранымi суднамi або аўтамабiльным транспартам, што належаць рэзiдэнту адной Дагаворнай Дзяржавы i эксплуатуюцца ў мiжнародных перавозках, або рухомай маёмасцю, што адносiцца да эксплуатацыi такiх марскiх, рачных, паветраных суднаў або аўтамабiльнага транспарту, абкладаецца падаткам толькi ў гэтай Дагаворнай Дзяржаве.
4. Усе iншыя элементы маёмасцi рэзiдэнта Дагаворнай Дзяржавы абкладаюцца падаткам толькi ў гэтай Дзяржаве.
Артыкул 24
Устараненне двайнога падаткаабкладання
1. Калi даход або прыбытак падлягае падаткаабкладанню ў абедзвюх Дагаворных Дзяржавах, двайное падаткаабкладанне ўстараняецца ў адпаведнасцi з наступнымi пунктамi гэтага артыкула.
2. Падатак, якi падлягае выплаце ў адной Дагаворнай Дзяржаве ў дачыненнi да атрыманага даходу або прыбытку або маёмасцi, якая належыць гэтай Дзяржаве, дапускаецца ў якасцi крэдыту па падатку, якi падлягае выплаце ў другой Дагаворнай Дзяржаве ў дачыненнi да гэтага даходу, прыбытку або маёмасцi. Аднак гэты крэдыт не павiнен перавышаць той часткi падатку, што выплачваецца ў другой Дагаворнай Дзяржаве, як было падлiчана да прадастаўлення крэдыту, якая адносiцца ў залежнасцi ад абставiн да даходу, прыбытку або маёмасцi.
3. Для мэт прадастаўлення крэдыту ў адной Дагаворнай Дзяржаве падатак, што выплачаны ў другой Дагаворнай Дзяржаве, разглядаецца як той, якi ўключае падатак, якi iншым чынам падлягае выплаце ў гэтай другой Дзяржаве, аднак быў знiжаны або не выплачваўся ў адпаведнасцi з законамi аб спецыяльных iльготах, якiя прызначаныя для садзейнiчання эканамiчнаму развiццю ў гэтай другой Дзяржаве.
Артыкул 25
Недыскрымiнацыя
1. Грамадзяне адной Дагаворнай Дзяржавы не падлягаюць у другой Дагаворнай Дзяржаве любому падаткаабкладанню або любому звязанаму з iм патрабаванню, iншаму або больш цяжкаму, чым падаткаабкладанне i звязаныя з iм патрабаваннi, якiм падлягаюць або могуць падлягаць грамадзяне гэтай другой Дзяржавы пры тых жа абставiнах.
2. Падаткаабкладанне пастаяннага прадстаўнiцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, не павiнна быць менш спрыяльным у гэтай другой Дзяржаве, чым падаткаабкладанне прадпрыемстваў гэтай другой Дзяржавы, якiя ажыццяўляюць падобную дзейнасць. Гэта палажэнне не разглядаецца як тое, якое абавязвае адну Дагаворную Дзяржаву прадастаўляць рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы якiя-небудзь асабiстыя льготы, вызваленнi i скiдкi ў падаткаабкладаннi на падставе грамадзянскага статусу або сямейных абавязацельстваў, якiя яна прадастаўляе сваiм рэзiдэнтам.
3. За выключэннем выпадкаў, калi прымяняюцца палажэннi пункта 1 артыкула 9, пункта 7 артыкула 11 або пункта 6 артыкула 12, працэнты, роялцi i iншыя выплаты, якiя выконвае прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, падлягаюць у мэтах вызначэння падаткаабкладаемага прыбытку такога прадпрыемства вылiчэнням на тых жа ўмовах, як калi б яны былi выплачаны рэзiдэнту першай названай Дзяржавы. Падобным чынам любыя даўгi прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы рэзiдэнту другой Дагаворнай Дзяржавы падлягаюць у мэтах вызначэння падаткаабкладаемай маёмасцi такога прадпрыемства вылiчэнням на тых жа ўмовах, што i даўгi рэзiдэнту першай названай Дзяржавы.
4. Прадпрыемствы адной Дагаворнай Дзяржавы, маёмасць якiх поўнасцю або часткова належыць аднаму або некалькiм рэзiдэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы або прама цi ўскосна кантралюецца iмi, не падлягаюць у першай названай Дзяржаве любому падаткаабкладанню або любому звязанаму з iм патрабаванню, iншаму або больш цяжкаму, чым падаткаабкладанне i звязаныя з iм патрабаваннi, якiм падвяргаюцца або могуць падвяргацца падобныя прадпрыемствы першай названай Дзяржавы.
5. Палажэннi гэтага артыкула прымяняюцца толькi да падаткаў, якiя з'яўляюцца прадметам дадзенай Канвенцыi.
Артыкул 26
Працэдура ўзаемнага пагаднення
1. Калi рэзiдэнт адной Дагаворнай Дзяржавы лiчыць, што дзеяннi адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў прыводзяць або прывядуць да падаткаабкладання яе не ў адпаведнасцi з палажэннямi дадзенай Канвенцыi, ён можа незалежна ад сродкаў абароны, якiя прадугледжаныя нацыянальным заканадаўствам гэтых Дзяржаў, прадставiць сваю справу для разгляду ў кампетэнтны орган Дагаворнай Дзяржавы, рэзiдэнтам якой ён з'яўляецца. Заява павiнна быць прадстаўлена на працягу трох гадоў з даты першага паведамлення аб дзеяннях, якiя прыводзяць да падаткаабкладання не ў адпаведнасцi з палажэннямi дадзенай Канвенцыi.
2. Кампетэнтны орган iмкнецца, калi ён палiчыць заяву абгрунтаванай i калi ён сам не ў стане прыйсцi да здавальняючага рашэння, вырашыць пытанне па ўзаемнай згодзе з кампетэнтным органам другой Дагаворнай Дзяржавы з мэтай пазбягання падаткаабкладання, якое не адпавядае дадзенай Канвенцыi. Любая дасягнутая дамоўленасць выконваецца на працягу 3 гадоў з даты дасягнення такой дамоўленасцi.
3. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў iмкнуцца вырашаць па ўзаемнай згодзе любыя цяжкасцi або сумненнi, што ўзнiкаюць пры тлумачэннi або прымяненнi дадзенай Канвенцыi. Яны могуць таксама кансультавацца адзiн з адным для мэт устаранення двайнога падаткаабкладання ў выпадках, якiя не прадугледжаныя дадзенай Канвенцыяй.
4. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў могуць уступаць у прамыя кантакты адзiн з адным у мэтах дасягнення пагаднення ў разуменнi папярэднiх пунктаў. Калi акажацца пажаданым для дасягнення пагаднення правесцi вусны абмен думкамi, такi абмен думкамi можа мець месца ў камiсii, якая складаецца з прадстаўнiкоў кампетэнтных органаў Дагаворных Дзяржаў.
Артыкул 27
Абмен iнфармацыяй
1. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў абменьваюцца такой iнфармацыяй, якая неабходна для выканання палажэнняў дадзенай Канвенцыi або ўнутранага заканадаўства Дагаворных Дзяржаў, што датычыцца падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя ў той ступенi, у якой падаткаабкладанне па гэтым заканадаўстве не супярэчыць дадзенай Канвенцыi. Любая iнфармацыя, што атрымана Дагаворнай Дзяржавай, лiчыцца канфiдэнцыяльнай такiм жа чынам, як i iнфармацыя, што атрымана ў рамках нацыянальнага заканадаўства гэтай Дзяржавы, i раскрываецца толькi асобам або органам (уключаючы суды i адмiнiстрацыйныя органы), якiя звязаныя з вызначэннем або сысканнем, прымусовым спагнаннем або выкананнем рашэнняў або разборам заяў у дачыненнi да падаткаў, на якiя распаўсюджваецца дадзеная Канвенцыя. Такiя асобы або органы выкарыстоўваюць iнфармацыю толькi для такiх мэт. Яны могуць раскрываць iнфармацыю ў ходзе адкрытага судовага пасяджэння або пры прыняццi судовых рашэнняў.
2. Hi ў якiм выпадку палажэннi пункта 1 не будуць тлумачыцца як тыя, што абавязваюць адну Дагаворную Дзяржаву:
a) праводзiць адмiнiстрацыйныя меры, якiя супярэчаць заканадаўству i адмiнiстрацыйнай практыцы гэтай або другой Дагаворнай Дзяржавы;
b) прадастаўляць iнфармацыю, якую нельга атрымаць па заканадаўстве або ў ходзе звычайнай адмiнiстрацыйнай практыкi гэтай або другой Дагаворнай Дзяржавы;
c) прадастаўляць iнфармацыю, якая раскрывала б якую-небудзь гандлёвую, дзелавую, прамысловую, камерцыйную або прафесiянальную тайну або гандлёвы працэс, або iнфармацыю, раскрыццё якой супярэчыла б дзяржаўнай палiтыцы.
Артыкул 28
Члены дыпламатычных прадстаўнiцтваў i консульскiх устаноў
Нiякiя палажэннi дадзенай Канвенцыi не закранаюць падатковых прывiлей членаў дыпламатычных прадстаўнiцтваў або консульскiх устаноў, што прадастаўлены агульнымi нормамi мiжнароднага права або палажэннямi спецыяльных пагадненняў.
Артыкул 29
Уваходжанне ў сiлу
1. Дадзеная Канвенцыя ўваходзiць у сiлу пасля паведамлення Дагаворнымi Дзяржавамi адна адной аб выкананнi ўсiх неабходных унутрыдзяржаўных працэдур.
2. Канвенцыя ўступае ў сiлу праз пятнаццаць дзён пасля даты апошняга паведамлення, аб якiм гаворыцца ў пункце 1 гэтага артыкула, i яе палажэннi прымяняюцца:
a) y дачыненнi да падаткаў, якiя ўтрыманыя ў крынiцы з даходаў, што атрыманыя першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм Канвенцыя ўваходзiць у сiлу;
b) y дачыненнi да iншых падаткаў, да падаткаў, якiя спаганяюцца за любы падатковы год або справаздачны перыяд, што пачынаецца першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм Канвенцыя ўваходзiць у сiлу.
Артыкул 30
Спыненне дзеяння
Дадзеная Канвенцыя застаецца ў сiле да той пары, пакуль яе дзеянне не будзе спынена Дагаворнай Дзяржавай. Любая Дагаворная Дзяржава можа спынiць дзеянне Канвенцыi па дыпламатычных каналах шляхам пiсьмовага паведамлення аб спыненнi дзеяння не менш чым за шэсць месяцаў да заканчэння любога каляндарнага года, наступнага за перыядам у пяць гадоў з даты ўваходжання Канвенцыi ў сiлу. У гэтым выпадку дзеянне Канвенцыi спыняецца:
a) y дачыненнi да падаткаў, якiя ўтрыманыя ў крынiцы з даходаў, што атрыманыя першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм дадзена паведамленне аб спыненнi дзеяння;
b) y дачыненнi да iншых падаткаў, да падаткаў, што спаганяюцца за любы падатковы год або справаздачны перыяд, якi пачынаецца першага або пасля першага студзеня каляндарнага года, наступнага за годам, у якiм дадзена паведамленне аб спыненнi дзеяння.
У сведчанне чаго нiжэйпадпiсаныя, адпаведным чынам на тое ўпаўнаважаныя, падпiсалi дадзеную Канвенцыю.
Здзейснена ў горадзе Маскве 15 снежня 2005 года ў двух экземплярах, кожны на беларускай, тайскай i англiйскай мовах. Усе тэксты маюць аднолькавую сiлу. У выпадку разыходжання ў тлумачэннi перавагу мае тэкст на англiйскай мове.
За Урад За Урад
Рэспублiкi Беларусь Каралеўства Тайланд
Подпiс Подпiс
ПРАТАКОЛ
У момант падпiсання Канвенцыi памiж Урадам Рэспублiкi Беларусь i Урадам Каралеўства Тайланд аб пазбяганнi двайнога падаткаабкладання i папярэджаннi ўхiлення ад выплаты падаткаў ў дачыненнi да падаткаў на даходы i маёмасць нiжэйпадпiсаныя пагадзiлiся, што наступныя палажэннi складаюць неад'емную частку Канвенцыi.
1. Да артыкула 8. Разумеецца, што даход або прыбытак, што атрыманы прадпрыемствам адной Дагаворнай Дзяржавы ад эксплуатацыi марскiх суднаў у мiжнародных перавозках, можа абкладацца падаткам у другой Дагаворнай Дзяржаве, але падатак, якi спаганяецца ў гэтай другой Дзяржаве, знiжаецца на 50 працэнтаў.
2. Разумеецца, што тэрмiн "пастаянная база" абазначае пастаяннае месца, такое як кабiнет або офiс, праз якое поўнасцю або часткова ажыццяўляецца дзейнасць фiзiчнай асобы, якая аказвае незалежныя асабiстыя паслугi.
У сведчанне чаго нiжэйпадпiсаныя, адпаведным чынам на тое ўпаўнаважаныя, падпiсалi сапраўдны Пратакол.
Здзейснена ў горадзе Маскве 15 снежня 2005 года ў двух экземплярах, кожны на беларускай, тайскай i англiйскай мовах. Усе тэксты маюць аднолькавую сiлу. У выпадку разыходжання ў тлумачэннi перавагу мае тэкст на англiйскай мове.
За Урад За Урад
Рэспублiкi Беларусь Каралеўства Тайланд
Подпiс Подпiс
| 
